Πρώτα οι μετανάστες, μετά οι ομοφυλόφιλοι, μετά εσύ. Το ασυμβίβαστο του νεοφιλελεύθερου δόγματος με τη δημοκρατία, δεν είναι «θεωρία».

Πρώτα οι μετανάστες, μετά οι ομοφυλόφιλοι, μετά εσύ. Το ασυμβίβαστο του νεοφιλελεύθερου δόγματος με τη δημοκρατία, δεν είναι «θεωρία».

Η υποχρεωτική παρείσφρηση της ακροδεξιάς στην πολιτική σκηνή προκειμένου να παράσχει την απαραίτητη στήριξη στη «σφαγή» που συντελείτε δεν αποτελεί αποκύημα της «φαντασίας» κάποιου συνωμοσιολόγου. Είναι η καθημερινότητα. Στην Ελλάδα και αλλού. Και για να μην απομακρυνόμαστε, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στην Ισπανία του Μαριάνο Ραχόι: Εκεί όπου εκατοντάδες διαδηλωτές συγκρούονταν προ oλίγων ημερών με τις δυνάμεις ασφαλείας ζητώντας την παραίτηση της δεξιάς κυβέρνησης εξαιτίας του σκανδάλου των μαύρων ταμείων του Λαϊκού Κόμματος. Παρά τις νέες αποκαλύψεις για την υπόθεση που εμπλέκουν τον πρωθυπουργό, οι «τρομοκρατημένοι» Σοσιαλιστές δεν είναι σε θέση ούτε καν να συμφωνήσουν στη στάση που πρέπει να κρατήσουν. Το θέαμα είναι θλιβερό. Ακόμη θλιβερότερο όμως είναι ότι, ενόσω όλοι ασχολούνται με το δέντρο… καίγεται το δάσος.

«Σταυροβελονιά»
Βελονιά τη βελονιά… η ισπανική κυβέρνηση ξηλώνει το πλέγμα κοινωνικών, πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φυσικά, δεν είναι τυχαίος ούτε ο τρόπος ούτε η σειρά με την οποία ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εκδιώκονται από το «σύστημα». Ο τρόπος είναι γνωστός: Πρώτα έρχεται η αυταρχική – ανακοίνωση του «μέτρου». Ακολουθεί η «δικαιολογία» η οποία –ένα μυστήριο πράγμα– συνδέεται πάντα με τα νεοφιλελεύθερα προστάγματα δημοσιονομικής «εξυγίανσης». Τέλος, πέφτει το άγριο ξύλο σε τυχόν… «άπιστους Θωμάδες». Σε ό,τι αφορά στη σειρά με την οποία πλήττονται οι πολίτες, είναι και αυτή, συνήθης. Πρώτα θύματα οι μετανάστες.
Εν προκειμένου, η κυβέρνηση Ραχόι αποφάσισε εν μια νυκτί να αποκλείσει από το δημόσιο σύστημα υγείας όποιον μετανάστη δεν έχει τα χαρτιά του «σε τάξη» αδιαφορώντας για τις διεθνείς συμβάσεις.
Μετά ακολουθούν όσοι – δεν έχουν στον ήλιο μοίρα: άνεργοι, φτωχοί και ταλαιπωρημένοι που αδυνατούν να απειλήσουν τους εξουσιαστές τους. Η «λευκή επιταγή» του Ραχόι  στις τράπεζες γέννησε έναν πραγματικό στρατό αστέγων. Και επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε το… ακροδεξιό δεκανίκι του κάθε νεοφιλελεύθερου ταλιμπάν, δεν άργησε να έρθει η ώρα και των ομοφυλόφιλων… Eδώ η «περιθωριοποίηση» δεν μπορεί να έρθει μέσω της οικονομικούς οδού, και η κυβέρνηση προωθεί άλλου τύπου «μέτρα» (πάντα, εννοείται, με δημοσιονομικό προσωπείο).
Το νέο «πρόταση» χάρη στην οποίσ προβλέπεται να εξοικονομηθούν… ψίχουλα προβλέπει ότι το δημόσιο θα καλύπτει της δαπάνες για γονιμοποίηση ή εξωσωματικές μόνο όταν πρόκειται για το παραδοσιακό πρότυπο οικογένειας (γάμος ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα).
Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Στην απέξω δεν θα μείνουν μόνο οι λεσβίες… αλλά και οι χιλιάδες πλέον γυναίκες που, για τον άλφα ή βήτα λόγο, δεν έχουν καταφέρει να βρουν τον κατάλληλο σύντροφο μέχρι κάποια ηλικία και αποφασίζουν να κάνουν παιδί μόνες τους…Ο νομοθέτης βέβαια είναι πονηρός…

Περί εγκυμοσύνης
Λέει ο «ευαίσθητος» Ισπανός νομοθέτης: οι δαπάνες καλύπτονται για όσες γυναίκες αποδεικνύουν ότι προσπαθούν μάταια επί τουλάχιστον έναν χρόνο (κάθε μήνα) να κάνουν παιδί με τον σύντροφό τους… καταφέρνοντας να αποκλείσει έτσι από μια υπηρεσία υγείας ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όχι με ιατρικό, αλλά με «ιδεολογικό» κριτήριο.