search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 09:43
MENU CLOSE

Οι μουσικοί πάνε θέατρο…

26.01.2014 22:00
Οι μουσικοί πάνε θέατρο... - Media

Η κρίση στη δισκογραφία έχει στερήσει από τυος Έλληνες συνθέτες και τρα­γουδοποιούς ένα σημαντικό πεδίο δράσης. Έτσι όλο και περισσότεροι στρέ­φονται στο θέατρο όπου διοχετεύουν εμπνέυσεις και ενέργεια…
 

Δεν είναι καινούριο το φαινόμενο των συνθετών που υποκύ­πτουν στη γοητεία του θεάτρου. Την τρέχουσα σεζόν, οι θεα­τρικές σκηνές είναι πλημμυρισμένες με ωραίες μουσικές από σημαντικούς εκπροσώπους παλιών και νέων γενεών…

Οι «διπλωμένοι»…

Ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει δημιουργήσει ευφάνταστες μου­σικές και τραγούδια για την παιδική παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης» του Βόκερ Λούντβιχ, που παίζεται στο θέατρο «Πορεία», ενώ τώρα έχει αναλάβει να ντύσει μουσι­κά το ολοκαίνουριο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που θα ανέβει στις 21 Φεβρουαρίου στο «Skrow» με τίτλο «Μπετονένια παραλία». Διπλή η παρουσία και του Σταύρου Γασπαράτου τη φετινή σεζόν, ο οποίος υπογράφει τις ιδιαίτερα ταιριαστές στο ύφος της παράστασης συνθέσεις για το έργο «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» του Μαρκ Χάντον, που ανεβαίνει στο «Αγγέλων Βήμα», αλλά και τη μουσική στην «Εκδοχή του Μπράουνινγκ», το έργο του Τέρενς Ράττιγκαν, που παρουσιά­ζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο «Εμπορικόν».

Οι «Lost Bodies», η ιδιόρρυθμη μουσική μπάντα εκ Θεσσα­λονίκης ορμώμενη, που ξεκίνησε το ’83 χωρίς όνομα για να «βαπτιστεί» το ’89, να διαλυθεί, να ξαναενωθεί το 1997 κατόπιν προτροπής του Γιάννη Αγγελάκα και να δώσει το πρώτο (!) λάιβ της την ίδια χρονιά στα Εξάρχεια, έχουν γράψει μουσική σε δύο παραστάσεις φέτος. Η πρώτη είναι η «Τίρζα, η βασίλισσα του ήλιου» του Άρνον Γκορίνμπεργκ, που παίζεται στο θέατρο «Ιλί­σια», ενώ η δεύτερη θα κάνει πρεμιέρα στις 10 Φεβρουαρίου και είναι η «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη, που θα ανέβει στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Φέτος, όμως, δείχνει να είναι η χρο­νιά της Κατερίνας Πολέμη.

Η νεαρή – που αν δεν κάνω λάθος την είχε πρωτοανακαλύψει η Ράια Μουζενίδου και με θέρμη υποστήριζε τις εμφανίσεις της Κατερίνας Πολέμη στο δικό της θέατρο, το «Δίπυλον» – εκτός από τη «Μικρή Αγγλία» όπου έλαμψε γράφει τη μουσική του «Τρωικού Πολέμου», που θα ανέβει στο «Παλλάς» διά χειρός Σοφίας Σπυράτου, ενώ οι συν­θέσεις της συνοδεύουν την «Ευρυδίκη» του Σάρα Ρουλ στην επιτυχημένη πορεία της στο… θέατρο «Πορεία».

Μία και καλή…

Αν νομίζετε ότι τον Σταμάτη Κραουνάκη μπορείτε να τον ακούσετε μόνο στο «Όταν έχω εσένα» και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, κάνετε λάθος. Ο πολυσχιδής συνθέτης ετοιμάζει τη μουσική για την παράσταση «Σκηνές από έναν γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που ανεβάζει ο Δάνης Κατρανίδης στο θέατρό του την «Πόλη» από τις 7 Φεβρουαρίου. Ο Μίνωας Μά-τσας (ναι, ξέρω τι θα αναρωτηθείτε, του «Νησιού») υπογράφει τη μουσική των «Δαιμονισμένων» του Ντοστογιέφσκι, που παί­ζονται στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας», ενώ ο Κωνσταντίνος Β ντύνει μουσικά την παραμυθένια για κάθε ηλικία παράσταση «Από τι ζουν οι άνθρωποι» του Τολστόι, που παίζεται στο «Θέα-τρον».

