Τις οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησής του και την αφοσίωση στην Ευρώπη υπερασπίστηκε από τι Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

 
Τις οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησής του και την αφοσίωση στην Ευρώπη υπερασπίστηκε από τι Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενώ δεν ξέχασε να επιτεθεί σε εξτρεμιστές και λαϊκιστές μιλώντας σε κοινή εκδήλωση  του Ιδρύματος Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής και του Ιδρύματος Konrad Adenauer Stiftung, με θέμα «Η αναγκαιότητα της Ευρώπης».

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να κάνει σαφείς αναφορές στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
 
«Από την μία επιλύουμε τα οικονομικά μας προβλήματα και από την άλλη δεν επιτρέπουμε την εμφάνιση των εξτρεμιστών και τους λαϊκιστών», είπε ο Αντώνης Σαμαράς, προσθέντας:
 
«Και αυτό το κάνουμε γιατί «αγαπάμε τη χώρα μας με τον ίδιο τρόπο που είμαστε αφοσιωμένοι στην Ευρώπη» και «αγαπάμε τη χώρα μας παρά πολύ, για να επιτρέψουμε να εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα».
 
Με αφορμή και τον τίτλο της εκδήλωσης, ο κ. Σαμαράς ανέφερε πως χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη με αλληλεγγύη και υπευθυνότητα. Δεν υπάρχει Ένωση χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της και δεν υπάρχει αλληλεγγύη χωρίς υπευθυνότητα από τον καθένα ξεχωριστά, σημείωσε, και αυτό ζει σήμερα η Ελλάδα: από τη μία απίστευτες θυσίες από τον ελληνικό ελαό και από την άλλη η υφιστάμενη και η αναμενόμενη περαιτέρω αλληλεγγύη από τους εταίρους της, για να ξεπεράσει την κρίση».
 
«Έγιναν λάθη στο παρελθόν. Τώρα πρέπει να τα λύσουμε μαζί, να φτιάξουμε το κοινό μας μέλλον, αλλιώς θα γίνουμε οι παρίες του μέλλοντος», κατέληξε ο Πρωθυπουργός.
 
Κατά την ομιλία του ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε στο μεγάλο έργο και την αποφασιστική συμβολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας : «Ο Καραμανλής ήταν ένας Ευρωπαίος οραματιστής και το όραμά του σήμερα είναι περισσότερο ισχυρό από ό,τι στην εποχή του … Ηταν ένας πραγματικός Ευρωπαίος οραματιστής, γιατί μαζί με άλλους αρχηγούς κρατών την εποχή εκείνη κατανόησαν τις τεράστιες δυνατότητα της Ενωμένης Ευρώπης».
 
Στην εκδήλωση προς τιμήν του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μίλησαν επίσης ο πρόεδρος του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου Mάρτιν Σουλτς, ο Πολωνός Επίτροπος, αρμόδιος για τον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό και τον Δημοσιονομικό Προγραμματισμό, Γιάνους Λεβαντόφσκι, η Επίτροπος Θαλασσίων Yποθέσεων και Aλιείας Mαρία Δαμανάκη, ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος του Iδρύματος Aντενάουερ, δρ Xανς-Γκερτ Πέτερινγκ, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής Πέτρος Μολυβιάτης και ο Αχιλλέας Καραμανλής.

 
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά:
 
Ο Καραμανλής ήταν ο χαρισματικός ηγέτης που εδραίωσε το σύγχρονο κοινοβουλευτισμό στην Ελλάδα της δεκαετίας του '70. Ο Καραμανλής ήταν επίσης ο ηγέτης που οδήγησε την Ελλάδα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κι έτσι πρωτοστάτησε σε μια σειρά από διευρύνσεις που ακολούθησαν, ώστε η Κοινή Αγορά των 9μελών του 1980, να μετασχηματιστεί στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση των 28.
 
Ο Καραμανλής όμως δεν υπήρξε απλώς ένας ανυπέρβλητος πολιτικός ηγέτης για την Ελλάδα. Υπήρξε πρωτίστως ένας Ευρωπαίος οραματιστής. Και το όραμά του για την Ευρώπη έχει σήμερα ακόμη μεγαλύτερη σημασία απ' ό,τι στην εποχή του.
 
Βλέπετε, η Ευρώπη δεν είναι απλώς μια λέξη, δεν είναι απλώς ένας γεωγραφικός όρος, δεν είναι απλώς μια θρυλική μορφή που αναδύθηκε από την Ελληνική μυθολογία. Είναι μια οικογένεια λαών οι οποίοι, αν και διαφέρουν μεταξύ τους από πολλές απόψεις, ωστόσο μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Μια οικογένεια λαών που διαμόρφωσαν την ανθρώπινη ιστορία μέσα στις χιλιετίες, που συνασπίζονταν, αλλά και μάχονταν μεταξύ τους, που οικοδομούσαν πολιτισμούς, τους κατέστρεφαν και τους οικοδομούσαν κάθε φορά από την αρχή, που επεκτείνονταν διαρκώς πέρα από τα σύνορά τους και κατέρρεαν κατά καιρούς μέσα στα σύνορά τους· που, μολονότι σήμερα καταλαμβάνουν μικρό μέρος του πλανήτη, η επιρροή τους εκτείνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
 
Είναι μια οικογένεια που γίνεται Κοινότητα.
 
