Ο Σαμαράς, παρά τους τσαμπουκάδες, τρέχει στις Βρυξέλλες εκλιπαρώντας για βοήθεια

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό της χώρας το περασμένο Σάββατο από το βήμα της ΔΕΘ να σταχυολογεί ανύπαρκτους θριάμβους, δεν μπορούσαμε παρά να θυμηθούμε συνειρμικά την ατάκα της μεγάλης Αμερικανίδας ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ, όταν έκθαμβη έλεγε στον Μάγο του Οζ: «Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαστε πια στο Κάνσας…».

Συνεπαρμένος από τα ίδια του τα λόγια, σε έναν μοναχικό οίστρο, ο Αντώνης Σαμαράς περιέγραψε μια «άλλη χώρα», όπου οι κυβερνητικές επιτυχίες διαδέχονται καταιγιστικά η μία την άλλη, φθάνοντας στο αποκορύφωμα του λαϊκιστικού παροξυσμού να προαναγγείλει έξοδο της χώρας από το μνημόνιο το 2014 και να μοιράσει κάποιες ισχνές υποσχέσεις αμιγώς προεκλογικού χαρακτήρα!…

Όπως ήταν φυσικό, δεν είχε να πει και πολλά για τις δηλώσεις του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, οι οποίοι, φροντίζοντας να υπογραμμίσουν το πλαίσιο στο οποίο είναι υποχρεωμένη προσεχώς να κινηθεί η Ελλάδα, υπέδειξαν την ανάγκη νέου δανεισμού με τα συμπαρομαρτούντα μέτρα, προτού ακόμα πιάσουν τα (πολιτικά) πρωτοβρόχια.

Αντίθετα, ο πρωθυπουργός αναβάθμισε σε υπέρτατο εθνικό στόχο την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, με βάση το οποίο, όπως ισχυρίζονται Μαξίμου και πλατεία Συντάγματος, η Αθήνα θα εμφανιστεί… σθεναρά μπροστά στους βλοσυρούς πιστωτές και θα… αξιώσει ελαφρύνσεις στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Ολέθρια πορεία

Χθες το οικονομικό επιτελείο ανακοίνωσε πλεόνασμα ύψους 3 δισ. ευρώ στο πρώτο οκτάμηνο του έτους, αλλά εκτέθηκε αγρίως, αφού πρόκειται για ένα ακόμα «πέτσινο» επίτευγμα του αλχημιστή Στουρνάρα, βγαλμένο, εκτός των άλλων, από τους καπνούς των ερειπίων που αφήνουν πίσω τους η ολέθρια οικονομική πορεία και τα επαναλαμβανόμενα τεχνάσματα, όπως το διαρκές ψαλίδισμα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και η μεταφορά της πληρωμής υποχρεώσεων προς τους τελευταίους μήνες του έτους.

Όταν η πολιτική ημερήσια διάταξη είτε είναι ανύπαρκτη είτε διαμορφώνεται ασφυκτικά από τις δυνάμεις της τρόικας, τι κάνεις; Το βολικότερο καταφύγιο είναι αυτό στο οποίο προσφεύγουν συνήθως οι εγχώριες πολιτικές μετριότητες, ανάβοντας ευλαβικά το καντηλάκι της επικοινωνίας. Αλλά πόσα να κάνει κι αυτή, όταν όλα τα προσχήματα έχουν τιναχτεί στον αέρα;

Η χλομή υπόσχεση Σαμαρά από τη ΔΕΘ ότι «δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα» και η αναφορά ότι «μια νέα μετρολογία θα κάνει κακό στην οικονομία μας» ακούστηκαν εύηχα μόνο στα ώτα των αφελών ή της κομματικής γραφειοκρατίας που συνεχίζει να νέμεται το κράτος. Για όσους έχουν δυο δράμια μυαλό, αποκαλύπτει την αγωνία των κυβερνητικών σκιτζήδων μπροστά στο δράμα της κατάρρευσης.

Για να το κάνουμε φραγκοδίφραγκα, ο Σαμαράς ζητάει αυτήν την ώρα απεγνωσμένα ζεστό χρήμα και πολιτική επιείκεια από την Εσπερία, αλλά όχι νέα μέτρα, βλέποντας ότι ο κοσμάκης στενάζει στις εφορίες λυγισμένος από τις απανωτές φοροεπιδρομές και ότι οι ασφαλιστικές εισφορές συρρικνώνονται δραματικά από τους μη δυνάμενους να ανταποκριθούν.

