Πρωινό ξύπνημα και στην προετοιμασία τα κοσμητικά έπεφταν το ένα πίσω από το άλλο. Η φωνή στο καλωσόρισμα και τα σκαμπανεβάσματα του τόνου να χαϊδεύουν την αγωνία.

Στην απόσταση τα δυο χέρια σφιχτά. Το μικρό να κρύβεται στο μεγάλο και οι απαντήσεις βροχή στη σιωπή του πρώτου φόβου.
Διαδρομή της γρήγορης αναπνοής και στο χτυποκάρδι ένα τρεχαλητό να θέλει να παίξει το κρυφτό που λαχταρούσε.

Στην αγκαλιά. Ένα φιλί κι ο αποχαιρετισμός. Πήγαινε, να βγαίνει γλυκά η προστακτική και ένα ελαφρύ σπρώξιμο να ξεπερνά το πλατύ σκαλί.
Πισωγύρισμα και βλέμμα με μια σταγόνα να κρέμεται. Τελευταία αγκαλιά και στη μεγάλη αυλή τα κοιτάγματα έκαναν τις συστάσεις.

Μικρά σπίτια λευκά. Τρεμόπαιζε το φως. Στο ξημέρωμα.

Μεγάλη γιορτή. Το χωριό φόρεσε τα καλά του. Χαμόγελα και στον χωματόδρομο το κουβεντολόι να χάνεται στη λαγκαδιά.

Με τον βασιλικό να σκορπά τη μυρουδιά, να βρέχει ο αγιασμός τα φτερουγίσματα.

Δυο ματιές και χούφτες στα στόματα.

Ψιθύρισαν το μυστικό και ξέφυγαν απ’ τη γραμμή, πήδηξαν τον μαντρότοιχο και έτρεξαν στον μεγάλο βράχο αντίκρυ στη θάλασσα.

Κατάπλους
 
Ελαφρύ αεράκι
Ανακάτεψε το φως
Και το πέταξε στο μεγάλο νερό
Της πρώτης κατανόησης
Θάλασσα πολυσύλλαβη
Με τη φωνή σου
Να φεύγει στα γράμματα του φθινοπώρου και στα σχήματα και στα χρώματα η ερμηνεία φανερωμένη συμμετοχή της εικόνας αφήνει στο αποτύπωμα τη μελαγχολία