Είναι μια Κοινότητα που γίνεται Ένωση.
 
Και αυτή η διαδικασία εξελίσσεται εδώ και αιώνες…
 
Στην Ιστορία καταγράφονται πολλές προσπάθειες για την ένωση της Ευρώπης. Οι περισσότερες βασίζονταν στους κατακτητικούς πολέμους και τη βίαιη υποταγή. Όλες απέτυχαν, διότι οι Ευρωπαίοι είναι αρκετά ισχυροί, ώστε να αντιστέκονται σε κάθε εισβολέα. Είναι επίσης αρκετά ανθεκτικοί, ώστε να υπονομεύουν και τελικά να αποτινάσσουν κάθε ζυγό.
 
Στην πορεία όμως οι Ευρωπαίοι έμαθαν να συνεργάζονται μεταξύ τους, καθώς αναγκάστηκαν σε κάθε δυνατό συνδυασμό συμμαχιών, στον αγώνα τους για Ελευθερία.
 
Ωστόσο, τα τελευταία 55 χρόνια οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να ενωθούν με διαφορετικό τρόπο:
 
Όχι με τη βία, αλλά με την οικειοθελή συναίνεσή τους.
 
Όχι με την υποταγή, αλλά με την ελεύθερη βούλησή τους.
 
Όχι με πολέμους, αλλά με δημοκρατικούς κανόνες και οικονομική Ολοκλήρωση.
 
Ο σύγχρονος κόσμος μας δεν γνωρίζει άλλο τέτοιο ιστορικό προηγούμενο.
 
Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν έχουν και άλλη επιλογή από το να ενωθούν! Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις νέες ανερχόμενες δυνάμεις; Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις του σήμερα και τις νέες απειλές του αύριο;
 
Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα μέχρι τώρα. Πράγματι, έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός, παρά τις κατά καιρούς κρίσεις ή, μερικές φορές, ακόμη και εξαιτίας τους.
 
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα ούτε στο μέλλον.
 
Αλλά πρέπει να έχουμε στο νου μας τρία πράγματα:
 
Πρώτον, τι μας ενώνει: η Ιστορία μας και ο Πολιτισμός μας! Η Χριστιανική Κληρονομιά μας και το Δημοκρατικό μας πολιτικό υπόβαθρο το οποίο στηρίζεται στο Κράτος Δικαίου και στον άνευ όρων σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αυτά ορίζουν την κοινή μας ταυτότητα, παρ' όλες τις διαφορές που μας χώρισαν στο παρελθόν. Αυτά ορίζουν και το μέλλον μας, και ασκούν διαρκή επίδραση πέρα από τα σύνορά μας, καθώς ό,τι οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε δεδομένο στην Ευρώπη, ως κομμάτι της κληρονομιάς μας, εξακολουθεί να αποτελεί «ζητούμενο» εκτός Ευρώπης, σε μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας.
 
Δεύτερον, να μην ξεχνάμε την ανταγωνιστικότητα: Εμείς πλάσαμε αυτό τον όρο, εδώ στην Ευρώπη. Σήμερα πολλές άλλες περιοχές στον κόσμο σημειώνουν γιγαντιαία άλματα προς τα εμπρός, με βάση την ανταγωνιστικότητα. Δεν μπορούμε εμείς να υστερήσουμε, να μείνουμε πίσω. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους μας με σύνεση, ώστε να μεγιστοποιήσουμε το δυναμικό μας.
 
Πρέπει να νικήσουμε τη γραφειοκρατία και τον κατακερματισμό. Δεν μπορούμε να «σκεφτόμαστε μεγαλόπνοα», αν ο ορίζοντάς μας περιορίζεται στα στενά Εθνικά μας σύνορα.
 
«Ολοκλήρωση» δεν είναι το να στηρίζεται κανείς σε μια υπερ-γραφειοκρατία που θα απορροφά και θα λεηλατεί όλους μας. «Ολοκλήρωση» σημαίνει την απελευθέρωση της πρωτοβουλίας του καθενός μας, καθώς και των συνεργειών μεταξύ όλων μας, ώστε να αποδεσμευτούν οι πόροι μας, τα ταλέντα των ανθρώπων μας και το δυναμικό του πολιτισμού μας.
 
