Όταν το άκουσα δεν πίστευα στα αυτιά μου. «Από μέρα σε μέρα πιάνει δουλειά ο εργολάβος στο Ακροπόλ Παλάς». Πιο πιθανό θα ήταν να δω ελέφαντα στην Ομόνοια παρά εργάτες στο παλιό, μεσοπολεμικό ξενοδοχείο, κάποτε ανάμεσα στην ξενοδοχειακή ελίτ της πρωτεύουσας. Κι όμως.

Όταν το άκουσα δεν πίστευα στα αυτιά μου. «Από μέρα σε μέρα πιάνει δουλειά ο εργολάβος στο Ακροπόλ Παλάς». Πιο πιθανό θα ήταν να δω ελέφαντα στην Ομόνοια παρά εργάτες στο παλιό, μεσοπολεμικό ξενοδοχείο, κάποτε ανάμεσα στην ξενοδοχειακή ελίτ της πρωτεύουσας. Κι όμως. Η είδηση επιβεβαιώθηκε. Πρώτα – πρώτα από το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού, που αγόρασε το κτήριο το 1999 από τον Γιώργο Μπατατούδη, πρόεδρο του ΠΑΟΚ τότε και βασικό μέτοχο της κοινοπραξίας ΑΕΞΕ Ακροπόλ – ΑΛΤΕΚ Α.Ε., η οποία το είχε αγοράσει από αυστριακή εταιρεία. Ο Γ. Μπατατούδης είχε υπογράψει σύμβαση, σύμφωνα με την οποία από τις 4,5 δισ. δραχμές το ΥΠΠΟ κατέβαλε αμέσως 1,8 δισ. δρχ., ενώ η κοινοπραξία ανέλαβε να αποκαταστήσει πλήρως το κτήριο εντός 22 μηνών. Τελικά, έναν χρόνο μετά, το ΥΠΠΟ κατήγγειλε τη σύμβαση διότι η κοινοπραξία είχε παραβεί τον βασικότερο όρο, που ήταν η αποκατάσταση του κτηρίου στο σύνολό του (οι κατασκευαστές δεν ήθελαν να προχωρήσουν στη στατική ενίσχυσή του παρά τα προβλήματα που είχε προκαλέσει ο σεισμός του ’99). Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια και το 2003 το κτήριο αποδόθηκε στο Δημόσιο.
Έτσι έπρεπε να περάσουν δέκα χρόνια, δύο πυρκαγιές που παραλίγο να τυλίξουν ολόκληρο το κτήριο στις φλόγες, μια κλοπή που είχε αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι περίφημοι πολυέλαιοι (επίσης έχουν κάνει φτερά η σιδερένια κουπαστή της σκάλας, όπως και οι περισσότεροι μαρμάρινοι κίονες) και δύο διαγωνισμοί για να φτάσουμε στον Αύγουστο του 2013, οπότε και η Ιστορία θα γράψει ότι το εξαιρετικό αυτό δείγμα αθηναϊκού αρ νουβό είναι έτοιμο να διαγράψει έναν δεύτερο κύκλο ζωής.
Πολλοί θα θέλαμε να δούμε το Ακροπόλ Παλάς, έργο του αρχιτέκτονα Σωτήρη Μαγιάση, να λειτουργεί ξανά ως ξενοδοχείο. Δυστυχώς οι σημερινές συνθήκες στη χώρα, αλλά κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της οδού Πατησίων, δεν έδιναν πολλές πιθανότητες επιτυχίας στο συγκεκριμένο «σενάριο». Το έργο είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ, έχει προϋπολογισμό 14,5 εκατ. ευρώ, θα ελέγχεται από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεότερων και Σύγχρονων Μνημείων, ενώ η εγκεκριμένη μελέτη αποκατάστασης προβλέπει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία νέων χώρων για εκθέσεις, συνέδρια και πολιτιστικές δράσεις φορέων του υπουργείου Πολιτισμού. Ας δούμε το θετικό της υπόθεσης: ένα από τα πιο λαμπρά κτήρια της Αθήνας του Μεσοπολέμου διασώζεται. Και – ποιος ξέρει; – μπορεί στο μέλλον να ακούσουμε ξανά μουσικές να βγαίνουν από την παλιά αίθουσα χορού…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.