Βία, πείνα και ναζί στην Αθήνα των μνημονίων.

Βράδυ Τρίτης, στην είσοδο μιας ιδιωτικής σχολής σκηνοθεσίας – μοντάζ. Ένας νεαρός σπουδαστής, στο τρίτο έτος, προπηλακίζεται από συμμαθητές του, οι οποίοι τον αποκαλούν «φασίστα και χρυσαυγίτη» επειδή φορά μια μαύρη μπλούζα συγκεκριμένης φίρμας ενδυμάτων, που είναι συνδεδεμένη στο μυαλό πολλών με τη νεοναζιστική οργάνωση. Το θύμα της λεκτικής επίθεσης δεν έχει καμιά σχέση με τον συγκεκριμένο χώρο, αλλά ούτε και με την πολιτική.

Το περιστατικό αυτό είναι απόρροια της επιχειρηματολογίας του προφυλακισμένου, φερόμενου ως μέλους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς Χρήστου Τσάκαλου, ο οποίος σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο 105,5 επικρότησε τη δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής.

Παράλληλα, η συνέντευξη αυτή έδωσε μια εξαιρετική αφορμή σε ΜΜΕ να αναπαραγάγουν τη θεωρία περί «δύο άκρων». Η προσπάθεια στοχοποίησης της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και των αντιεξουσιαστών συνεχίστηκε μέσω της απόπειρας σύνδεσης των χώρων αυτών με την προκήρυξη για τη δολοφονία στο Ν. Ηράκλειο από την οργάνωση «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες».

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, κάτι που δείχνουν τόσο η επιστολή στο «Ποντίκι» από το φυλακισμένο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Κώστα Γουρνά όσο και η ανακοίνωση της Συσπείρωσης Αναρχικών, που καταδίκασε την επίθεση ως ενισχυτική της Χρυσής Αυγής. Και τα δύο κείμενα κατ’ ουσίαν αποκηρύσσουν τη βία και τονίζουν, με διαφορετικό τρόπο, ότι οι λαϊκές εξεγέρσεις προϋποθέτουν τη δραστηριοποίηση των κοινωνικών μαζών.

Ίδια φράση

Σε μια άλλη γωνιά της Αθήνας, σ’ ένα από τα πολλά «take away» καφέ της πλατείας Συντάγματος, ένας νεαρός μπαίνει στο κατάστημα και ζητά από τον υπεύθυνο, αν έχει, να του δώσει κάτι να φάει. Εκείνος του λέει να ξαναπάει το βράδυ πριν από το κλείσιμο.

«Κάθε βράδυ βγάζω τρεις σακούλες με αδιάθετα σάντουιτς και είδη σφολιάτας και τα μοιράζω σε όποιον πεινάει. Εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Τον χειμώνα του 2014 έχει να πέσει πολλή πείνα στην Αθήνα» λέει ο υπεύθυνος. Πριν συμπληρώσει: «Α, ρε, Χρυσή Αυγή που τους χρειάζεται…»! Την ίδια φράση, όπως και την αντίστροφη («Θάνατο στους ναζί») ακούς αμέτρητες φορές, καθημερινά, στους δρόμους της πρωτεύουσας.

Από την άλλη, η νέα δημοσκοπική άνοδος της Χ.Α., με τα γκάλοπ να την εμφανίζουν με ποσοστά πάνω από 10%, δείχνει ότι ίσως ψηφιστεί από έναν στους δέκα ψηφοφόρους. Είναι όλοι αυτοί φασίστες ή νεοναζί; Προφανώς, όχι! Πώς λοιπόν επιλέγουν να στηρίξουν ένα κόμμα που ενάμιση χρόνο στη Βουλή το μόνο που δεν έχει κάνει είναι… πολιτική; Και αντιθέτως επιδίδεται σε ρητορική ρατσισμού και εξυπηρέτησης εφοπλιστών και άλλων οικονομικών συμφερόντων;

Τα παραπάνω δεν αρκούν για να καλύψουν την οργή της συντριπτικής πλειονότητας μισθωτών, ανέργων και συνταξιούχων, που επί τέσσερα χρόνια πληρώνουν τις «αμαρτίες» αυτών που τους ζητούν να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι. Ούτε μπορούν να καλύψουν τα κενά που αφήνουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα της αντιπολίτευσης ή, ακόμη, το αίσθημα αδιεξόδου, οργής και κατάθλιψης που έχει κατακυριεύσει μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.

Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη λαϊκιστική τάση ενός μέρους της κοινωνίας να θεωρεί τον εαυτό της ως τον «περιούσιο λαό της Ευρώπης», που συχνά αναζητά αφορμές για να «φουσκώσει από εθνική υπερηφάνεια», τότε σχηματίζεται ένα ετερόκλητο και μπερδεμένο μείγμα που αποτελεί τον βάλτο μέσα στον οποίο αναπτύσσεται το νεοναζιστικό έκτρωμα.

Προκαλούν ξανά το Σάββατο

Υπό «δρακόντεια» μέτρα ασφαλείας θα βρίσκεται το απόγευμα του Σαββάτου το κέντρο της Αθήνας, λόγω της συγκέντρωσης και πορείας από το Σύνταγμα στο υπουργείο Δικαιοσύνης (7.00 μ.μ.) που έχει προαναγγείλει η Χρυσή Αυγή ζητώντας αποφυλάκιση των «πολιτικών κρατουμένων» ηγετικών στελεχών της. Νωρίτερα (4.00 μ.μ.) στα Προπύλαια μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων, κοινωνικών φορέων και κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» προγραμματίζουν αντισυγκέντρωση.

Η διπλή δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο γίνεται τώρα αντικείμενο εκμετάλλευσης ώστε η Χ.Α. να επιχειρήσει να «ξεφύγει» από τα «σχοινιά» όπου βρέθηκε κολλημένη τον Σεπτέμβριο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης της συμμορίας και τις προφυλακίσεις των ηγετικών της στελεχών.

Αρχικά επιχείρησε να «ηρωοποιήσει» τα θύματα της δολοφονίας με «συσσίτια και αιμοδοσία». Όταν όμως διαπίστωσε πως η ανταπόκριση του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη, στράφηκε σε προπαγανδιστικά τερτίπια. Και έπεται συνέχεια…