Τρίτον, αλληλεγγύη και ευθύνη! Διότι δεν νοείται Ένωση χωρίς αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της! Και δεν υπάρχει αλληλεγγύη για όλους, χωρίς ευθύνη του καθενός ατομικά.
 
Και αυτό είναι που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Αφ' ενός απίστευτες θυσίες εκ μέρους του λαού της και αφ' ετέρου την υπάρχουσα και την προσδοκώμενη αλληλεγγύη των κρατών μελών προς αυτή την κοινή μας οικογένεια.
 
Αυτά ακριβώς είναι τα θεμελιώδη στοιχεία που ορίζουν μια «κοινότητα»: Μια αίσθηση κοινής ταυτότητας, μια κοινή θέαση απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, ένα αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της και ένα αίσθημα ευθύνης καθενός από αυτά, διότι μόνο μια τέτοια κοινότητα μπορεί να εξελιχθεί σε μια ισχυρή και σταθερή Ένωση.
 
Τώρα πια γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη!
 
Περισσότερη ολοκλήρωση, όχι λιγότερη!
 
Περισσότερες κοινοτικές διεργασίες και έναν πιο ουσιαστικό κοινοτικό προϋπολογισμό!
 
Περισσότερες κοινές πολιτικές, τη δημιουργία ενός ασφαλούς και ακμάζοντος Τραπεζικού Συστήματος,
 
περισσότερη δημοσιονομική συνεργασία, για την εδραίωση μιας σταθερής νομισματικής Ένωσης,
 
περισσότερες αποφασιστικές πρωτοβουλίες, για την εδραίωση μιας κοινής ενεργειακής πολιτικής
 
και ενός σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος σε ολόκληρη την Ευρώπη,
 
περισσότερο συγχρονισμό στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών.
 
Χρειαζόμαστε επίσης μεγαλύτερη προστασία των συνόρων μας και αποτελεσματικές πολιτικές που να ασκούν επιρροή πέρα από τα σύνορά μας. Επειδή όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας μπορεί να διαπεράσουν τα σύνορά μας και ό,τι εισχωρήσει σε ένα κράτος μέλος, μπορεί τελικά να εξαπλωθεί σε όλα τα κράτη μέλη… Και τα πρόσφατα γεγονότα στη Lampedusa είναι οι καθημερινές τραγωδίες που βιώνουμε στην Ελλάδα εδώ και χρόνια.
 
Η δημιουργία μιας Ένωσης συνεπάγεται περισσότερες δυνατότητες για όλους. Ωστόσο, συνεπάγεται και περισσότερες ευθύνες για όλους. Δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις νέες δυνατότητες χωρίς να αναλάβουμε και τις ευθύνες που απορρέουν.
 
Ναι, έγιναν πολλά λάθη στο παρελθόν! Τώρα πρέπει να τα διορθώσουμε.
 
Ναι, η Ένωσή μας έχει ακόμη πολλές ελλείψεις!
 
Τώρα πρέπει να μεριμνήσουμε γι' αυτές.
 
Μαζί μπορούμε να διαμορφώσουμε το κοινό μας μέλλον.
 
Διαφορετικά, θα καταντήσουμε οι «παρίες» του μέλλοντος.
 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας αληθινός Ευρωπαίος οραματιστής διότι, μαζί με άλλους μεγάλους ηγέτες της εποχής του, κατανοούσε το τεράστιο δυναμικό της Ενωμένης Ευρώπης. Στην εποχή του αυτό δεν ήταν τόσο προφανές για πολλούς από τους συγχρόνους του. Τώρα είναι σχεδόν αυτονόητο για όλους.
 
Στην εποχή μας, μια εποχή μεγάλων αναταραχών και κρίσεων, αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις: αφ' ενός επιλύουμε τα οικονομικά μας προβλήματα και αφ' ετέρου αποτρέπουμε την ανάδυση των εξτρεμιστών και των λαϊκιστών. Και ενεργούμε έτσι διότι αγαπάμε τη χώρα μας καθένας από εμάς, όπως ακριβώς είμαστε όλοι μας αφοσιωμένοι στην Ευρώπη. Αγαπάμε τη χώρα μας πάρα πολύ για να επιτρέψουμε την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων. Και ένας άλλος τρόπος να το πράξουμε είναι τιμώντας την κληρονομιά μιας τέτοιας μεγάλης ιστορικής μορφής, με τον αγώνα μας για περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη, περισσότερη Ολοκλήρωση, όχι λιγότερη.
 
Και, ναι, για μια καλύτερη Ευρώπη, μια πιο διαδραστική Ευρώπη, μια πιο ισορροπημένη Ευρώπη, μια πιο κοινωνική Ευρώπη, μια πιο ανταγωνιστική Ευρώπη.
 
Την Ενωμένη Ευρώπη που είχε οραματιστεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.