Το βιντεάκι το είδα σε πολλούς διαδικτυακούς τόπους και «τοίχους» σαν μια «εμπνευσμένη», «ωραία», «καλλιτεχνική», «πρωτοποριακή» κ.λπ. διαφήμιση, όχι η επίσημη μιας εταιρείας, αλλά ένα δημιούργημα σπουδαστή κάποιας σχολής.

Το βιντεάκι το είδα σε πολλούς διαδικτυακούς τόπους και «τοίχους» σαν μια «εμπνευσμένη», «ωραία», «καλλιτεχνική», «πρωτοποριακή» κ.λπ. διαφήμιση, όχι η επίσημη μιας εταιρείας, αλλά ένα δημιούργημα σπουδαστή κάποιας σχολής. Και η αλήθεια είναι πως και καλογυρισμένο ήταν και πρωτότυπο. Αρχίζει δείχνοντας μαυρόασπρες σκηνές από μια αυστριακή επαρχιακή πόλη γύρω στο 1900. Μαμάδες απλώνουν ρούχα και παιδάκια παίζουν χαρούμενα σε χωματόδρομους. Ξαφνικά, σαν από χρονότρυπα, ένα υπερσύγχρονο, υπερπολυτελές και διάφορα άλλα υπέρ, αυτοκίνητο κάνει την εμφάνισή του τρέχοντας με ταχύτητα. Φαίνεται σαν να πρόκειται να πέσει πάνω σε δύο κοριτσάκια που κάνουν σχοινάκι. Όχι όμως. Στο τσακ, ελάχιστα μέτρα πριν από το δράμα, το αυτοκίνητο «κοκαλώνει» χάρη στο «έξυπνο» σύστημα φρεναρίσματος το οποίο διαφημίζει το βίντεο.
Λίγο αργότερα, σε άλλο δρομάκι της ίδια μικρής πόλης, βλέπουμε ένα αγοράκι να τρέχει υψώνοντας ένα μπαλόνι σχεδόν μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου, το οποίο αυτήν τη φορά δεν σταματά. Τι έγινε, «χάζεψε» το σύστημα φρεναρίσματος; «Αδόλφε!» ακούμε να φωνάζει η μαμά του νεκρού πια αγοριού, τρέχοντας προς τον τόπο του δυστυχήματος, ενώ το βίντεο μας δείχνει πως το παιδί μεγαλώνοντας θα γινόταν ο Χίτλερ. Το «έξυπνο» αυτοκίνητο και το ακόμα πιο «τέλειο» σύστημα φρεναρίσματος το προέβλεψε. «Φαντάζεστε να υπήρχαν τόσο έξυπνα συστήματα και παλιά;» αναρωτιέται ο νεαρός φοιτητής που δημιούργησε την ταινία.
Η γελοία εικόνα «φουσκωμένων» χρυσαυγιτών με ροζ φλουό μαγιό και τατουάζ σβάστικες, περικεφαλαίες και «μολών λαβέ» σε παραλίες της Πελοποννήσου, που μου περιέγραψε φίλη, και τα ρεπορτάζ με τους στρουμπουλούς «Σπαρτιάτες» που έριχναν ακόντιο σε «ειδική κατασκήνωση» μοιάζουν λιγότερο επικίνδυνα από την ιδεολογία που προπαγανδίζει το φιλμάκι με το «έξυπνο σύστημα». Μας εξηγεί, χωρίς να το αντιλαμβάνεται ενδεχομένως, διακριτικά, καλλιτεχνικά, πιο «κυριλέ», με καλύτερο «αμπαλάζ», με τρόπο που δεν προσβάλλει – φαινομενικά – την αισθητική ή το χιούμορ μας, πως η κακία είναι γονιδιακή και χρειαζόμαστε μια μηχανή να μπορεί να την εξολοθρεύσει εξ απαλών ονύχων. Να κάτι που θα προσυπέγραφε ο ενήλικος Αδόλφος. Οι υπόλοιποι μακάρι να μην έχουμε ξεχάσει πως ένα οποιοδήποτε αγοράκι που παίζει είναι απλώς ένα παιδάκι και έχουμε καθήκον να το προστατεύουμε. Και πως το τι θα γίνει όταν μεγαλώσει εξαρτάται και από εμάς και από όσα του εμφυσούμε, ειδικά αυτά που του λέμε με ωραίο τρόπο.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.