Σε πρωτοφανές φιάσκο κινδυνεύ­ει να εξελιχθεί η ψηφοφορία της 7ης Σεπτεμβρίου για την ανάδει­ξη της πόλης που θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. 

Σε πρωτοφανές φιάσκο κινδυνεύ­ει να εξελιχθεί η ψηφοφορία της 7ης Σεπτεμβρίου για την ανάδει­ξη της πόλης που θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Οι πα­λιές «καλές» εποχές, προ παγκόσμιας κρίσης, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και η «χρυσοφόρος» μπίζνα της ΔΟΕ κάνει limit down, με την ελιτίστικη «κλειστή» στοά των «αθανάτων» να ψηφίζει για το μη χείρον βέλτιστον.
 
Οι τρείς υποψήφιες πόλεις είναι η Κωνσταντινούπολη, η Μαδρίτη και το Τόκιο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή. Η καθεμιά περίπτωση μοιάζει προβληματική και η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα τεθεί εν αμφι-βόλω από την πρώτη κιόλας μέρα της ανάληψης.
 
Η Κωνσταντινούπολη
 
Στο επίκεντρο μεγάλων αναταράξεων βρίσκεται η Τουρκία που, συνορεύοντας με Συρία, Ιράν και Ιράκ, μόνο ηρεμία δεν μπορεί να έχει… Μέσα σ’ αυτό το «εκρη­κτικό» γεωπολιτικό περιβάλλον εξα­κολουθεί να είναι ανοιχτό το κουρδικό ζήτημα σαν μόνιμο «αγκάθι», όπως και η διαρκής απειλή τρομοκρατικών χτυπη­μάτων, ενώ και τα κοιτάσματα υδρογο­νανθράκων ενδέχεται να αποτελέσουν σημείο διακρατικών προστριβών στο μέλλον.
 
Εξάλλου, τη στιγμή που η Κωνσταντι­νούπολη κορύφωνε την καμπάνια για την ανάληψη των αγώνων το καλοκαί­ρι, όλη η Τουρκία γινόταν ένα τεράστιο πεδίο αιματηρών συγκρούσεων ανάμε­σα σε αστυνομικούς και διαδηλωτές. Οι αντιδράσεις κατά του Ερντογάν επισκία­σαν ακόμα και την τελετή έναρξης των μεσογειακών αγώνων στη Μερσίνα – μια διοργάνωση που θεωρήθηκε κριτήριο για την ψηφοφορία του Σαββάτου.
 
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τουρκικό οικονομικό «θαύμα» τελειώ­νει άδοξα. Η ανάπτυξη των τελευταίων ετών «φρενάρεται», με την «τουρκική τίγρη» να δείχνει πλέον σημάδια κόπω­σης. Οι λόγοι είναι οι ακόλουθοι:
 

• Κεφάλαια φεύγουν μαζικά από την Τουρκία.

• Η λίρα πέφτει και τα κρατικά ομόλογα ρευστοποιούνται. Το δεκαετές τουρκικό ομόλογο ξεπέρασε το 10%, φτάνοντας ψηλότερα ακόμα κι από το ελληνικό. u Η κατάσταση επιδεινώνεται στις ανα­δυόμενες οικονομίες και από την πρό­θεση της Fed να βάλει τέλος στο «φτηνό χρήμα».

 
Από το 2003, η τουρκική οικονομία ήταν συνεχώς σε ανοδική πορεία, φτά­νοντας έως το «ιλιγγιώδες» ποσοστό ανάπτυξης του 10%. Το 2012, όμως, παρατηρήθηκε… «λαχάνιασμα», με την ανάπτυξη να φτάνει μόλις στο 2,2%. Οι προβλέψεις του 4% για το 2013 χα­ρακτηρίζονται πια «υπεραισιόδοξες» και από την ίδια την κυβέρνηση. Και η υπόσχεση Ερντογάν των 19,2 δισ. ευρώ για έργα, εν όψει των Ολυμπιακών του 2020, ξαφνικά θεωρείται λιγότερο ρε­αλιστική.
 
Το Τόκιο
 
Με το δημόσιο χρέος στο 240%, η Ια­πωνία δεν βρίσκεται στην καλύτερή της φάση. «Παραπατάει» διαρκώς, επηρε­αζόμενη σαφέστατα από την αδυναμία ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, με τις προβλέψεις να είναι δυσοίωνες.
 
