Έναν χρόνο πιστεύαμε πως το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου κλείνει. Μερικοί από τον χώρο του βιβλίου θρηνούσαν για αυτό, άλλοι, από τον ίδιο χώρο, υποστήριζαν πως δεν επιτελούσε κανέναν σκοπό πέρα από δημόσιες σχέσεις…

Έναν χρόνο πιστεύαμε πως το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου κλείνει. Μερικοί από τον χώρο του βιβλίου θρηνούσαν για αυτό, άλλοι, από τον ίδιο χώρο, υποστήριζαν πως δεν επιτελούσε κανέναν σκοπό πέρα από δημόσιες σχέσεις με συγκεκριμένους εκδότες και συγγραφείς και πως έπρεπε να αντικατασταθεί με κάτι άλλο, οι εργαζόμενοι σε αυτό προσπαθούσαν να διευκρινίσουν την εργασιακή τους σχέση και το υπουργείο Πολιτισμού έμοιαζε να μην ενδιαφέρεται καθόλου για το θέμα.
Το ίδιο πιστεύαμε για το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Εκεί οι θρήνοι ήταν λιγότεροι, μια που κανένας δεν μπορούσε να πει ποιο ήταν το έργο που επιτελούσε όσο λειτουργούσε και γιατί στοίχιζε όσο στοίχιζε. Κυκλοφόρησε πως επρόκειτο να συγχωνευτεί με το Κέντρο Δελφών, το οποίο υποτίθεται πως και αυτό είχε δημιουργηθεί για να ασκεί ένα είδος «πολιτιστικής διπλωματίας», αλλά δεν φαινόταν να υπάρχει κανένα ενδιαφέρον ούτε για αυτό. Μετά τις παραιτήσεις των επικεφαλής του, εξακολουθούσε να υπάρχει κυρίως σε μορφή απλήρωτων λογαριασμών που είχε σε διάφορες ξένες πρωτεύουσες.
Και ξαφνικά ο υπουργός Πολιτισμού ανακοίνωσε πως το ΕΚΕΒΙ θα συγχωνευθεί στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και πως επικεφαλής και των δύο αναλαμβάνει ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Χριστόδουλος Γιαλουρίδης. «Η εξέλιξη αυτή συνιστά σαφή υποβάθμιση της δημόσιας πολιτικής για το βιβλίο στη χώρα μας» τόνισαν οι εργαζόμενοι στο παλιό ΕΚΕΒΙ.
Πέρα όμως από τη δική τους ανακοίνωση, η συγχώνευση των δύο οργανισμών δεν προκάλεσε παρά μόνο αμηχανία. Καθόλου παράλογο, μια που τα διάφορα «το ανανεωμένο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού θα αποτελέσει μια ομπρέλα για τον ελληνικό πολιτισμό στο πρότυπο των ξένων μορφωτικών ιδρυμάτων και θα υποστηρίξει μια φιλική ‘‘επίθεση’’ της ελληνικής γλώσσας, της διανόησης και των τεχνών προς τις χώρες που, ιδιαίτερα σήμερα, έχουν σημασία», με τα οποία «εξήγησε» την απόφασή του αυτή ο κ. Παναγιωτόπουλος, είναι απλώς γενικόλογα.
Και μόνο με γενικόλογα και έναν διορισμό, ούτε πώς θα συλλειτουργήσουν δύο τόσο διαφορετικοί οργανισμοί εξηγείται, ούτε «πολιτιστική διπλωματία» ασκείται, ούτε πολιτική για το βιβλίο χαράζεται. Όσο για το ότι «πρέπει να αντεπιτεθούμε με την ίδια την ιδιοσυστασία, την ταυτότητά μας», που είπε ο υπουργός, μήπως πριν «επιτεθούμε» σε αυτούς που δεν αναγνωρίζουν τις «ιδιαιτερότητές» μας να κοιτάξουμε λίγο προς εμάς και να φροντίσουμε για μια πολιτική βιβλίου που να δημιουργεί αναγνώστες και να ενισχύει την παιδεία;

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.