Ήταν ο μακροβιότερος και ανθεκτικότερος επικεφαλής δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης παγκοσμίως. Έπεσε σε μια νύχτα!

Ήταν ο μακροβιότερος και ανθεκτικότερος επικεφαλής δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης παγκοσμίως. Έπεσε σε μια νύχτα! Πληγωμένος από το σκάνδαλο παρακολουθήσεων, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ηγετική μορφή της Ε.Ε., υποχρεώθηκε σε παραίτηση ύστερα από 18 συναπτά έτη πρωθυπουργίας στο Λουξεμβούργο.
Τα σκάνδαλα, όμως, κορυφαίων πολιτικών προσώπων έχουν εξελιχθεί σε… επιδημία στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Γεγονός που από μόνο του προκαλεί ερωτήματα, αφού οι περισσότερες υποθέσεις που ρίχνουν στο καναβάτσο κυβερνώντες, υψηλόβαθμους αξιωματούχους και δυνατούς παίκτες στην παγκοσμιοποιημένη σκακιέρα των εξελίξεων αφορούν όχι τόσο το σήμερα, αλλά το χθες, ακόμα και το… προχθές.
Παλιές αμαρτίες, που όλοι τις ήθελαν καλά κρυμμένες και ξεχασμένες για χρόνια, μοιάζουν στην εποχή της ευρωπαϊκής λιτότητας με ωρολογιακές βόμβες που ενδεχομένως… προγραμματίζονται για να εκραγούν όταν «πρέπει».
Κι ενώ ο Γιούνκερ σύρθηκε σε παραίτηση λόγω των παράνομων παρακολουθήσεων πολιτικών προσώπων (και όχι μόνο) το διάστημα 2006-2008, η έντονη φημολογία που έχει αναπτυχθεί, κάνει λόγο γι’ άλλη αιτία. Ότι τον Γιούνκερ «έφαγε» η δυσαρεστημένη οικονομική ελίτ της χώρας για τη μερική άρση του τραπεζικού απορρήτου.
Το διαφαινόμενο τέλος του Λουξεμβούργου ως φορολογικού παραδείσου σήμανε και την πολιτική αποκαθήλωση του Γιούνκερ. Μανιώδης καπνιστής και «γερό ποτήρι», όπως λέγεται, βρήκε ένα ακόμα άλλοθι, με τέτοια… σεκλέτια, να το παρακάνει και λίγο αυτές τις μέρες.

Ισπανική… υποχώρηση
Στην Ισπανία, ο Ραχόι είδε να ανασύρονται «αραχνιασμένα» από το 1997 στοιχεία σε βάρος του, αλλά και σε βάρος του κόμματός του! Κι όλα αυτά τη στιγμή που η Ισπανία θυμίζει καζάνι που βράζει. Οι ασφυκτικές πιέσεις στις οποίες ενέδωσε η κυβέρνηση για νέα μέτρα λιτότητας 4,5 δισ. ευρώ, σε συνδυασμό με το «δωράκι» στις τράπεζες για αναστολή απαγόρευσης εξώσεων στους οφειλέτες στεγαστικών δανείων, τινάζουν στον αέρα χιλιάδες νοικοκυριά και παγιώνουν την απόγνωση.
Ο Ραχόι αυτήν την εποχή βλέπει την καρέκλα του να τρίζει, ενώ δεν έχουν συμπληρωθεί καν δυο χρόνια διακυβέρνησης. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις τού πρώην ταμία του Λαϊκού Κόμματος για μίζες από επιχειρηματίες επί δυο δεκαετίες – και στον ίδιο τον Ραχόι – κλονίζουν την όποια αξιοπιστία της δεξιάς κυβέρνησης και την κάνουν πιο ευάλωτη, παρά τις διαψεύσεις της, που δεν πείθουν. «Τα αυθεντικά αρχεία δείχνουν ότι ο Ραχόι λάμβανε παράνομες πληρωμές στη διάρκεια τουλάχιστον των ετών 1997-1999, ως υπουργός της κυβέρνησης Αθνάρ» έγραψε η «El Mundo» στις 8.7.
Στις αποκαλύψεις στην Ισπανία από σπόντα η μπάλα παίρνει και το ΔΝΤ, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο την τελευταία τριετία στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ανάμεσα στα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος που εμπλέκονται στις δωροδοκίες, είναι και ο Ροντρίγκο Ράτο, επικεφαλής του ΔΝΤ το διάστημα 2004-2007.

