◆ Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στην επανάληψη των φωνημάτων, τα συνθέματα των πανικόδρομων αντιλήψεων προσδίδουν στην ηλιοφάνεια της καλοκαιρίας το ελαφρύ μειδίαμα της ολιγωρίας.

◆ Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στην επανάληψη των φωνημάτων, τα συνθέματα των πανικόδρομων αντιλήψεων προσδίδουν στην ηλιοφάνεια της καλοκαιρίας το ελαφρύ μειδίαμα της ολιγωρίας.
◆ Κάτω απ’ τον ήλιο τα γυρισμένα επεισόδια αφήνουν τη μονοτονία να περιφέρεται αποχαυνωμένη, ενώ η έκπληξη χασμουριέται ανακούρκουδα υπερτονίζοντας τοιουτοτρόπως το μεγαλείο της αντιδράσεως.
◆ Κοινοτοπίες και το σταυροκόπημα μετά του χαρακτηριστικού ύμνου στα κρεμασμένα φύλλα να προκαλεί στην αίσθηση της οράσεως την επιβεβαίωση της κρίσεως διά των γραμμών.
◆ Στα κείμενα τα λόγια των ευφυών εργάζονται με σαφήνεια υπέρ τρίτων και τα μικρά συμπεράσματα φτιάχνουν τα πετεινογραφήματα της έριδος, αποτυπώνοντας εντέχνως το μέρος του λόγου της επιφανειακής κατανάλωσης.
◆ Η ασυναρτησία σέρνεται στο πάτωμα του κυλίνδρου και είναι να τραβάς τις καταλήξεις του καυκάλου αφήνοντας μακρόσυρτα μονοσύλλαβα απογνώσεως.
◆ Του Ιουλίου το προαναφώνημα εμφανίζεται ολόλευκο γλυπτό με την αλαζονεία της σιωπής να διασπάται, ίσως από ένα πέταγμα.
◆ Η μελαγχολία στο χαμόγελο και η ψευδαίσθηση δίνουν στη λεπτομέρεια τη νοστιμιά της αλμύρας.
◆ Στα ορθογώνια η εκφώνηση, διαχρονική και πανομοιότυπη, ξεπερνά τις νύχτες μεταφέροντας τα προδιαγεγραμμένα εις τον αιώνα τον άπαντα.
◆ Και από καιρού εις καιρόν η κόρη, παρατηρώντας ορθάνοιχτη, αντιλαμβάνεται ερεθισμένη την πραγματικότητα αναζητώντας την υγρασία.
◆ Στη θάλασσα τα φτεροκοπήματα μαζεύονται στο μεγάλο κατάρτι. Στην τσιμινιέρα ο βαρύτονος περιγράφει στα δευτερόλεπτα τη δραπέτευση των ονείρων.
◆ Στο αντιμάμαλο ο πίτυλος ασελγεί και μια δροσοστάλα αλήτισσα φέρνει στη ματιά την ντροπή της αθωότητας.
◆ Στου καπνού τα παιχνιδίσματα τα ανακατεμένα ηχοβολήματα περιπλέκουν τα νοήματα. Στους ακουμπισμένους αγκώνες το βάρος του σώματος και στο απέναντι η πολυμορφία της νοσταλγίας.
◆ Και στο αντικαθρέφτισμα να χωρίζεται το μπλε, αφήνοντας λίγο λευκό για περισπωμένη.
◆ Στο εξιστόρημα.

Μυογράφημα

Πρόλογος.

Στο μακρύ σανίδι με τα ψηλά καθίσματα παρατεταγμένα και τη μελωδία να βασανίζει τη σκέψη. Το φως στα χαμηλά και τον μορφασμό να γράφει και να ξεγράφει τα ερχόμενα. Στο πρόσωπο όλη η νύχτα να στέκεται και στον καπνό η βαριά αναπνοή να αφήνει το όνομα εκείνης της μέρας.

Κυρίως θέμα.

Ένας σκύλος σκυφτός βαριεστημένος, με την ουρά να κρέμεται στα σκέλια. Όχι πάντα ανάμεσα. Στο βλέμμα τα υπόλοιπα. Στην άκρη, στη γωνιά, όταν στο κλείσιμο ξεφεύγει το δάκρυ. Στην αδιαφορία του γραμμένος ο θόρυβος και η αδιακρισία. Πέρασε αργά και στάθηκε. Ψήλωσε για λίγο και κοίταξε.

Επίλογος.

Στα δάχτυλα περιπλέχτηκαν τα βλέμματα. Στα δυο ποτήρια με τα περίτεχνα στολίδια. Στις λέξεις η ουσία των αισθήσεων. Στο άγγιγμα αποσιωπάται το ξεκάθαρο και στο γάργαρο που ξεφεύγει η πρόκληση αφήνει την κατάφαση. Στην αργή κίνηση, στην εντύπωση της πρώτης στιγμής.

Περιπλάνηση

Εμφανίστηκες
Στο παραμέλημα των καιρών
Επίθετο της ζωής
Στους χρόνους
Των παλαιών τρόπων
Όταν με το λευκό
το καλοκαίρι
Όταν με το γέλιο
η ανεμελιά
Και στο πέρασμα
Άρχισε η μουσική
Άρχισε ο χορός
Τότε
Και η σκουριά στο σύρμα
Στο περίφραγμα
Σταμάτησε την εντύπωση
Τώρα