Υπάρχει μία ωραία και «γκράντε» σκηνή λίγο πριν από το τέλος της ταινίας «Lone Ranger».

Υπάρχει μία ωραία και «γκράντε» σκηνή λίγο πριν από το τέλος της ταινίας «Lone Ranger». Ένα ολόκληρο τρένο με τεράστιο φορτίο ασημιού, κλεμμένο απ’ την ιερή γη σφαγμένων ιθαγενών της Βόρειας Αμερικής, κατακρημνίζεται με πάταγο από μια γέφυρα σ’ ένα ποτάμι. Στον βυθό καταλήγει και ο «κακός» λευκός επιχειρηματίας που λάδωσε πολιτικούς, συκοφάντησε τους Τσερόκι προκαλώντας την εξόντωσή τους από το ιππικό κι οργάνωσε τη σιδηροδρομική σύζευξη ανατολικών και δυτικών ΗΠΑ για να γίνει πανίσχυρος και κροίσος.
Για όσα «αμερικανάκια» μεγάλωσαν έχοντας αφομοιώσει στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας μία σειρά από εικόνες προόδου του τύπου «το τρένο ένωσε τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό», «έφερε την οικονομική ανάπτυξη και τον πολιτισμό» και τα τοιαύτα, η σκηνή πρέπει να σοκάρει. Κλέφτες και φονιάδες και δολοπλόκοι κυριαρχούν σ’ αυτή την ταινία, συντρίβοντας εντυπωσιακά τα στερεότυπα.
Το «Lone Ranger», σε σκηνοθεσία του Γκορ Βερμπίνσκι και με πρωταγωνιστές τον Τζόνι Ντεπ στον ρόλο του μισο-τρελού και μισο-σοφού Ινδιάνου Τόντο και τον Άρνι Χάμερ στον ομώνυμο ρόλο, δεν θέλουν να τη δουν οι Αμερικάνοι. Έχει ήδη βάλει «μέσα» την παραγωγό εταιρεία Disney εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν έχει τίποτα το απλοϊκά ηρωικό σαν τα παλιά καλά γουέστερν με το άσπρο – μαύρο: καλοί – κακοί, καουμπόηδες και Ινδιάνοι, μονομαχίες, μπαλέτα και γρονθοκοπήματα σχεδόν χωρίς λόγο στο σαλούν, μια τρυφερή γυναίκα κάπου στο βάθος και κάμποσοι σιωπηλοί Κινέζοι μετανάστες σε… όγδοο πλάνο.
Τι συνέβη; Κακός υπολογισμός των τάσεων της αγοράς (νεοελληνιστί… «marketing misjudgment»); Πιθανώς. Αλλά όχι μόνον. Διάβασα κάμποσες κριτικές σε ξένες εφημερίδες, κυρίως αμερικάνικες και βρετανικές. Οι περισσότερες μιλούν για ένα υπερφιλόδοξο και φλύαρο θέαμα που κουράζει, ενώ ακόμη και οι θετικές μιλούν για «απολαυστική περιπέτεια». Έμεινα κατάπληκτος, γιατί, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, ήταν η πιο πολιτικοποιημένη ταινία εποχής που έβγαλε το μέινστριμ σινεμά του Νέου Κόσμου τα τελευταία χρόνια.
Πιο αριστερό Χόλιγουντ πεθαίνεις (στο ταμείο). Οι πολιτικές ανατροπές ξεκινάνε από τον πυρήνα της ιστορίας, έτσι όπως διαμορφώθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1930 (ο Lone Ranger ξεκίνησε ως ραδιοφωνική σειρά το 1933) κι έφτασε μέχρι τη μεγάλη και την τηλεοπτική οθόνη – στη δεκαετία του ’70 θυμάμαι να προβάλλεται και στην ελληνική τηλεόραση.
Ο Ινδιάνος Τόντο δεν είναι υπηρέτης του Lone Ranger, αλλά ο «αρχηγός» του ντουέτου. Η γη δεν ανήκει στους βιομήχανους εκμεταλλευτές, αλλά στους ανθρώπους που την αγαπάνε και την καλλιεργούν ήπια. Η διαπλοκή ανάμεσα στην ισχύ της βίας, του χρήματος και της προπαγάνδας είναι παντοδύναμη.
Η βασική ατάκα της ταινίας δίνει και τη χαριστική βολή: «Αν είναι έτσι το να είσαι νόμιμος [σ.σ.: αμοραλιστής, διεφθαρμένος και φονιάς, όπως οι πολιτικάντηδες, οι στρατιωτικοί και οι μπίζνεσμεν στο συγκεκριμένο φιλμ], τότε εμείς θα είμαστε παράνομοι».
Μα να θέλουν μερικοί πάμπλουτοι σταρ του Χόλιγουντ να ξαναγράψουν τη λαμπρή ιστορία της κατάκτησης της Δύσης; Ντροπή…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.