Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας συνεχίζει να… χορεύει, παρά τις γενικές αντιξοότητες αλλά και τις ειδικές δυσκολίες- γραφειοκρατικά προβλήματα και άγχος για τον προϋπολογισμό,

Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας συνεχίζει να… χορεύει. Παρά τις γενικές αντιξοότητες -σήμα κατατεθέν πλέον στον σύγχρονο πολιτισμό, αλλά και τις ειδικές δυσκολίες- γραφειοκρατικά προβλήματα και άγχος για τον προϋπολογισμό, ο καταξιωμένος θεσμός που φέτος κλείνει τα 19 του χρόνια θα εγκαινιάσει το πολυαναμενόμενο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Το φεστιβάλ θα ανοίξει στις 18 Ιουλίου και θα ρίξει αυλαία μία βδομάδα αργότερα, στις 25. Το πρόγραμμα έχει στην καρδιά του τον ελληνικό χορό και την εγχώρια δημιουργία, παίρνει λάμψη από διεθνείς καλλιτέχνες και φρεσκάδα από ξένα νέα ονόματα. «Η ελληνική δημιουργία είναι φέτος αυξημένη» μας εξηγεί η καλλιτεχνική διευθύντρια Βίκυ Μαραγκοπούλου. Και συνεχίζει: «Αυτό δεν γίνεται μόνο για λόγους αναγκαιότητας αλλά επειδή θεωρώ ότι τα φεστιβάλ πρέπει να στηρίζουν τους Έλληνες δημιουργούς οι οποίοι βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο».

Η Ελλάδα στο φεστιβάλ
Ας ξεκινήσουμε από το τέλος και από ένα αγαπημένο «παιδί» του φεστιβάλ, και φανατικό του θεατή, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Θα κάνει το φινάλε του φεστιβάλ με την προβολή-εγκατάσταση βασισμένη στην εξάωρη παράσταση «Μέσα», που είχε πρωτοπαρουσιαστεί στο Παλλάς το 2011. Η Αγγελική Στελλάτου έρχεται με τη νέα της δουλειά, που έχει ήδη παρουσιάσει στην Αθήνα, «Οι μικρές ζωές ή το σώμα που κατοικώ», ένα ντουέτο όπου χορεύει η ίδια και η Ιωάννα Αποστόλου. Τη στιγμιαία επαφή μας με το εφήμερο θα «χορέψουν» ο Γιάννης Μανταφούνης και η Μέι Ζαρί στο «Pausing». Η Ίρις Καραγιάν θα παρουσιάσει το έργο «Μητέρες» ενώ ο Γιάννης Νικολαΐδης αποτίει φόρο τιμής στον Βάσλαβ Νιζίνσκι.

Γνωστοί και… άγνωστοι διεθνείς
Μερικά ονόματα δεν χρειάζονται συστάσεις. Η Αν Τερέζα ντε Κεέσμακερ θα παρουσιάσει μια παλιότερη χορογραφία της ανανεωμένη, το «Drumming». Το ίδιο θα κάνει και ο Βιμ Βαντεκέιμπους με το «What the body does not remember », ενώ ο Ρασίμ Ουραμντάν θα χορογραφήσει τα ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου στο «Exposition universelle». Αλλά δεν θα λείψουν και οι νέες προτάσεις. Από τη Νιγηρία κατάγεται ο Κούντους Ονικέκου, «ανακάλυψη» της Γαλλίας. Θα αφηγηθεί, με τη βοήθεια ενός παραμυθά συμπατριώτη του, την ιστορία ενός ανθρώπου, την άνοδο και την πτώση του, στο «Still/Life». Από ένα άλλο μακρινό μέρος, το Εκουαδόρ, κατάγεται ο Φαμπιάν Μπάρκα, ο οποίος θα ζωντανέψει οκτώ χορογραφίες της πρωτοπόρου του χορού Μέρι Βίγκμαν, με τίτλο «Μια βραδιά χορού με τη Μέρι Βίγκμαν».

