Ένα σταθερό, αλλά διαχρονικό στιγμιότυπο πριν από τα λάιβ της Μαρίζας Ρίζου είναι η «απουσία» των μουσικών…

Ένα σταθερό, αλλά διαχρονικό στιγμιότυπο πριν από τα λάιβ της Μαρίζας Ρίζου είναι η «απουσία» των μουσικών… Η Μαρίζα, αδυνατώντας να τους εντοπίσει, τους ψάχνει στα κινητά τηλέφωνα κι εκείνοι της απαντάνε ότι βρίσκονται στο σπίτι τους, ότι μόλις τώρα ξύπνησαν κ.λπ. Η Μαρίζα παθαίνει απανωτά εγκεφαλικά, και τότε εκείνοι βγαίνουν χαμογελαστοί και την πλαισιώνουν στη σκηνή. Μια τέτοια φάση δεν θα ήθελε να περάσει ξανά η νεαρή τραγουδοποιός. Στην πραγματικότητα, δεν μασάει η Μαρίζα! Διαθέτοντας το μεγαλύτερο χαμόγελο της εγχώριας δισκογραφίας, συνθέτει μουσική με αξιοζήλευτη έμπνευση και κυρίως τρελά κέφια.

Τη γνωρίσαμε, πέρσι τέτοια εποχή, από ένα μόνο τραγούδι, τη διασκευή της στην «Μπόσα νόβα του Ησαΐα» του συναδέλφου της Φοίβου Δεληβοριά. Από τις σπάνιες περιπτώσεις που μία διασκευή άγγιξε τα όρια της αναδημιουργίας και άρχισε να σιγοτραγουδιέται σε τζάζι ρυθμούς. Εντυπωσιακό για μία καλλιτέχνιδα που έσκασε από το πουθενά και πέτυχε να φουσκώσει με αισιοδοξία τα πανιά της ελληνικής μουσικής σκηνής. Λίγο καιρό πριν, το πρώτο της σινγκλ με τίτλο «Μια άλλη ευτυχία» είχε ταξιδέψει στα ραδιόφωνα, έγινε αμέσως επιτυχία εν μέσω άνυδρων καιρών και καρφώθηκε κυριολεκτικά στη θέση 158 του Media Inspector.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Γλυκό πρωί», το ντεμπούτο άλμπουμ της με τη συμβολή του Δημήτρη Σιάμπου στις ενορχηστρώσεις, του Γιάννη Παξεβάνη στη φροντίδα του ήχου και την ερμηνευτική συμμετοχή του συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη σε ένα τραγούδι, τον οποίο γνωρίζουμε κυρίως ως συνεργάτη της Νατάσσας Μποφίλιου. Μικρό σε διάρκεια, κάτι λιγότερο από μισή ώρα, με οχτώ γλυκόπιοτα τραγούδια, σε μουσική και στίχους δικούς της, αλλά και των Σίσσυς Βλαχογιάννη, Δημήτρη Σιάμπου. Μεταξύ αυτών και μία «μελετημένη» τζαζ διασκευή στο παλιό ρετρό «Πόσο λυπάμαι» του Κώστα Γιαννίδη.
Μπορεί το «Γλυκό πρωί» να ξεχώρισε ήδη για τον δροσερό ήχο, τους έξυπνους στίχους και τις catchy μελωδίες του, ωστόσο η μεγάλη δύναμη της Μαρίζας Ρίζου είναι τα λάιβ της. Με μια full band jazz ορχήστρα, άλλοτε σε ρομαντικούς ποπ δρόμους και άλλοτε σε γρήγορους σουινγκάτους ρυθμούς, μεταβάλλεται σε μία ερμηνευτική περσόνα, μέσα στην οποία χωράνε πολλές άλλες μυθικές περσόνες: Έλα Φιτζέραλντ, Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν, Τζος Στόουν κ.ά.
Το παράδοξο με τη Μαρίζα Ρίζου είναι πως σαν τη βλέπεις επί σκηνής διακρίνεις την κλασική και ενίοτε συγκινητική ιστορία του ονείρου που έγινε πραγματικότητα! Συγκεκριμένα, του κοριτσιού που ξεκίνησε να σπουδάζει Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γρήγορα και συνειδητά πέρασε στο τραγούδι.
Λάτρης του υπέρμετρου οπτιμισμού και της θετικής πλευράς της ζωής, η Μαρίζα θεωρεί μονόδρομο αυτά τα στοιχεία πλέον για όποιον θέλει να κυνηγήσει τα όνειρά του και να μην επιλέξει τον κατ’ οίκον… μαρασμό. Και γι’ αυτόν τον λόγο σε πολλά από τα τραγούδια της η μουσική δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί με τον στίχο. Τα «σοβαρά» μεγάλα πράγματα να ειπωθούν μουσικά με τρόπο ξέγνοιαστο και χαρούμενο, με μία ψυχική ευφορία που αρχικά έως και σε παγώνει, μα σύντομα σε κερδίζει και τελικά λειτουργεί άκρως ψυχοθεραπευτικά.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.