Οι ευφάνταστες μουσικές και τραγούδια του Κωστή Μα-ραβέγια στον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, έχουν κλέψει τις εντυπώσεις. Οι KollektivA, η μπάντα που ιδρύθηκε το 2009 από μια ιδέα του αείμνηστου Μάνου Ξυδούς, συνέθεσαν την πρώτη τους μουσική για θέατρο το καλοκαίρι του 2013 για τον «Φώντα» του Μήτσου Ευθυμιάδη, με την Ελένη Γερασιμίδου, παράσταση που ανεβαίνει ξανά από τις 29 Ιανουαρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Στο μεταξύ η Nalyssa Green υπογράφει τη μουσική για το «4.48 Ψύχωση» της Σάρα Κέιν, που ανεβάζει η Άντζελα Μπρούσκου στο Bios. Ο Δημήτρης Καμαρωτός, πάλι, έχει γράψει μουσική «Μπετονένια Παραλία» – Φοίβος Δεληβοριάς για δύο παραστάσεις από άποψη χρονικής διάρκειας, μια και είναι ο συνθέτης που ανέλαβε τη μουσική για τον διάρκειας τεσσάρων ωρών «Φάουστ» του Γκαίτε, που παίζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμα-ρινού.

Τελευταία, αλλά όχι έσχατη (ημερομηνιακά και μόνο κλείνει το ρεπορτάζ), η Ευανθία Ρεμπούτσικα, που ήδη με τους μουσικούς της κάνει εντατικές πρόβες πάνω στις συνθέσεις της για τον «Σιρανό» του Ροστάν, που θα κάνει πρεμιέρα στο «Παλλάς» στις 22 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ομώνυμο ρόλο και τη Σμαράγδα Καρύδη ως Ρωξάνη.
 
Τι μας συγκίνησε, ποιος μας παρότρυνε, τι κερδίζουμε
 
Κωνσταντίνος Βήτα

Το ότι βρέθηκα στην παράσταση αυτή, οφείλεται στο ότι μου το ζήτησε η Όλια Λαζαρίδου. Έχουμε δουλέψει πολλές φορές στο παρελθόν και είναι μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί της, όπως και με τον Γιώργο Νανούρη και τον Ηλία Κουνέλα, με τους οποίους είμαι φίλος. Το συγκεκριμένο έργο μού άρεσε από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Τα βιβλία του Τολστόι, όπως και του Ουγκώ και του Βερν, είναι μέσα μου σταθμοί, αλλά και πηγή έμπνευσης. Μεγάλωσα με τα βιβλία τους και μου άρεσε που κάποιος άγγιξε αυτό το υπέροχο διήγημα δίνοντάς του τέτοια πνοή. Μέσα από λίγες πρό­βες που είδα και συζητώντας με την Όλια και τα παιδιά βρήκα κάποια απλά μοτίβα και ξεκινήσαμε.

Πάντα στέκεται πηγή έμπνευσης για τον μουσικό το κείμενο. Όποια μουσι­κή νότα έπαιξα ήλθε μέσα από την επικοινωνία μου και την αγάπη μου για το κείμενο. Δεν μπορώ να φανταστώ να γράφω μουσική χωρίς να ξέρω τι διαδραματίζεται στο έργο.

Κωστής Μαραβέγιας

Κατ’ αρχάς αυτό που με παρακίνησε περισσότερο ήταν η αγάπη μου για το θέατρο. Η πρόταση του Γιάννη Μπέζου ήρθε σε μια στιγμή που πραγματικά λαχταρούσα την ενασχόλησή μου με κάτι θεατρικό. Ήρθε στο τέλος μιας σεζόν όπου είχα παρακολουθήσει πλήθος εξαιρετικών παραστάσεων, οι πιο πολλές στο Εθνικό Θέατρο μάλιστα. Έτσι η συνεργασία που ακολούθη­σε με το Εθνικό με γέμισε χαρά, αλλά και ευθύνη. Δούλεψα με πολλή αγάπη και αφιέρωσα πολύ χρόνο για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.

Η μουσική, εκτός του θέματος που συνοδεύει την υπόκλιση των ηθοποιών στο φινάλε της παράστασης και είναι ηχογραφημένο, είναι εξ ολοκλήρου παιγμένη ζωντανά στη σκηνή από ηθοποιούς – μουσικούς – τραγουδιστές. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο παρακολούθησα σχεδόν όλες τις πρόβες του θιάσου για περίπου δύο μήνες.

