Το ξύλο στο Αμβούργο δεν ήρθε – προφανώς – από τον παράδεισο. Τα δακρυγόνα και οι αντλίες νερού που χρησιμοποίησαν 3.000 αστυνομικοί κατά περίπου 8.000 διαδηλωτών ήταν χορηγία… αρχι-κτηματομεσιτών και μεγαλοεπενδυτών.

Το ξύλο στο Αμβούργο δεν ήρθε – προφανώς – από τον παράδεισο. Τα δακρυγόνα και οι αντλίες νερού που χρησιμοποίησαν 3.000 αστυνομικοί κατά περίπου 8.000 διαδηλωτών ήταν χορηγία… αρχι-κτηματομεσιτών και μεγαλοεπενδυτών.

Ο υπόγειος πόλεμος που μαίνεται εδώ και καιρό στην πιο διάσημη ίσως «εναλλακτική» συνοικία της Γερμανίας, το St Pauli (όπου εδρεύει και η ομώνυμη αναρχική ποδοσφαιρική ομάδα) του Αμβούργου, έχει κορυφωθεί. Πίσω από την «επισπευσμένη» εντολή εκκένωσης της ιστορικής κατάληψης του κοινωνικού χώρου «Rote Flora» – η οποία βρίσκεται δίπλα στο St Pauli – αλλά και την υποχρεωτική «μετακόμιση» των περίπου 100 ενοίκων του κτηριακού συγκροτήματος ESSO (πήρε το όνομά του από το βενζινάδικο στο ισόγειο) κρύβεται η απόφαση μιας… κλίκας που δεν είναι διατεθειμένη να χάσει άλλο χρόνο και χρήμα: οι τοπικές αρχές και μια ομάδα «επενδυτών» έχουν άλλα σχέδια για την περιοχή. Οι ίδιοι τα ονομάζουν «ανάπλαση»… αυτό που πραγματικά συμβαίνει όμως είναι η διά της βίας «μεγαλοαστικοποίηση» μιας καλτ, αυθεντικά λαϊκής και ζωντανής γειτονιάς.

Κατάσταση πολιορκίας

Εδώ και περίπου δύο εβδομάδες το Αμβούργο βρίσκεται σε πολιορκία. Τρεις συνοικίες έχουν κηρυχτεί «επικίνδυνες ζώνες», δίνοντας στην αστυνομία το δικαίωμα να ελέγχουν και να συλλαμβάνουν κάθε έναν από τους περίπου 100.000 πολίτες που κατοικούν σε αυτές.  

Οι διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα με κεντρικό σύνθημα τη διάσωση της «Rote Flora» – υπό κατάληψη από το 1989 – είχαν κι άλλους στόχους. Όπως συμβαίνει και με τη «Rote Flora», την οποία οι «νόμιμοι» ιδιοκτήτες θέλουν να παραχωρήσουν στον επενδυτή Gert Baer προκειμένου να αναπτυχθούν εμπορικές δραστηριότητες, έτσι και το κτηριακό συγκρότημα ESSO μέσα στο St Pauli προορίζεται για «μεγάλα πράγματα».

Η Γερουσία μεθοδεύει την κατεδάφιση των ιστορικών αυτών κοινωνικών κατοικιών του ’50, στις οποίες διαμένουν επί χρόνια πάνω από 100 άνθρωποι, προκειμένου να ανεγερθεί συγκρότημα πολυτελών κατοικιών… Οι προθέσεις των αρχών και των ιδιοκτητών (που λειτουργούσαν και το βενζινάδικο) φάνηκαν πριν από κάτι χρόνια όταν ξαφνικά σταμάτησαν οι οποιεσδήποτε εργασίες συντήρησης του κτηρίου και μετέπειτα το πούλησαν στον κτηματομεσιτικό επενδυτή Bayerische Hausbau.