Πράττοντας το αυτονόητο, δηλαδή την αντιμετώπιση της Χρυ­σής Αυγής ως αυτό που τελικά είναι, η κυβέρνηση διαπι­στώνει – όπως τουλάχιστον καταγράφεται στις δημοσκο­πήσεις – ότι οι αποχωρήσαντες από το δεξιό μαντρί ψηφο­φόροι δεν είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν.

 
Πράττοντας το αυτονόητο, δηλαδή την αντιμετώπιση της Χρυ­σής Αυγής ως αυτό που τελικά είναι, η κυβέρνηση διαπι­στώνει – όπως τουλάχιστον καταγράφεται στις δημοσκο­πήσεις – ότι οι αποχωρήσαντες από το δεξιό μαντρί ψηφο­φόροι δεν είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν.
 
Κάτι που επίσης διαπιστώνει η κυβέρνηση είναι ότι το περι­θώριο χειραγώγησης της κοινής γνώμης έχει στενέψει. Ο κόσμος μπορεί να εντυπωσιάζεται ευχάριστα (ή και δυ­σάρεστα) με τις πράγματι εντυπωσιακές εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο δύσκολα μπορεί κάποιος να λησμονήσει την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει. Την πραγματικότητα αυτή διαμορφώνουν οι αριθμοί που περι­γράφουν:
 
♦ Τη μη αναστρέψιμη ανεργία.
 
♦ Την απελπιστική μείωση των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων.
 
♦ Την αύξηση των φόρων και κάθε λογής χαρατσιών.
 
♦ Τη διαρκή άνοδο του χρέους της χώρας, το οποίο παραμέ­νει μη διαχειρίσιμο – παρά την ανελέητη αφαίμαξη της κοινωνίας.
 
Αυτές οι δύο διαπιστώσεις (η μη πρόσβαση στους ψηφοφό­ρους της ΧΑ και η απελπιστική οικονομική κατάσταση τε­ράστιων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας) είναι που δη­μιουργούν πανικό στο πρωθυπουργικό επιτελείο.
 
Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του γνωρίζουν πολύ κα­λά ότι το ζήτημα που καίει περισσότερο την κοινωνία δεν είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά η οικονομία. Γνωρίζουν επίσης ότι η αδυναμία τους να δώσουν μια διέξοδο τους καθιστά ευάλωτους σε ένα σκληρό (πολιτικό) παιχνίδι που ήδη έχει αρχίσει (και) για την ηγεμονία στον χώρο της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης.
 
Συνοψίζοντας: Η αργοπορημένη αλλά σε κάθε περίπτωση επιτυχής αντιμετώπιση του ναζιστικού κόμματος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να βοηθήσει στο προβαλλόμενο κυ­βερνητικό success story , για τον πολύ απλό λόγο ότι… δεν υπάρχει τέτοιο στόρι.
 
Η αναζητούµενη επιτυχία εξακολουθεί να «κρύβεται» στον χώρο της οικονομίας και, όσο η κυβέρνηση αδυνατεί να τη συναντήσει, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι δυσκολίες της στην επαφή (και) με τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της.
 
Ο πανικός, προφανώς, δεν είναι καλός σύμβουλος για μια κυ­βέρνηση. Χειρότερος, ωστόσο, σύμβουλος και από τον πα­νικό είναι η επιμονή σε πολιτικές επιλογές οι οποίες οδη­γούν τη χώρα και την κοινωνία της κατευθείαν στον τοίχο…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.