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη διεκδίκηση. Ο πυρηνι­κός εφιάλτης της Φουκουσίμα παραμέ­νει ενεργός, με το Τόκιο να απέχει μόλις 250 χιλιόμετρα από την εστία που απο­τελεί πηγή παγκόσμιας ανησυχίας! Την Τρίτη, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ανα­κοίνωσε σχέδιο για τον καθαρισμό της πολύπαθης μονάδας μέσω παγωμένου υπόγειου τείχους, με το κόστος να ξε­περνάει τα 470 εκατομμύρια δολάρια.
 
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να εγγυ­ηθεί ότι αυτή η λύση θα είναι αποτελε­σματική. Άλλωστε, ό,τι έχει δοκιμαστεί μέχρι τώρα, έχει αποτύχει:
 

• Μόνο για το 2012, η κυβέρνηση ξόδε­ψε 10 δισ. δολάρια (όμως, με το πρόβλη­μα να εξαπλώνεται).

• Εξάλλου, η αντίδραση της ιαπωνικής κυβέρνησης, λίγα 24ωρα πριν από την ψηφοφορία για τους Ολυμπιακούς, γεν­νά ερωτηματικά για το timing της πρωτο­βουλίας.

 
Τον τελευταίο μήνα η διαχειρίστρια της πυρηνικής μονάδας Tepco παραδέ­χτηκε την μόλυνση του ωκεανού από δε­κάδες εκατοντάδες τόνους ραδιενεργού νερού. Το πρόβλημα δεν έχει λυθεί ακόμη και 2,5 χρόνια μετά, ενώ κανείς δεν εγγυάται ότι θα λυθεί σύντομα. Οι οικο­λογικές ανησυχίες και ο κίνδυνος για την ανθρώπινη ζωή παραμένουν σε ύψιστο βαθμό. Το ίδιο κι ο φόβος όσων πιθανόν θελήσουν να επισκεφτούν μελλοντικά την Ιαπωνία.
 
Η Μαδρίτη
 
Με την ύφεση να «σκοτώνει» κάθε ιδέα ανάπτυξης στην ευρωζώνη την τε­λευταία εξαετία, ακούγεται μάλλον πα­ράδοξο η Μαδρίτη να θέλει να αναλάβει ένα τόσο πολυδάπανο εγχείρημα όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
 

• Παρότι η Ισπανία μπορεί να έχει απο­φύγει την τρόικα – αφού η οικονομική ενίσχυση γίνεται απευθείας στις τράπεζές της –, εντούτοις η οικονομία της εί­ναι «καμένη».

•  Η ανεργία στη Μαδρίτη συναγωνίζε­ται την ελληνική, ο κατασκευαστικός κλάδος έχει καταρρεύσει και ο απελπι­σμένος κόσμος βγαίνει συνέχεια στους δρόμους.

• Κανείς δεν ξέρει αν και πότε η χώρα θα ανακάμψει. Το να θέλει και Ολυμπια­κούς φαντάζει ακραίο και υπερβολικό…

 
Ωστόσο, η Γερμανία ξέρει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της και την Ισπανία, σε περίπτωση ολι­κής κατάρρευσής της. Γι’ αυτό και η «συ­νταγή βοήθειας» είναι διαφορετική απ’ ό,τι στην Ελλάδα.
 
Και ίσως αυτή η ευνοϊκή μεταχείριση – κι ενδεχομένως η πρόθεση της Γερμα­νίας να παρουσιάσει ως «success story» την ανάκαμψη της Ισπανίας – να απο­τελέσουν ένα όπλο για τη Μαδρίτη. Το γεγονός ότι τα δημόσια έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πρέπει να ξε­κινήσουν άμεσα, θα «ντοπάρουν» πρό­σκαιρα δείκτες ανάπτυξης και θέσεις εργασίας, όπως συμβαίνει σε κάθε διορ­γανώτρια χώρα προολυμπιακά. Επίσης, θα τονωθεί ο τουρισμός, η δεύτερη βα­ριά βιομηχανία της χώρας, με 57,7 εκατ. επισκέπτες το 2012.
 
Πάντως, από τα γραφεία στοιχημάτων, τα τελευταία 24ωρα το Τόκιο προβάλλε­ται ως φαβορί με 45%, ενώ ακολουθεί η Μαδρίτη με 30% και η Κωνσταντινού­πολη με 25%. Ωστόσο, όποια πόλη κι αν αναλάβει, θα έχει περισσότερα «πλην» παρά «συν»!