Τόσα και τόσα ακούσαμε για αυτή την ταινία. Ήρθε η ώρα να δούμε στις αίθουσες την περίφημη «Ζωή της Αντέλ» με την ελληνικής καταγωγής πρωταγωνίστρια Αντέλ Εξαρχόπουλος

  
Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς
 
Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Εξαρχόπουλος, Λεά Σεντού, Ζερεμί Λαέρτ
 
Η ταινία που κέρδισε τον φετινό Χρυσό Φοίνικα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς έχει καταφέρει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας για πολλούς και διάφορους λόγους: πέρα από τη βαρυσήμαντη βράβευσή της από μια επιτροπή με πρόεδρο τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, το φιλμ του Αμπντελατίφ Κεσίς («Κους κους με φρέσκο ψάρι», «Μαύρη Αφροδίτη») έδωσε τροφή για άφθονα σχόλια χάρη στις εκτεταμένες σκηνές λεσβιακού σεξ ή τις φωνές διαμαρτυρίας συνεργείου και πρωταγωνιστριών ενάντια στον «τύραννο» σκηνοθέτη. Κι όμως, όσο δύσκολο κι αν είναι πια, «Η ζωή της Αντέλ» απαιτεί από τον θεατή ένα παρθένο βλέμμα απέναντι στο πορτρέτο μιας έφηβης κοπέλας, που αφυπνίζεται κι ενηλικιώνεται μέσα από τον έρωτά της για μια λίγο μεγαλύτερη γυναίκα.
 
Ο Κεσίς παρακολουθεί την ηρωίδα του σε «φέτες ζωής», δοσμένες με το γνωστό νατουραλιστικό στιλ που φέρνει την κάμερα σε απόσταση αναπνοής από τα πρόσωπα, και με μια τρίωρη διάρκεια που μοιάζει ζωτικής σημασίας για την κατάκτηση της οικειότητας με τους χαρακτήρες. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η ικανότητά του να αντλεί ό,τι πιο «αληθινό» από τους ηθοποιούς του και να τους εντάσσει σε ένα σύνολο ρέον και συνεπές είναι σίγουρα εντυπωσιακή. Το στιλ του Κεσίς μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση καινοτόμο, αλλά υπηρετείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο πως δίπλα στην ούτως ή άλλως εκθαμβωτική Αντέλ Εξαρχόπουλος η Λεά Σεντού πείθει για πρώτη φορά ότι είναι ηθοποιός αξιώσεων και λεπτών αποχρώσεων.
 
Ακολουθώντας με ευκολία τους παλμούς και την αληθοφάνεια του τρίωρου χρονικού, μπορεί κανείς να προσπεράσει αρκετές από τις πονηρές τακτικές του σκηνοθέτη. Τι εννοούμε; «Η ζωή της Αντέλ» προσπαθεί να αφηγηθεί μια νεανική επανάσταση, μια πρώτη γνωριμία με την κατάργηση των συμβάσεων, παραμένοντας κατά βάθος εξαιρετικά συντηρητική και προσκολλημένη σε μια μορφή πολιτικής ορθότητας. Ο νατουραλισμός του Κεσίς είναι επί της ουσίας δεσμευμένος σε μια εξαιρετικά σχηματική δραματουργία, που προσπερνά τις άβολες ή αμφιλεγόμενες στιγμές για να κρατήσει μια εικόνα καλλιγραφική, όπου οι αιχμές έχουν στρογγυλευτεί σημαντικά. Κι αν οι περίφημες σκηνές του σεξ μας χρησιμεύουν εδώ ως παράδειγμα, δεν είναι τόσο για την εξόφθαλμα ηδονοβλεπτική διάθεση του σκηνοθέτη όσο για την απροθυμία του να τις εκμεταλλευτεί ως μια διαδικασία ανακάλυψης, ως ένα ταξίδι που δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.