Το θέμα δεν είναι μόνο τι λες. Αλλά και πώς το λες. Πώς ανακοινώνεις, ας πούμε, ότι η χώρα σου δεν θα έχει πλέον τη δικιά της φωνή, όπως όλα τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, διαμέσου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασής τους;

Το θέμα δεν είναι μόνο τι λες. Αλλά και πώς το λες. Πώς ανακοινώνεις, ας πούμε, ότι η χώρα σου δεν θα έχει πλέον τη δικιά της φωνή, όπως όλα τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, διαμέσου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασής τους; Πάντως, όχι με τον κυνισμό στο μάτι του Σίμου Κεδίκογλου, ο οποίος απαξίωσε στυγνά όλους τους συναδέλφους του δημοσιογράφους που εργάζονται στην ΕΡΤ, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα αντίθετα επιχειρήματα από όσα έλεγε πριν από μήνες. Αν ο Κεδίκογλου αποφάσισε να αυτοκτονήσει επαγγελματικά και πολιτικά είναι δικό του πρόβλημα. Δικό μας είναι ότι δεν διαθέτουμε πλέον κρατική ραδιοτηλεόραση, ότι χάνουμε και τα τελευταία απομεινάρια δημοκρατικότητας που θυμίζουν δυτική πολιτεία και ότι οι μαύρες οθόνες στις τηλεοράσεις μας είναι μια μαύρη σελίδα στα ήθη του τόπου.
 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΕΡΤ υπήρξε ξέφραγο αμπέλι πολιτικών και συνδικαλιστών, οι οποίοι ουδέποτε θέλησαν να κάνουν κάτι δραστικό για να τη σώσουν. Όμως είναι ψέμα ότι η δημόσια τηλεόραση ήταν μονάχα ένας υδροκέφαλος, σαπισμένος οργανισμός δίχως κανένα περιθώριο σωτηρίας.
 
Η ΕΡΤ, όπως κάθε δημόσια τηλεόραση διαχρονικά, είναι θεσμοθετημένη για να λειτουργεί με διαφορετικά κριτήρια από εκείνα της αγοράς. Έχει άλλο ρόλο, άλλη κοινωνική σημασία, άλλο έργο. Το κλείσιμό της είναι μια μεγάλη πληγή για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό, που θα δείξει γρήγορα το μέγεθος και το βάθος της.
 
Υπάρχει κανείς που πιστεύει στ’ αλήθεια ότι οι κυβερνώντες ανησυχούν για την τύχη του θησαυρού των αρχείων της ΕΡΤ; Για τα μουσικά σύνολά της; Για τους ομογενείς που χάνουν εν μία νυκτί τον ομφάλιο λώρο με την πατρίδα τους; Για την επικείμενη εξαφάνιση και του μικρότερου ίχνους πολιτισμού από την τηλεοπτική ελεύθερη σφαίρα;
 
Κοινοτοπία ή όχι, μόνο όταν χάσεις κάτι που έχεις κατανοείς την αξία του. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο πολλοί από εμάς θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα γράμματα και οι τέχνες εξορίζονται διά παντός από τους δέκτες μας, και μαζί τους το δικαίωμά μας για μια ανάσα ενάντια στο χάος.
 
Προσωπικά θα μου λείψουν πολλές εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης. Θα μου λείψει η αξιοπρεπής απόσταση ανάμεσα στον δημοσιογράφο και στο θέμα του, θα μου λείψουν κάποιοι εκλεκτοί καλεσμένοι που μαλάκωναν την ψυχή και τη σκέψη μου, θα μου λείψουν οι μικροί δρόμοι μιας γειτονιάς σε μια μακρινή πόλη του κόσμου, μα κυρίως θα μου λείψει να μου μιλούν με μια ευγένεια που έχει περίπου πεθάνει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.