Γιατί είναι σημαντικό αυτό το τελευταίο; Επειδή η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης και δεν είναι απίθανο – όπως άλλωστε έχει ήδη αρχίσει να ακούγεται έντονα – να δούμε νέα σκληρά μέτρα μείωσης των κοινωνικών δαπανών. Ποιος θα τα ψηφίσει; Η απάντηση δεν δείχνει να απασχολεί τους δανειστές.
Το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας, που ήδη βρίσκεται στην Αθήνα, και οι επικεφαλής της, που αναμένεται να αριβάρουν προς το τέλος του μήνα, έρχονται με άγρια διάθεση να επιβάλουν νέα μέτρα τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ, με σκοπό την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού τη διετία 2015-16, αλλά και την αναδιατύπωση σημαντικών παραδοχών στους προϋπολογισμούς του 2013 και του 2014.

Αναχώματα

Βλέποντας το κακό να έρχεται με φόρα και τις πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του προσπαθούν να υψώσουν κάποια επικοινωνιακά αναχώματα, μήπως «γυρίσει το φύλλο» και κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο. Τα πράγματα όμως βαδίζουν στην κόψη του ξυραφιού, καθώς οι τροϊκανοί έχουν δηλώσει, χωρίς να επιτρέπουν την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, ότι η πρόβλεψη για το χρηματοδοτικό κενό των 4 δισ. ευρώ θα ισχύσει μόνο αν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις για αυξημένα φορολογικά έσοδα και επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί.

Αν, ακόμη χειρότερα, διαπιστώσουν ότι οι επιφυλάξεις που είχαν διατυπώσει για την πορεία εκτέλεσης του φετινού προϋπολογισμού συντηρούνται στο ακέραιο εξαιτίας της αβέβαιης δημοσιονομικής προοπτικής, τότε η πίκρα θα γίνει ασήκωτη, προκαλώντας πολιτική ασφυξία στον πρωθυπουργό και την καχεκτική κυβερνητική πλειοψηφία.

Ήδη η ειδική εισφορά αλληλεγγύης αποκτά μόνιμο χαρακτήρα, αφού συμφωνήθηκε να επεκταθεί και στο 2016, ενώ είναι άκρως αμφίβολο αν θα βρεθούν κυβερνητικοί βουλευτές που θα ψηφίσουν στη Βουλή μέτρα όπως νέες φοροεπιδρομές στην πλάτη των αιώνιων υποζυγίων και μάλιστα υπό τον (τρύπιο) μανδύα της περιβόητης διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, κατάργηση όσων φοροαπαλλαγών άντεξαν από τα τροϊκανά μαχαίρια για φυσικά πρόσωπα, περαιτέρω συρρίκνωση κοινωνικών δαπανών και νέα περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Ο πολιτικός βίος της κυβέρνησης κρέμεται από μια λεπτή κλωστή και δεν είναι τυχαίο ότι στο κλίμα αυτό, που σύμφωνα με την αξιωματική αντιπολίτευση (σ.σ.: και όχι μόνο: προσέξτε τις κινήσεις ατομικής σωτηρίας πολλών βουλευτών στο γαλάζιο στρατόπεδο και θα καταλάβετε) μυρίζει κάλπες, ο Σαμαράς προειδοποίησε από το «Έθνος» την Κυριακή: «Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει κυβερνητικός βουλευτής που θα αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τη χώρα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν ατύχημα. Θα ήταν δολιοφθορά!».

Βλέποντας να του γνέφει μια πιθανή κατάρρευση επί θητείας του και να μείνει στην Ιστορία (που θα μείνει δηλαδή, ούτως ή άλλως…), ο Σαμαράς αναλαμβάνει ρόλο πρεσβευτή καλής θέλησης και αναχωρεί εσπευσμένα στις 17 Σεπτεμβρίου, λίγες μέρες πριν από την έλευση των επικεφαλής της τρόικας, για τις Βρυξέλλες, για σειρά συναντήσεων με τον «αφρό» της κοινοτικής γραφειοκρατίας.

Απώτερη επιδίωξη, εκτός των άλλων, να μεταθέσει το βάρος των πολιτικών αποφάσεων στην Εσπερία, αν δεν θέλουν, όπως προειδοποιεί από καιρό, να έχουν συνομιλητή σε λίγο καιρό μια «αριστερή κυβέρνηση» υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι βέβαιος ότι θα… τρομάξουν οι ψυχροί γραφειοκράτες;