Σε κεντρικό στοιχείο της πολιτικής τακτικής του ΚΚΕ συνεχίζει να αναδεικνύεται η αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ: σε σταθερή βάση η ηγεσία υπογραμμίζει την «άβυσσο» που χωρίζει τον Περισσό από την Κουμουνδούρου, γεγονός το οποίο κατά συνέπεια αποκλείει τη συνεργασία μαζί του όχι μόνο για τον σχηματισμό «κυβέρνησης της Αριστεράς», όπως εξαγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε κάθε άλλο επίπεδο, ακόμη και σε κινηματικό και συνδικαλιστικό. 

Σε κεντρικό στοιχείο της πολιτικής τακτικής του ΚΚΕ συνεχίζει να αναδεικνύεται η αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ: σε σταθερή βάση η ηγεσία υπογραμμίζει την «άβυσσο» που χωρίζει τον Περισσό από την Κουμουνδούρου, γεγονός το οποίο κατά συνέπεια αποκλείει τη συνεργασία μαζί του όχι μόνο για τον σχηματισμό «κυβέρνησης της Αριστεράς», όπως εξαγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε κάθε άλλο επίπεδο, ακόμη και σε κινηματικό και συνδικαλιστικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε «νέο ΠΑΣΟΚ» διατείνεται η ηγεσία, σπεύδοντας να το αξιολογήσει ως «συντηρητικότερο» του ορίτζιναλ ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Και επιμένει: «Η επιμονή για κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας, η άρνηση για συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση είναι μεγάλη παρακαταθήκη για το εργατικό λαϊκό κίνημα».

Στην «κυβέρνηση της Αριστεράς» – και φυσικά απέναντι στον «αντιλαϊκό κατήφορο της κυβέρνησης – η ηγεσία του ΚΚΕ αντιτάσσει τη «Λαϊκή Συμμαχία», για την οποία ο Δημήτρης Κουτσούμπας σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα λέει τα εξής:

«Η πρότασή μας δεν απευθύνεται σε κόμματα, και γιατί σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια αλλά και αν δημιουργηθούν και επιδιώκουν να κινηθούν σε μια τέτοια εναλλακτική πρόταση κι αυτά δεν θα συμμετέχουν ως κόμματα, αλλά μέσω των μελών και στελεχών τους». Με άλλα λόγια, αν η Λαϊκή Συμμαχία απευθυνόταν σε υπαρκτά κόμματα, η όποια συμπόρευση με αυτά θα προϋπέθετε την… «αυτοδιάλυσή» τους, για να χρησιμοποιήσουμε τη συριζική ορολογία του «συρμού» λόγω των πρόσφατων συνεδριακών του εργασιών.

Η πιο πλατιά ενωτική πρόταση, υποστηρίζει το ΚΚΕ, είναι η δική του και είναι αυτή που «αγκαλιάζει» κοινωνικές κατηγορίες όπως οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

«Αυτή» υπογραμμίζει ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ «είναι η λαϊκή πλειοψηφία, που σήμερα πρέπει να συγκροτηθεί με όρους συμμαχίας, για να εμποδίσει, να ματαιώσει αντιλαϊκά μέτρα και αποφάσεις, να υπερασπίσει δικαιώματα». Και για να το πετύχει, η πάλη πρέπει να είναι «όχι για να αλλάξει μόνο η κυβέρνηση, αλλά για να αλλάξει χέρια η εξουσία ως αναγκαία προϋπόθεση για τη λαϊκή διακυβέρνηση».

Από αυτήν τη σκοπιά ο Δημήτρης Κουτσούμπας, με πρόσφατες αναφορές του, ασκεί έντονη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί, όπως λέει, η συνταγή «διαχείρισης» που υπόσχεται, δεν αμφισβητεί την Ε.Ε. και την εξουσία των μονοπωλίων και, ακόμη κι αν διαφέρει από τη Ν.Δ. στον τρόπο που εννοεί την ανάπτυξη, ο στόχος είναι ο ίδιος, δηλαδή η «ανάκαμψη της κερδοφορίας του πλούτου».

«Κουσούρια»

Μάλιστα, ο νέος γραμματέας του ΚΚΕ υποστήριξε («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη μετατροπή του σε νέο ΠΑΣΟΚ κληρονομεί τα «κουσούρια» του παλαιού ΠΑΣΟΚ και αποκτά και νέα δικά του, ενώ ειδικότερα κατηγόρησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι κάνει «συνεχείς κωλοτούμπες από αρχικές θέσεις», επιδίδεται σε «κάλπικη –φωνακλάδικη – αντιπαράθεση με τη Ν.Δ.» και σε διαλυτική δράση στο κίνημα «λόγω της γνωστής λογικής της προσαρμογής – ενσωμάτωσης που οδηγεί σε άμαζες συγκεντρώσεις και σε εκτεταμένη απεργοσπασία, ακόμα και μελών και στελεχών του». Περαιτέρω, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι, ενώ «υπερακοντίζει σε επαναστατικές κορόνες για απεργίες διαρκείας, εντάσσει στις γραμμές του ό,τι πιο φθαρμένο της παλιάς συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του ΠΑΣΟΚ».

Από την άλλη, το ίδιο το ΚΚΕ προβάλλει ως δύναμη συγκράτησης αυτής της θεωρούμενης «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» πιέζοντας από τα αριστερά. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Δ. Κουτσούμπα στο πλαίσιο εκδήλωσης στη Μυτιλήνη σε «αγνούς αγωνιστές» που «ευκαιριακά παρασύρθηκαν» αλλά εξακολουθούν να βλέπουν το ΚΚΕ «ως εγγύηση, ως δύναμη εμπιστοσύνης, μπας και τους συγκρατήσει».