Τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας στη συνάντηση Τσίπρα – Λαβρόφ δείχνουν τη σπουδαιότητα των συζητήσεων

Οι εντεταλμένοι για την ασφάλεια στη ρωσική πρεσβεία ζήτησαν – ευγενώς, αλλά με ύφος που δεν αφήνει περιθώρια για αντιρρήσεις – από τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τον συνόδευαν να αφήσουν τα κινητά τους τηλέφωνα έξω από το δωμάτιο στο οποίο θα γινόταν η συνάντηση με τον
υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ.

Ήταν και αυτός ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο ο Ρώσος ΥΠΕΞ θέλησε να υπογραμμίσει ότι δεν σπαταλά ούτε μισή ώρα (την οποία διέθεσε για να συναντηθεί με τον αρχηγό της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης) για ανούσιες συζητήσεις. Υπ’ αυτήν την έννοια στο μισάωρο που παραχώρησε στον Αλέξη Τσίπρα μπορούσαν να συζητηθούν σοβαρά ζητήματα, με ελαχιστοποιημένο τον πανταχού παρόντα κίνδυνο της υποκλοπής.

Την εν λόγω συνάντηση επιθυμούσαν και οι δύο πλευρές, όχι απλώς για λόγους εντυπώσεων, παρά το γεγονός ότι τόσο η ρωσική πλευρά όσο και η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ασχολήθηκαν (και) με αυτές.

Κατ’ αρχάς η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, εκμεταλλευόμενη την απειρία (ή ακόμη και την αδιαφορία) στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τα θέματα του πρωτοκόλλου, πέτυχε η συνάντηση να πραγματοποιηθεί σε «ρωσικό έδαφος». Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας αποδέχτηκε αυτήν την παράβαση του πρωτοκόλλου προκειμένου να πετύχει τον στόχο του για μια σημαντική και ουσιαστική επαφή με τον επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας.

Aντιφάσεις
Οι στόχοι που είχαν οι δύο πλευρές κατά τη συνάντηση ήταν διαφορετικοί:

• Ο Λαβρόφ ήθελε να «εξετάσει» έναν πιθανό μελλοντικό πρωθυπουργό και τα περιθώρια συνεργασίας μαζί του. Άλλωστε η κινητικότητα που εσχάτως δείχνει η Ρωσία στην Ελλάδα, παρότι χαρακτηρίζεται από σωρεία αντιφάσεων και «θρίλερ» στο επιχειρηματικό πεδίο, συχνά αφήνει την αίσθηση ότι έχει προοπτική να γίνει σαφέστερη και πιο ενδιαφέρουσα στο μέλλον, εφόσον βεβαίως υπάρξουν οι «κατάλληλες» συνθήκες.

• Ο Τσίπρας θέλησε να διερευνήσει τα περιθώρια και τις δυνατότητες στήριξης που μπορεί να περιμένει από τη Μόσχα στην περίπτωση που η πιθανή μελλοντική κυβέρνησή του αντιμετωπίσει τον γερμανικό εκβιασμό, που μεταξύ άλλων έχει να κάνει και με την ακόμη μεγαλύτερη πίεση στη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας. Βεβαίως είναι γνωστό ότι πολλές προσδοκίες πολλών πλευρών επενδύθηκαν στον ρωσικό παράγοντα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ωστόσο έμειναν αδικαίωτες.

Η ρωσική πλευρά (και ο Λαβρόφ αυτοπροσώπως) έχει ακούσει τα τελευταία χρόνια πολλούς Έλληνες πρωθυπουργούς να τον διαβεβαιώνουν για τις επιλογές τους να εργαστούν για μια στρατηγική ελληνορωσική σχέση, αναζητώντας (κάποιοι από αυτούς) κάποια περιθώρια ελιγμών που έχουν διαμορφώσει για τη χώρα οι δεσμεύσεις της στις ευρωατλανικές δομές.