Τύχη, χαρά και δυσκολίες
«Βλέπω το γενικότερο τοπίο και κατανοώ πόσο τυχεροί είμαστε. Σε μια τόσο δυσάρεστη και δύσκολη εποχή, που ο πολιτισμός, βρίσκεται σε δεινή θέση, μπορούμε να κάνουμε φεστιβάλ». Αυτά είναι τα πρώτα λόγια της Βίκυς Μαραγκοπούλου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του θεσμού. Και πώς τα καταφέρνει το φεστιβάλ; Χάρη στην επιχορήγηση από το ΕΣΠΑ και την οικονομική στήριξη του Δήμου Καλαμάτας. Και για να είμαστε συγκεκριμένοι: θα έχει προϋπολογισμό περίπου 550.000 ευρώ.
Από αυτά, τα 360.000 έρχονται από τα ταμεία του ΕΣΠΑ, τα 150.000 από του δήμου, και τα υπόλοιπα από χορηγίες, «οι οποίες βέβαια», όπως επισημαίνει η Μαραγκοπούλου, «έχουν μειωθεί πολύ, διότι δεν δίνονται κίνητρα και απαλλαγές ώστε ιδιώτες να γίνουν αρωγοί στον πολιτισμό». Έχει στο πλευρό της και έναν ακόμα χορηγό, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το οποίο βοηθά με χρήματα, αλλά «καλύπτει» επιπλέον οικονομικά τα ταξίδια στο εξωτερικό με σκοπό την έρευνα και την αναζήτηση παραστάσεων. Ο δρόμος, βέβαια, προς την πραγματοποίηση του φεστιβάλ κάθε χρόνο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. «Το φεστιβάλ είναι από πέρυσι περιορισμένο σε μια βδομάδα. Επιπλέον, τώρα πια με τις νέες νομοθεσίες, υπάρχουν πολλές γραφειοκρατικές δυσκολίες που οδηγούν σε καθυστερήσεις, για παράδειγμα στην πρόσληψη υπαλλήλων αλλά και συνεργατών-εταιρειών» μας εξηγεί η Μαραγκοπούλου.

 
Στον αέρα η επόμενη μέρα
Έπειτα από 19 χρόνια, η Βίκυ Μαραγκοπούλου είδε το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα. Φέτος η πρεμιέρα του Φεστιβάλ θα γίνει στο ολοκαίνουργιο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. «Είναι το μοναδικό στην Ελλάδα που έχει γίνει με προδιαγραφές να φιλοξενεί παραστάσεις χορού» τονίζει η καλλιτεχνική διευθύντρια. Η τεράστια σκηνή του, μαζί με τα παρασκήνια, καλύπτουν έναν χώρο 1.400 τ.μ. Η αίθουσα θεατών μαζί με τους εξώστες διαθέτουν 675 θέσεις (15 από αυτές για ΑμεΑ). Έχει εγκαταστάσεις για πιτ ορχήστρες και είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα οπτικοακουστικά συστήματα. Το στολίδι της Καλαμάτας έγινε με προϋπολογισμό 12,7 εκατ. ευρώ, με χρηματοδότηση από το 3ο ΚΠΣ και στη συνέχεια από το ΕΣΠΑ. «Από όταν ξεκίνησε το φεστιβάλ πριν από 19 χρόνια, είχε τεθεί το εξής ζήτημα: δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στην περιφέρεια θεσμοί διεθνούς εμβέλειας χωρίς τις κατάλληλες υποδομές. Ο τότε υπουργός πολιτισμού Θάνος Μικρούτσικος φρόντισε να βρεθεί ευρωπαϊκό πρόγραμμα που θα στήριζε τέτοιες υποδομές, με τη βοήθεια και του Δήμου Καλαμάτας. Έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία, που ήταν ένας περιπετειώδης δρόμος….» διηγείται η Μαραγκοπούλου. Μέχρι εδώ όλα καλά και ευχάριστα. Αλλά δεν ξέρουμε τι τύχη θα έχει το Μέγαρο την επόμενη μέρα του Φεστιβάλ Καλαμάτας. Πρέπει να αποφασιστεί ο τρόπος διοίκησης (δεν έχει στελεχωθεί ακόμα η διοίκησή του) και χρηματοδότησής του. Για να λειτουργεί το Μέγαρο σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, και να φιλοξενεί κάθε είδους παραστάσεις, θα πρέπει ο δήμος να μπορέσει να το συντηρήσει. Θα τα καταφέρει;
www.kalamatadancefestival.gr και 27210 83086 & 90886