Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λέει κι ο λαός. Ο κάθε άνθρωπος έχει συγκεκριμένες γεύσεις που του αρέσουν αλλά όσον αφορά τα παγωτά, οι προτιμήσεις είναι συνήθως κλασικές.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λέει κι ο λαός. Ο κάθε άνθρωπος έχει συγκεκριμένες γεύσεις που του αρέσουν αλλά όσον αφορά τα παγωτά, οι προτιμήσεις είναι συνήθως κλασικές.
 
Άντε, κάποιοι να αρέσκονται σε πιο φρουτώδεις επιλογές. Στην Ιαπωνία όμως έχουν δώσει μια τελείως διαφορετική έννοια στην γκάμα γεύσεων που μπορεί να βρεις σε ένα παγωτό.
 
Ούτε μία, ούτε δύο αλλά περισσότερες από 20 περίεργες (τουλάχιστον) γεύσεις μπορεί να βρει κανείς στη χώρα του σούσι.
Το οποίο φυσικά εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το γαϊτανάκι που ένας δυτικός δεν θα έτρωγε ποτέ και που στην Ιαπωνία αποκαλείται «καινοτόμα παγωτά»
 

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Παγωτά με γεύση οχιάς, κρέατος αλόγου, μελάνι σουπιάς, σόγιας.
Παγωτά σερβιρισμένα με τηγανητά μύδια. Παγωτά με κομμάτια από δέρμα καρχαρία ή από μικρό ψαράκι (μαρίδα).

Παγωτά με μια εσάνς μπύρας. Με μια μικρή δόση τηγανητής μελιτζάνας. Με πίκλες. Με φασόλια. Και φυσικά με τηγανητή γαρίδα. Με βραστό αυγό, με ζαρζαβατικά, ακόμη και με γλώσσα αγελάδας. Με καβούρι, χταπόδι, χέλι και κοτόπουλο.

 
Κάποια από αυτά τα προϊόντα έχουν μόνο άρωμα που σχετίζεται με τα «εξωτικά» συστατικά τους. Κάποια άλλα (δυστυχώς) περιέχουν και κομμάτια από τα προαναφερθέντα φαγώσιμα.