Υπό στενή παρακολούθηση έχει η Κουμουνδούρου το κυβερνητικό στρατόπεδο (και μην πάει ο νου σας σε κοριούς και τίποτε άλλα τέτοια των ημερών). Απλώς  προσπαθεί  να εκτιμήσει την πιθανότητα εκλογών.

 
Υπό στενή παρακολούθηση έχει η Κουμουνδούρου το κυβερνητικό στρατόπεδο (και μην πάει ο νου σας σε κοριούς και τίποτε άλλα τέτοια των ημερών). Απλώς  προσπαθεί  να εκτιμήσει την πιθανότητα εκλογών.
 
Αυτό που πιστεύουν στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ναι μεν η κυβέρνηση δεν θέλει με τίποτα εκλογές, διότι έτσι πολλοί θα πάνε σπίτια τους (στην καλύτερη περίπτωση) αλλά από την άλλη εκτιμούν ότι όσο το αδιέξοδο μεγαλώνει και οι γκρίνιες, οι κόντρες, οι αλληλοϋπονομεύσεις και οι αλληλοεκβιασμοί πληθαίνουν,  το «ατύχημα» παραμονεύει στη γωνία κάθε στιγμή.
 
Ο Πρωθυπουργός βλέπει τις προσδοκίες που είχε για μια παροχή ανάσας από τους δανειστές την επομένη των γερμανικών εκλογών να καταρρέουν και αντ’ αυτής εισπράττει απαξίωση. Κυρίως εισπράττει ντιρεκτίβες για νέα μέτρα τα οποία αναστατώνουν τους βουλευτές του κόμματός του, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι κάθε νέο μέτρο απομακρύνει τη πιθανότητα επανεκλογής τους στις περιφέρειές τους σε ενδεχόμενες εκλογές – Ενδεικτική η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τον ενιαίο φόρο ακινήτων, όπου πολλοί γαλάζιοι βουλευτές αισθάνονται ότι κοιμήθηκαν δεξιοί και ξύπνησαν «κομμουνιστές» – για να μνημονεύσουμε τη γνωστή προπαγάνδα ότι «οι κομμουνιστές παίρνουν σπίτια».
 
Τo success story του Σαμαρά αποδεικνύεται ξεθυμασμένο ανέκδοτο: η «διαπραγμάτευση» αποδείχτηκε ότι ήταν δυο κουβέντες στο όρθιο άνευ σοβαρού περιεχομένου, ρύθμιση για το χρέος δεν έλαβε, ο προσδιορισμός του δημοσιονομικού και του χρηματοδοτικού κενού παραμένει ανοιχτός, η τρόικα έρχεται.
 
Με άλλα λόγια ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να περπατήσει στο μονόδρομο που υπέδειξε στην κοινωνία ο οποίος μετατρέπεται σε ολισθηρό κατήφορο.
 
Για την Κουμουνδούρου αυτό σημαίνει ότι ένα «ατύχημα» αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο και γι’ αυτό  προβαίνει στην εκτίμηση ότι οι εκλογές μπορεί να γίνουν σύντομα, χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να προσδιορίσει αυτό το «σύντομα».
 
Αυτό το «σύντομα» – το ανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας την Τρίτη λέγοντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα: «Πιστεύω βαθιά σύντροφοι ότι γρήγορα, ίσως πιο γρήγορα απ’ ό,τι έχουν κάποιοι στο μυαλό τους θα κληθούμε να αναλάβουμε τις τύχες της χώρας. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι  από κάθε άποψη και σε όλα τα επίπεδα. Γιατί εμείς δεν ερχόμαστε ούτε υποσχόμαστε να είμαστε μια καλύτερη κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση τέτοια που δε γνώρισε ποτέ ο τόπος. Αποφασισμένη και ικανή να αλλάξει ριζικά τα πράγματα. Και αυτό θα γίνει και θα είναι μέρα μεσημέρι για να θυμηθώ τα λόγια ενός παλιού αγωνιστή».
 
Αυτό το «σύντομα» το επανέλαβε μια μέρα μετά και ο γραμματέας της ΚΟ Νίκος Βούτσης.

Ανεξαρτήτως του αν θα επιβεβαιωθεί η όχι, ανεξαρτήτως του αν θα γίνει πιο σαφές ή όχι πώς ορίζεται αυτό το «σύντομα»,  επιτελεί παράλληλα δύο λειτουργίες: συντηρεί το κλίμα ότι η κυβερνητική φθορά βαίνει αμείωτη  και ο ΣΥΡΙΖΑ «έρχεται» και διαμορφώνει εσωκομματικό κλίμα εγρήγορσης και συσπείρωσης, κάτι που είναι μείζον για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή.

Τώρα αν η κυβέρνηση «θα πάθει ατύχημα» μένει να επιβεβαιωθεί το επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι ότι ο πολιτικός χρόνος – αν υποθέσουμε ότι το «σύντομα» είναι μετά τις δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές – και ο χρόνος που έχει η κοινωνία στη διάθεσή της πριν παρασυρθεί στις μυλόπετρες της ανεργίας και της ανέχειας δεν ταυτίζονται. Ο πολιτικός χρόνος μέχρι το καλοκαίρι μπορεί να θεωρείται μικρός, η κοινωνία όμως μετράει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα…
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.