Συνεχίζεται και φουντώνει η διαμάχη μεταξύ εκδοτών και υπουργείου Ανάπτυξης με θέμα την ενιαία τιμή βιβλίου. 

Συνεχίζεται και φουντώνει η διαμάχη μεταξύ εκδοτών και υπουργείου Ανάπτυξης με θέμα την ενιαία τιμή βιβλίου. Πρόσφατα οργανώθηκε σχετική εκδήλωση – συζήτηση, ένας μετά τον άλλο οι εκδότες βγάζουν ανακοινώσεις με τις οποίες ζητούν να μην καταργηθεί και πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Κ. Χατζηδάκης συναντήθηκε για το θέμα αυτό με εκπροσώπους της Ελληνικής Ένωσης Βιβλίου.

Σύμφωνα με τον Στ. Πατάκη, που παρευρέθηκε στη συνάντηση, ο υπουργός «επιφυλάχτηκε να επανεξετάσει το θέμα, αλλά ήταν σαφές πως παραμένει προκατειλημμένος εναντίον της ενιαίας τιμής».

Εδώ και μια δεκαπενταετία κάθε εκδότης ορίζει την τιμή κάθε βιβλίου του και όλα τα βιβλιοπωλεία, για δύο χρόνια από την κυκλοφορία του, το πουλούν περίπου σε αυτή. Έτσι περιορίζεται η δυνατότητα μεγάλων εκπτώσεων τις οποίες μπορούν να κάνουν, όπου κρίνουν, μόνο π.χ. αλυσίδες βιβλιοπωλείων ή σούπερ μάρκετ.

Διευκολύνονται οι εκδότες να ελπίζουν σε ένα ποσοστό κέρδους από όλα τα βιβλία, άρα να μην εκδίδουν μόνο «ευπώλητα» συγκεκριμένου είδους μυθιστορήματα προορισμένα να καταναλωθούν σε σύντομο διάστημα.

Προβάλλεται το περιεχόμενο των βιβλίων και όχι η τιμή τους. Αυτά υποστηρίζουν όσοι νομοθέτησαν περί ενιαίας τιμής και γι’ αυτό ο νόμος αυτός εφαρμόζεται αυστηρά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Εδώ, ξαφνικά, πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε πως σκέφτεται την κατάργησή του. Οι εκδότες τον κάλεσαν «να ξανασκεφτεί την επικίνδυνη πεποίθησή του πως τα βιβλία καταναλώνονται με βάση την τιμή τους, να ξεχάσει τις προσφορές που διατυμπανίζουν οι πωλητές βιβλίων της τηλεόρασης, να αντιληφθεί τις ευθύνες που αναλαμβάνει καταδικάζοντας μια κοινωνία στην κατανάλωση 30 έως 50 χαμηλής ποιότητας βιβλίων τον χρόνο».

Τίποτα όμως δεν έγινε και, πάλι κατά τον κ. Πατάκη, φαίνεται να επικρατεί «ένα πνεύμα ακραίου φιλελευθερισμού». Ο ανταγωνισμός που θα δημιουργηθεί, λένε μερικοί, θα μειώσει τις τιμές των βιβλίων. Όμως σε όσες χώρες δεν ισχύει η ενιαία τιμή δεν έχει παρατηρηθεί κάτι τέτοιο. Επιπλέον ανταγωνισμός υπάρχει: μεταξύ των εκδοτών, οι οποίοι, λογικά, θα πρέπει να συναγωνίζονται για το ποιος θα κυκλοφορήσει το καλύτερο βιβλίο. Από κει και πέρα, το τι θα διαβάσει κανείς είναι θέμα μόρφωσης, γούστου, ενδιαφερόντων, αισθητικής, διάθεσης.

Όπως θέμα μόρφωσης και δείγμα συγκεκριμένης νοοτροπίας είναι το να αντιμετωπίζει μια κυβέρνηση τα βιβλία σαν ντομάτες και να ασχολείται με αυτά άλλο υπουργείο και όχι αυτό του Πολιτισμού.