Η στρατηγική του ΚΚΕ για τις εκλογές και τις όποιες πιέσεις για συμμετοχή σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ

Η στρατηγική του ΚΚΕ για τις εκλογές και τις όποιες πιέσεις για συμμετοχή σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ

Την παροιμία «όποιος πηγαίνει για πολλά χάνει και τα λίγα» φαίνεται να λαμβάνει υπόψη του το ΚΚΕ, το οποίο, προετοιμαζόμενο για εκλογές, είτε αυτές γίνουν στην ώρα τους είτε πρόωρες, προσδιορίζει ως πολιτικό του στόχο την ανάδειξή του σε ρόλο μάχιμης αντιπολίτευσης. Το επαναλαμβάνει, μέχρις ότου εμπεδωθεί, το τελευταίο διάστημα η ηγεσία, το ανέφερε και στην εκδήλωση για τα 95 χρόνια του ΚΚΕ ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στη Χαλκίδα: «Αυτό που λείπει», είπε, «είναι μια δυνατή και αποφασισμένη εργατική – λαϊκη αντιπολίτευση σε όλους τους τομείς, στο κίνημα, στους αγώνες, στη Βουλή, παντού».
Με αυτό τον τρόπο ο Περισσός επιχειρεί να ζυμώσει και να προετοιμάσει τη βάση του (και να περιορίσει τη φυλλορροή) για τις επερχόμενες πιέσεις που αναμένει ότι θα δεχτεί για τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς ή μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι το οποίο απέρριψε στις εκλογές του 2012 και παραδέχεται ότι του κόστισε εκλογικά. «Προσωρινά», όμως, όπως υποστήριξε στην παραπάνω εκδήλωση ο γ.γ. της Κ.Ε., ο οποίος κατά τα άλλα υπερασπίστηκε αυτή την επιλογή επαναλαμβάνοντας τη θέση που κατά καιρούς διατυπώνει το Πολιτικό Γραφείο. Ότι δηλαδή η άρνηση της συμμετοχής σε κυβέρνηση εντός του αστικού πολιτικού πλαισίου αποτελεί «μεγάλη παρακαταθήκη» του ΚΚΕ στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και «συνεισφορά στους ίδιους τους καθημερινούς αγώνες της εργατικής τάξης, της νεολαίας, του λαού μας».
Κριτική
Το ΚΚΕ, εξήγησε στην ίδια ομιλία του ο Δ. Κουτσούμπας, «δεν έχει συμμετάσχει σε κυβερνητική εξουσία, ακριβώς γιατί η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της δεν έχουν βρεθεί σε αυτήν». «Παρέκκλιση» από αυτή τη θέση συνιστούν οι κυβερνήσεις συνεργασίας Τζαννετάκη (με τη Ν.Δ.) και Ζολώτα (οικουμενική με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) το 1989 – 1990, στις οποίες μετείχε ο Ενιαίος ΣΥΝ, ο οποίος είχε συγκροτηθεί στη βάση του κοινού πορίσματος του ΚΚΕ και της «οπορτουνιστικής» ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου.
Αυτή τη στιγμή της ιστορίας του, καθώς και όλη τη στρατηγική που οδήγησε το ΚΚΕ στη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και στον Ενιαίο ΣΥΝ, την «αποκηρύσσει» η σημερινή του ηγεσία με τον πλέον επίσημο τρόπο – κάτι που πάντως δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση, δεδομένου ότι το «ξήλωμα» της γραμμής του Χαρίλαου Φλωράκη έγινε φανερό ήδη από τον προσυνεδριακό διάλογο αλλά και την πορεία που χάραξε το 19ο Συνέδριο με τις Θέσεις του. Σε ενημερωτικό σημείωμα που υπογράφει το Πολιτικό Γραφείο και δημοσιεύεται στο πρόσφατο τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» ασκείται κριτική στα πεπραγμένα της περιόδου κατά την οποία ηγήθηκε του ΚΚΕ ο Φλωράκης και κατέληξε στον Ενιαίο ΣΥΝ – και συγκεκριμένα γίνεται λόγος για «σοβαρά προβλήματα στρατηγικής». Η αποτίμηση αυτή αποτελεί μέρος μιας συνολικότερης αποτίμησης της περιόδου που περικλείεται μεταξύ των δύο διασπάσεων, του 1968 και του 1991, εν όψει της συγγραφής του τρίτου τόμου του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ και με σκοπό την «αποκατάσταση» του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ.
«Η συμμετοχή του κόμματος σε τέτοιες κυβερνήσεις φούντωσε μέσα στο κόμμα τον οπορτουνισμό, που σήκωσε ανοιχτά κεφάλι με επικεφαλής μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και τον τότε γενικό γραμματέα Γρηγόρη Φαράκο», αναφέρεται στο σημείωμα, στο οποίο πάντως υποστηρίζεται ότι οι δύο κυβερνήσεις συνεργασίας από «τυπική πλευρά» δεν συνιστούν παραβίαση του προγράμματος του κόμματος, «δεδομένου ότι στη γενικότητά της ήταν ενταγμένη στη λογική συνεργασίας και με αστικές πολιτικές δυνάμεις».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.