Ο mhulot  – για κάποιους, ο Τάσος άνευ επιθέτου – ζει και κινείται σ’ αυτή την πόλη. Τον ίδιο δεν τον συναντάς εύκολα, αν και το γαλλόφωνο ψευδώνυμό του το διαβάζεις παντού, στο Διαδίκτυο, στα free press, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Ο mhulot  – για κάποιους, ο Τάσος άνευ επιθέτου – ζει και κινείται σ’ αυτή την πόλη. Τον ίδιο δεν τον συναντάς εύκολα, αν και το γαλλόφωνο ψευδώνυμό του το διαβάζεις παντού, στο Διαδίκτυο, στα free press, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Κάποιοι που είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί του, γνωρίζουν επίσης πως δεν πρόκειται για κανέναν μπλαζέ ή έστω μυστηριώδη τύπο. Κάποιοι άλλοι πάλι, μεταξύ τους κι εγώ, που παρακολουθούμε το μουσικό του ιστολόγιο, αναγνωρίζουμε στη γνώση του και στη γραφή του τον πιο άμεσο συνδετικό αρμό με τους κορυφαίους Έλληνες και ξένους μουσικογράφους του παρελθόντος. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το λεγόμενο indie αγγλόφωνο κίνημα στη χώρα μας γεννήθηκε και έφτασε στην ακμή του μέσα από την προσωπική δουλειά και το μεράκι του mhulot, ανεπιτήδευτα, χωρίς διάθεση εκ μέρους του για κανενός είδους πατρονάρισμα.
O mhulot ήταν καθηγητής Αγγλικών για δέκα χρόνια όταν αποφάσισε να φτιάξει το μπλογκ του. Το έστησε επειδή του το πρότεινε μια φίλη του που ήταν στη Μινεάπολη των ΗΠΑ και για πολύ καιρό αυτά που έγραφε ήταν σίγουρος ότι τα διάβαζαν μόνο οι δυο τους. Πολύ προσωπικά πράγματα. Ένα πρωί είδε ότι σε μία από τις πιο προσωπικές αναρτήσεις του είχαν αφήσει σχόλια 35 άτομα και κατάλαβε ότι όσα γράφεις σε ένα μπλογκ δεν είναι απαραιτήτως κρυφά κι απόρρητα. Έτσι έκανε το μπλογκ του μουσικό. Το μετεξέλιξε τον Απρίλιο του 2005 και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, του έγινε πρόταση να γράφει στο ένα από τα δύο μεγαλύτερα ελληνικά free press, τα οποία τότε ξεκινούσαν.
Το mhulot το επέλεξε τυχαία. Δεν είναι φανατικός ούτε του σκηνοθέτη Ζακ Τατί, ούτε του mhulot, του κινηματογραφικού του ήρωα. Στην πραγματικότητα η μόνη ταινία του Τατί που του αρέσει είναι το «Mon Oncle». Tο όνομα «mhulot» ήταν το πρώτο που είδε μπροστά του όταν έφτιαξε το user name του στο Soulseek. Μετά το χρησιμοποίησε για να φτιάξει τη στήλη του στο www.tranzistor.gr και αργότερα το μπλογκ του. Έτσι το «mhulot» τού έμεινε και μάλλον του άλλαξε και τη ζωή. Προφέρεται Ιλό. Κάποτε σε γράμματα που του έστελναν κάποιος είχε γράψει στο φάκελο «προς κύριον mhulot». Κάποιος άλλος είχε γράψει «προς Μιχαήλ Hulot». Το «m» σημαίνει «monsieur», δηλαδή «κύριος». Οι πιο πολλοί το προφέρουν… «Εμ Χούλοτ».
Από τον Δεκέμβριο του 2005 είναι δημοσιογράφος. Μόνο που δεν αρθρογραφεί και δεν εκφέρει άποψη επί παντός επιστητού. Το ενδιαφέρον του για τα κοινά πηγάζει από τη μουσική και πάντα επιστρέφει σ’ αυτήν. Με το ίδιο ερευνητικό ενδιαφέρον προσεγγίζει μία ολοκαίνουργια συνέντευξη του Morrissey και μία παλαιότερη του κιθαρίστα Αλέκου Καρακαντά των θρυλικών Axis. Καμία σχέση με χιπστεριές ως το πολυφορεμένο εναλλακτικό άλλοθι του βδελυρού life style. O mhulot σέβεται πάνω απ’ όλα την ιστορία, τους εκάστοτε εκπροσώπους της, αλλά και τους πιτσιρικάδες που του στέλνουν τα δισκάκια τους, τα ηχογραφημένα συνήθως σε κάποιο ιδιωτικό home studio.
Το μπλογκ του mhulot με τη χαρακτηριστική γραφιστική αισθητική λέγεται «M. Hulot’s nothing days» και το βρίσκετε εδώ: www.mhulotsnothingdays.blogspot.gr. Δικό του επίσης και το διαδικτυακό περιοδικό με τον τίτλο – επιφώνημα: Ough (Ουγκ)! Αυτό το βρίσκετε εδώ: www.ough.gr και δεν έχει την παραμικρή συγγένεια με τα άλλα τα χρυσαυγίτικα «Ουγκ». Για του λόγου το αληθές, στο Ough του mhulot μπορείτε να διαβάσετε συζητήσεις με τον Περικλή Κοροβέση, τον Γιώργη Οικονομόπουλο, τον King Elephant, τους Barb Wire Dolls κ.ά.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.