Το κείμενο με ενέπνευσε να καταθέσω κι εγώ το δικό μου σχόλιο, εκτός της μουσικής, με τη συγγραφή στίχων για αρκετά τραγούδια της παράστασης. Το θέμα της φιλαργυρίας αλλά και της ματαιότητας της απόκτησης της ύλης και όχι των αγαθών σε αυτή τη σύντομη φθαρτή ζωή ήταν κάτι που πάντοτε ήθελα να θίξω ως τραγουδοποιός. Ό,τι έκανα το έκανα φυσικά με την παρακίνηση του σκη­νοθέτη και εξαιρετικού συνεργάτη Γιάννη Μπέζου. Αξίζει να σημειωθεί το υγιές και άκρως δημιουργικό κλίμα που έζησα στις πρόβες, κάτι που ήταν καταλύτης για να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό.

Ευανθία Ρεμπούτσικα

Το «Συρανό ντε Μπερζεράκ» αποτελεί μια πρόκληση για μένα. Όχι μόνο λόγω του ότι καλούμαι να εκφράσω μουσικά τα συναισθήματα, τη δράση και την κορύφωση αυτού του ιδιαίτερου έργου, αλλά και λόγω της συμμετοχής μου επί σκηνής. Είναι κάτι που θα κάνω για πρώτη φορά, να πάρω μέρος δηλαδή σε μία παράσταση, αλλά μου αρέσει να πειραμα­τίζομαι!

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργώ και στο στούντιο, όπου κατά τη διάρκεια των ενορχηστρώσεων προσθέτουμε νέα στοιχεία. Μεγάλο ατού στη συγκεκρι­μένη περίπτωση είναι και η συνεργασία με τον Γιάννη Κακλέα, του οποίου
μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος που δουλεύει και δημιουργεί. Έχει φαντασία και αυτό εκφράζεται στα πράγματα που υπογράφει, κάτι το οποίο πιστεύω και εγώ ότι συντελεί στο καλύτερο αποτέλεσμα μίας παράστασης.

Σταμάτης Κραουνάκης

Κουβέντιαζα τις προάλλες με έναν φίλο πώς είναι να γράφεις μουσική για το θέατρο. Ε, λοιπόν, το πιο δύσκολο είναι να ξεκινάς από το μηδέν για να δημιουργήσεις ένα καινούριο τραγούδι. Πρέπει να χτίσεις το θέμα μόνος σου, ενώ στο θέατρο και το σινεμά σου δίνεται μια πλατφόρμα. Υπάρχει το έργο, οι πρωταγωνιστές, ο σκηνοθέτης για να σου δοθούν κίνητρα, να αντλήσεις έμπνευση για να συνθέσεις.

Στην περίπτωση της παράστασης «Σκηνές από έναν γάμο» είναι φίλοι μου οι πρωταγωνιστές, ο Δάνης Κα-τρανίδης και η Παναγιώτα Βλαντή, αλλά και ο νεότατος σκηνοθέτης, που τον γνωρίζω από μικρό, Ένκε Φεζολάρι. Μιλήσαμε για τη θεατρική μορφή που μπορεί να πάρει μια ταινία που όλοι έχουμε αγαπήσει.

Μπήκα στο στούντιο ένα μεσημέρι και μου βγήκε η μουσική, η οποία είναι ήδη έτοιμη. Πρωταγωνιστεί ένα πιάνο, το οποίο είναι σύνηχο με την παράσταση. Γιατί αυτό είναι η επιτυχία της μουσικής για το θέατρο, να είναι εναρμονισμένη με το δρώμενο. Κουβαλάω ακόμη σαν παράσημό μου αυτό που μου είχε πει η Καρέζη όταν είχα κάνει το ’87-’88 τη μουσική για το «Τζόκινγκ» του Ρατζίνσκι. «Δεν ήθελα ποτέ τίποτα κάτω από το μονόλογο.

Νόμιζα ότι η μουσική θα με ενοχλεί. Πρώτη φορά η μουσική με βοηθάει». Αν το έργο δεν είναι μιούζικαλ, αν είναι έργο ατμόσφαιρας και λόγου, αυτός είναι ο ρόλος της μουσικής, να βοηθάει τον λόγο.

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 09:42