Γνήσιο τέκνο του ρεαλισμού, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας γνωρίζει ότι από τη διατύπωση ευχών και λόγων μέχρι την υλοποίησή τους η απόσταση είναι τεράστια. Ο Λαβρόφ γνωρίζει, πολύ περισσότερο ίσως από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, τα στενά περιθώρια που έχει ο εκάστοτε πρωθυπουργός της Ελλάδας να προχωρήσει σε συμφωνίες μη εγκεκριμένες από Ευρωπαίους εταίρους και Αμερικανούς συμμάχους…

Εκπαραθύρωση
Οι απογοητεύσεις της Μόσχας από τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι γνωστές. Εύκολα μπορούμε να θυμηθούμε το απραγματοποίητο έργο – το οποίο συζητείται επί εικοσαετία – του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, στο οποίο μπήκε τέλος από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ακολούθησε το φλερτ των ρωσικών ενεργειακών γιγάντων στους διαγωνισμούς για τα ελληνικά ενεργειακά φιλέτα (ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ), μια υπόθεση η οποία, μπλεγμένη στα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα και τους κανονισμούς της Κομισιόν  περί μονοπωλίων, οδήγησε στην, κατ’ ουσίαν, «εκπαραθύρωση» της Μόσχας από αυτό το επενδυτικό «γήπεδο».

Συνολικά μιλώντας, η Ρωσία κρατά πάντα στα υπ’ όψιν την υπονόμευση κάθε προσπάθειας που είχε στόχο την οικοδόμηση μιας σταθερής ελληνορωσικής σχέσης, με αποκορύφωμα βεβαίως την περίοδο της διακυβέρνη σης Παπανδρέου, η οποία τίναξε στον  αέρα κάθε μορφή συνεργασίας. Ταυτόχρονα η Ρωσία παρακολού θησε, ακόμη και την περίοδο της διακηρυγμένης από Πούτιν – Καραμανλή πολιτικής πρόθεσης για την ενίσχυση των σχέσεων των δύο χωρών, την τότε υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη να υιοθετεί προωθημένες (αμερικανικές) απόψεις για την εγκατάσταση αμερικανικών αντιβαλλιστικών πυραύλων στην ανατολική Ευρώπη, γεγονός που η Μόσχα θεωρούσε εχθρική στάση.

Παρά ταύτα για τη Ρωσία η Ελλάδα είναι πάντα μια διέξοδος στη Μεσό-
γειο και η ρωσική εξωτερική πολιτική, αντιμετωπίζοντας με ρεαλισμό τα δεδομένα, αναζητά σημεία επαφής με την ελληνική ηγεσία – παρούσα και πιθανή μελλοντική. Για τον λόγο αυτόν ο Λαβρόφ βρήκε χρόνο να συναντηθεί τόσο με τον Τσίπρα όσο (ακόμη) και με την Μπακογιάννη, την οποία η Μόσχα εξακολουθεί να εντάσσει στους πιθανούς διαδόχους του Αντώνη Σαμαρά.

Αντιμετωπίζοντας τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως πιθανό μελλοντικό πρωθυπουργό, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, κατά τη συνάντησή τους, απέφυγε να αναλάβει την παραμικρή δέσμευση βοήθειας, κάτι βέβαια που δεν ζήτησε ούτε ο Τσίπρας.

Ωστόσο, ο Λαβρόφ σημείωσε – ιδιοχείρως, στα φύλλα χαρτιού που επιμελώς κρατούσε διπλωμένα και τα τοποθέτησε στην εσωτερική τσέπη του πανάκριβου χειροποίητου σακακιού του – την πολιτική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να  επαναδιαπραγματευθεί με τους δανειστές, όπως επίσης σημείωσε και την επιθυμία του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αναζήτηση τρόπων οικοδόμησης μιας στρατηγικής αναπτυξιακής ελληνορωσικής συνεργασίας.

Ως σοβαρός άνθρωπος και υπουργός Εξωτερικών μιας μεγάλης χώρας, o Λαβρόφ «άνοιξε» μια χαραμάδα ουσιαστικής μελλοντικής επαφής με τους συνομιλητές του στον ΣΥΡΙΖΑ ζητώντας τους να επεξεργαστούν ένα συγκεκριμένο σχέδιο προώθησης μιας ελληνορωσικής αναπτυξιακής συνεργασίας, το οποίο, όπως είπε, θα χαρεί να το κουβεντιάσουν σε μια επίσκεψη εργασίας του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα…