Να λοιπόν που, τελικά, δεν είναι οι κομμουνιστές αυτοί που έχουν βάλει στο μάτι τα σπίτια μας. Είναι αυτοί που τόσα χρόνια επισήμαιναν τον κομμουνιστικό κίνδυνο και πρόσφεραν τα στήθη τους για την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας ως του υπέρτατου αγαθού που πρέπει να διαφυλάξει μια κοινωνία ως κόρη οφθαλμού. 

Να λοιπόν που, τελικά, δεν είναι οι κομμουνιστές αυτοί που έχουν βάλει στο μάτι τα σπίτια μας. Είναι αυτοί που τόσα χρόνια επισήμαιναν τον κομμουνιστικό κίνδυνο και πρόσφεραν τα στήθη τους για την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας ως του υπέρτατου αγαθού που πρέπει να διαφυλάξει μια κοινωνία ως κόρη οφθαλμού.

Είναι η δεξιά συνιστώσα και το σοσιαλιστικό απολειφάδι που συνθέτουν τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση υπό τους Σαμαρά – Βενιζέλο.

Καθώς η χώρα οδηγείται βαθύτερα στο αδιέξοδο της διακυβέρνησης μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, καθώς η κυβέρνηση υπάρχει για να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των δανειστών, οι μάσκες πέφτουν και ο καθένας μπορεί να δει την οδυνηρή πραγματικότητα: Η κυβέρνηση νομοθετεί με τρόπο που τελικά οδηγεί στη δραματική υποτίμηση της αξίας της ακίνητης περιουσίας, έτσι ώστε τα κοράκια (ξένα και εγχώρια) που καραδοκούν, να «αγοράσουν» τζάμπα.

Η μέθοδος που ακολουθείται είναι γνωστή και δοκιμασμένη: Η υπερ-φορολόγηση καθιστά τη διατήρηση ενός ακινήτου από ασύμφορη έως αδύνατη. Αν δε στη φοροεπιδρομή επί των ακινήτων προσθέσει κανείς και τη γενικότερη οικονομική κατάσταση τεράστιου πια τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβάνεται ότι η διατήρηση ενός σπιτιού είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Με πιο απλά λόγια, ένας εργαζόμενος ο οποίος πριν από την κρίση δεσμεύτηκε με μια δανειακή σύμβαση για την αγορά ενός σπιτιού, σήμερα αντιμέτωπος με την ανεργία, την ελαστική απασχόληση, τη μείωση της αμοιβής του, τα αλλεπάλληλα φορολογικά χαράτσια και το υψηλότατο κόστος διαβίωσης, πολύ απλά αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του.

Την ίδια στιγμή οι «προστάτες» της ατομικής ιδιοκτησίας μεθοδεύουν διαδικασίες οι οποίες απελευθερώνουν και απλοποιούν τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις. Έτσι λοιπόν, κάποιος που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το χαράτσωμα της εφορίας ή να καταβάλει τη δόση του δανείου του, πολύ σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το κατασχετήριο της εφορίας (χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση, όπως ξεκαθαρίζει ο νέος φορολογικός κώδικας) ή με την οδυνηρή διαδικασία του πλειστηριασμού – καθώς πρέπει να θεωρείται δεδομένη η κυβερνητική απόφαση για άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών ακόμη και για την πρώτη κατοικία.

Κλοπή

Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι του νεοφιλελευθερισμού, που με δεξιά ή σοσιαλδημοκρατική απόχρωση μας κυβερνούν, για αυτήν την άγρια αποψίλωση της αποταμίευσης (γιατί η αγορά ενός σπιτιού έχει και μια τέτοια διάσταση) των φτωχών είναι κυνική:

*Στην Ελλάδα, λένε, υπάρχει το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη.
Αν σε αυτό το στοιχείο προστεθεί και το γεγονός ότι η καθαρή περιουσία του μέσου Έλληνα αποτελείται κατά 95% από ακίνητα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόθεσή τους είναι η κλοπή.

Πώς και ποιοι θα κερδίσουν από αυτήν τη μεθόδευση επίσης είναι φανερό: Ήδη στις τράπεζες πακετάρονται εκατοντάδες χιλιάδες επισφαλή, μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Τα εν λόγω πακέτα ερεθίζουν εξειδικευμένα μεγάλα «κοράκια» του είδους που τα παζαρεύουν στο 20% (και λιγότερο) της αξίας τους. Όταν τελικά ολοκληρωθεί και η αλλαγή της νομοθεσίας για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, τότε μια μαζική «μεταβίβαση» πλούτου θα έχει συντελεστεί.

Κάπως έτσι μεθοδεύεται να εξασφαλιστεί μια ακόμη βίαιη συμβολή της ελληνικής κοινωνίας στην «αποπληρωμή» του χρέους, το οποίο προφανώς δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί με τέτοιες μεθόδους, οι οποίες πολλαπλασιάζουν και διευρύνουν τη φτώχεια.

Κάπως έτσι θα χαθούν σπίτια – όχι εξ αιτίας των… κομμουνιστών.