Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μου να σκιρτάει κάθε φορά από συγκίνηση – αραιά πια, είναι η αλήθεια.

Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μου να σκιρτάει κάθε φορά από συγκίνηση – αραιά πια, είναι η αλήθεια. Πότε το ταξίδι σε μια πόλη που συναντώ πρώτη φορά, πότε η συνάντηση με μια γυναίκα που υπόσχεται ηδονές αλλόκοτες, πότε η κατα­βύθιση στον κόσμο ενός βιβλίου που αδημονώ να προχωρήσω την ανάγνωσή του και για χάρη του παρατάω τις νύχτιες συντροφιές μου για να επιστρέψω σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται και να συνεχίσω πλησίστιος – έστω – την ανάγνωσή του κάτω από το εικονοστάσι του υπνοδωματίου μου, ένα εικονοστάσι φτιαγμένο από σελίδες του Κάφ­κα, του Τζόις, του Ντοστογιέφσκι, του Φλομπέρ, αλλά και του Ροΐδη και του Καζαντζάκη. Μιλάω πολύ για τον εαυτό μου, είναι αλήθεια, όμως πώς αλλιώς να μιλήσω για τον άλλον, για εκείνον τον Αμερικάνο συγγραφέα που έγραψε τον καιρό που δημιουργούσε κι ο Σάλιντζερ, που έγραφε πέντε ώρες συστηματικά κάθε μέρα, που μόνιμος σύντροφός του στο αλκοόλ ήταν ο Ρέιμοντ Κάρβερ – τιμή και δόξα –, που η γυναίκα του τον κατηγόρησε για αμφισεξουαλικότητα και που έγραψε το καλύτερο βιβλίο που διάβασα τα τελευ­ταία χρόνια; Τζον Τσίβερ, για σένα μιλώ…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.