Ο «άτυχος» Στρος
Ο διάδοχος του Ράτο, ο Στρος Καν, ο οποίος το 2011 και ενώ ήταν το ακλόνητο φαβορί για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, πιάστηκε στα πράσα λίγο μετά τη σεξουαλική επίθεση στην καμαριέρα, υποχρεώθηκε σε παραίτηση έπειτα από διαπόμπευση και «παρέδωσε» τη θέση του στην Κριστίν Λαγκάρντ. Η οποία κι αυτή, όμως, είναι στο στόχαστρο της γαλλικής Δικαιοσύνης για την υπόθεση Ταπί. Στις 10.7, μάλιστα, διατάχθηκε η κατάσχεση μέρους της περιουσίας του επιχειρηματία. Η Λαγκάρντ παραμένει στριμωγμένη από τη Δικαιοσύνη, αφού θεωρείται ειδική – «επιτηρούμενη» μάρτυρας για το σκάνδαλο.
Αν σ’ όλο αυτό το σκηνικό σκανδάλων στην Ευρώπη προσθέσουμε και τις διάφορες ανοιχτές υποθέσεις του Μπερλουσκόνι, που, παρά τις καταδίκες του, θέλει να έχει ακόμα παρεμβατικότητα στην ιταλική πολιτική σκηνή, την πρόσφατη διετή φυλάκιση για σκάνδαλο διαφθοράς που στέρησε από τον Γιάνσα την εξουσία στη Σλοβενία, αλλά και τις περιβόητες λίστες στην Κύπρο με όσους «συγγενείς» πρόλαβαν να φυγαδεύσουν τα λεφτά τους λίγο πριν από το κραχ, τότε συμπληρώνεται ένα πρωτοφανές κι εκρηκτικό παζλ άπλυτων για πρόσωπα αιχμής σε χώρες της ευρωζώνης, αλλά και το «μέσα σ’ όλα» ΔΝΤ.

Ελληνική «λίστα»
Φυσικά, η φτωχοποιημένη Ελλάδα δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτό το σκηνικό. Η σκανδαλώδης διαχείριση της «λίστας Λαγκάρντ» και το προκλητικό πολιτικό κρυφτούλι γύρω απ’ αυτήν, οι εξελίξεις που πυροδότησε η υπόθεση Siemens, όταν φούντωσε λίγο πριν από την κρίση, ακόμα και η τωρινή ιστορία Τσοχατζόπουλου δείχνουν ότι η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αντίθετο.
«Σκάνδαλα παντού», όπως θα μπορούσε να λέει παραφρασμένο και το τραγούδι του Πανούση. Ενίοτε, μάλιστα, τα σκάνδαλα καταλήγουν και σε «κάγκελα παντού». Τα στοιχεία, άλλωστε, υπάρχουν και δεν αμφισβητούνται. Το τάιμινγκ είναι που προκαλεί καχυποψία κάποιες φορές και το ποιος ενδεχομένως κινεί τα νήματα σ’ αυτό το γαϊτανάκι τού «κράτα με, να σε κρατώ». Η πρωτόγνωρη συχνότητα με τη μορφή πολυβόλου, δηλαδή, αλλά και το χρονικό διάστημα το οποίο αφορούν, στο έτσι κι αλλιώς ασταθές κι ευάλωτο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό, με όλα να μοιάζουν αλληλοεξαρτώμενα σε ένα πλέγμα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων.
Μήπως τα σκάνδαλα δεν αφορούν μόνο την πολυπόθητη κι απόλυτα επιθυμητή κάθαρση; Και μήπως αυτά τα «εν υπνώσει» σκάνδαλα, που ούτως ή άλλως υφίστανται, «χρησιμοποιούνται» σε βολικό χρόνο σαν άσοι στο μανίκι των εξελίξεων; Ενίοτε σαν μέσο πίεσης, πειθάρχησης ή ακόμα κι «εκβιασμών»; Για να μείνει ένας πολιτικός στο πόστο του, για να φύγει και να έρθει κάποιος άλλος, εξ ίσου «αιχμάλωτος» κι αναλώσιμος, για να πυροδοτηθούν γεγονότα…