Στην πόλη το έχουμε πια πάρει απόφαση πως θα ζούμε με μια διαρκή μουσική υπόκρουση την οποία δεν έχουμε διαλέξει εμείς.

Στην πόλη το έχουμε πια πάρει απόφαση πως θα ζούμε με μια διαρκή μουσική υπόκρουση την οποία δεν έχουμε διαλέξει εμείς. Με τα τραγούδια των ραδιοσταθμών που προτιμούν στελέχη του μετρό, μαγαζάτορες, δήμαρχοι, ταξιτζήδες, οδηγοί που, άγνωστο γιατί, είναι σίγουροι πως θέλουμε οπωσδήποτε να μάθουμε τι μουσική ακούνε και τη βάζουν όσο πιο δυνατά γίνεται. Στην παραλία όμως γιατί – και με ποιων την άδεια – τόσοι ιδιοκτήτες beach-μπαρ, beach-ταβέρνας ή beach-οτιδήποτε απλώνουν τα ηχεία τους όλο και πιο μακριά, λες και δεν κάνει να στερηθούμε λεπτό το «Φωτιά με φωτιάαα» και το «Είδα στον ύπνο μου μια θάλασσα να καίγεται και τα σύννεφα από πάνω να λιώνουν» (κάπως έτσι); Σαν να μην έφταναν οι 40 βαθμοί γύρω μας, μια μόνιμη καψούρα – άλλων – και στα αυτιά μας. «Όχι, δεν γίνεται να το χαμηλώσουμε» εξήγησε ο κύριος που φέρνει τους καφέδες «στους άλλους αυτά αρέσουν». Κοίταξα καχύποπτα το τρίχρονο αγοράκι και το πεντάχρονο κοριτσάκι λίγο πιο πέρα, μήπως και διακρίνω τον «νταλκά» τους και καταλάβω γιατί είναι τόσο σίγουρος πως «αυτά θέλουν όλοι γύρω μου». «Και τι να βάλουμε; Μπετόβεν;» συνέχισε εκείνος. Να μη βάλει τίποτα ούτε που του πέρασε από το μυαλό. Λες και η θάλασσα και το κυματάκι ψιθυρίζουν κάτι που δεν κάνει να το ακούσουμε. Τέλος πάντων, αύριο το «κουβαδάκι μου και σε άλλη παραλία». Όπου, ενδεχομένως, αν δεν είναι αρκετά απόμερη και μοναχική, να υπάρχει η ίδια ή παρόμοια play list. Σαν κάθε καλοκαίρι όλοι να υπακούουν διαταγές: Αυτά ακούμε φέτος. Και, βεβαίως, αυτά διαβάζουμε. Μέσα στην «Κόλαση» οι παραλίες. Ο Νταν Μπράουν κυκλοφορεί σε εκατοντάδες ξαπλώστρες, σε διάφορες γλώσσες. Μαζί και όχι πενήντα, αλλά πεντακόσιες «Αποχρώσεις του γκρι». «Ε, εντάξει, δεν θα είναι τίποτα τρομερό. Αλλά να δω τι είναι αυτό το βιβλίο που τόσο διαφημίστηκε. Και μετά θέλεις και κάτι εύκολο και ανάλαφρο το καλοκαίρι» υποστήριζε για την επιλογή της η κυρία στο καράβι. Λες και όλη την υπόλοιπη χρονιά την πέρασε μελετώντας Φαινομενολογία ή λες και τον Σεπτέμβρη θα περάσουμε εξετάσεις με θέμα τα σύγχρονα μπεστ-σέλερ. Καθόλου πιστευτά όλα αυτά. Σε περιόδους έντασης, κούρασης, αυξημένων υποχρεώσεων, τότε, τον χειμώνα δηλαδή, όλα είναι δύσκολα. Αντιθέτως, στις διακοπές, χωρίς το άγχος του ρολογιού, με τον χρόνο να κυλά αργά κι αδιάλειπτα, όταν μπορείς να συγκεντρωθείς, ν’ ακολουθήσεις τον ρυθμό των λέξεων, να παρασυρθείς, να γοητευθείς, όλα μοιάζουν απλούστερα: μυθιστορήματα, δοκίμια, ποιήματα, ιστορίες. Όλα μπορούν να διαβαστούν στις διακοπές. Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό. Διαλέγοντας και απορρίπτοντας, χωρίς προκαταλήψεις, αρχικά με κριτήριο τη διάθεσή μας, σιγά – σιγά αναπτύσσονται και η κλίση για διάβασμα και η γνώση και το γούστο. Και έτσι περνάμε και καλύτερα. Ακούγοντας και τον ήχο της θάλασσας, χωρίς τα μεγάφωνα κανενός. Καλό καλοκαίρι!. 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.