Παραδοσιακή εμμονή στην απόπειρα σύνδεσης της τρομοκρατίας με κόμματα του κεντροαριστερού χώρου φαίνεται ότι έχει αποκτήσει η Ν.Δ.. Είναι, άλλωστε, μια κολόνια που κρατάει χρόνια.

Παραδοσιακή εμμονή στην απόπειρα σύνδεσης της τρομοκρατίας με κόμματα του κεντροαριστερού χώρου φαίνεται ότι έχει αποκτήσει η Ν.Δ.. Είναι, άλλωστε, μια κολόνια που κρατάει χρόνια. Κι έτσι εξηγείται το γιατί η Ν.Δ. επιτίθεται εκ νέου στον ΣΥΡΙΖΑ για τέτοιο θέμα, αυτήν τη φορά με αφορμή την εξαφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού.

Το αξιοπερίεργο είναι πως αυτό το παιχνίδι που κάνει η Ν.Δ. συνεχίζεται, ενώ είναι φανερό ότι δεν της βγαίνει με τίποτα. Με συνέπεια να εξελίσσεται σε μια επικοινωνιακή φούσκα διαρκείας, που το μόνο που καταφέρνει, είναι να απαξιώνει κι άλλο την έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρημένη κοινοβουλευτική ζωή του τόπου.

Η ακραία πόλωση που καλλιεργείται από την πλευρά της κυβέρνησης – κι όχι μόνο πια από τους περιβόητους κύκλους της – φαίνεται ότι δεν σταματάει πουθενά, καθώς γίνεται προσπάθεια να πληγεί ο άμεσος αντίπαλος με κάθε τρόπο, ακόμα κι αν δεν στοιχειοθετείται το παραμικρό. Άλλωστε, με… συγγένειες, παρουσίες σε πορείες, αλίευση τυχαίων δηλώσεων κι ευφάνταστα σενάρια, δεν θα μπορούσε να προκύψει διασύνδεση ενός ολόκληρου κόμματος με την τρομοκρατία.

«Μπαμ» ηκούσθη…

Με τζούφιες πιστολιές στον αέρα, λοιπόν, και άτυπο σλόγκαν «συνδέστε τα ασύνδετα», το μόνο που καταφέρνει η Ν.Δ. είναι να ρίχνει βορά στο τραπέζι της αντιπαράθεσης ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, προσπαθώντας να κάνει την τρίχα τριχιά με το έτσι θέλω, για να χαμηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα ποσοστά του. Με τους κυβερνητικούς χειρισμούς να είναι τόσο αδέξιοι κι ερασιτεχνικοί, που το μόνο το οποίο δεν έχει ειπωθεί ακόμα είναι ότι ο… Ξηρός πίνει κάθε μέρα καφέ στην Κουμουνδούρου.

Με την κατάσταση στην κοινωνία να μοιάζει καζάνι που βράζει, το πολιτικό σύστημα να βάλλεται πανταχόθεν και τη δημοκρατία να δέχεται την πιο σφοδρή μεταπολιτευτική επίθεση από ναζιστές, το πιο σοφό που θα μπορούσε να επιλέξει κανείς είναι να μη ρίχνει λάδι στη φωτιά αποκλειστικά και μόνο για σκληροπυρηνικές ψηφοθηρικές σκοπιμότητες. Και ειδικά όταν κρατάει το τιμόνι μιας ετοιμόρροπης χώρας που βρίσκεται στα όριά της.

Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που μέσα από τη Ν.Δ. τεντώνεται το σχοινί με τυφλά χτυπήματα. Το αντίθετο. Οι ενοράσεις έχουν εξελιχθεί σε… κληρονομικό χάρισμα που πάει από γενιά σε γενιά, συμπληρώνοντας πια αισίως 30 χρόνια φασαρίας για το τίποτα.

Αν, μάλιστα, κάποιος προσπαθήσει να βάλει σε μια σειρά το παζλ της δεξιάς προπαγάνδας περί τρομοκρατίας και ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσει δυο πράγματα:

1 Ό,τι έλεγε η Ν.Δ. για το ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες, λέει και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στη ρητορική και την (όποια) επιχειρηματολογία. Σαν να βρίσκεται από πίσω ο ίδιος ανέμπνευστος ενορχηστρωτής, με τα ίδια ακριβώς μυαλά.

2 Όποιος ανατρέξει στα δημοσιεύματα της δεκαετίας του ’80, του ’90 κλπ., πέρα από τις φοβερές ομοιότητες που θα βρει με το σήμερα, θα πιάσει τον εαυτό του να σκάει στα γέλια, θέλοντας και μη, με κάποια απ’ όσα γράφονταν και λέγονταν τότε. Υπό το σημερινό, ξεκάθαρο πρίσμα, φαίνεται ακόμα περισσότερο για τι ανοησίες επρόκειτο.

Παλιές ιστορίες

Επί της ουσίας, δηλαδή, όλο αυτό το παλαιοκομματικού τύπου κακοστημένο παιχνίδι συνωμοσιολογίας που έχει στηθεί τόσα χρόνια από τη Ν.Δ. δεν είχε ποτέ πέραση στον κόσμο. Ναι μεν προσπαθεί να φοβίσει τον… νοικοκυραίο ότι «όποιος με κοντράρει εκλογικά έχει σχέση με την τρομοκρατία», αλλά ο μέσος ψηφοφόρος, ακόμα και ο πιο συντηρητικός, δεν τσίμπησε ούτε το ’80, όταν ήταν πιο ανυποψίαστος. Θα τσιμπήσει τώρα;

Ψάχνοντας την άκρη του νήματος για να βρούμε πότε τέθηκε ανοιχτά θέμα σύνδεσης ΠΑΣΟΚ – τρομοκρατίας από τη Ν.Δ. για πρώτη φορά, θα πρέπει να ανατρέξουμε στο μακρινό 1985:

♦ Την άνοιξη εκείνης της χρονιάς η 17Ν είχε ήδη συμπληρώσει μια δεκαετία δράσης, ενώ υπήρχε έξαρση και από χτυπήματα άλλων οργανώσεων. Συγκεκριμένα, την 1.4.1985 έγινε η δολοφονία του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου από την Αντικρατική Πάλη και στις 13.5.1985 η συμπλοκή με αστυνομικούς στην περιοχή του Γκύζη, όπου σκοτώθηκε ο Χρήστος Τσουτσουβής.

♦ Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε παραλάβει το δαχτυλίδι της αρχηγίας της Ν.Δ. από τον Ευάγγελο Αβέρωφ από την 1.9.1984 και το κόμμα του όδευε στις πρώτες εκλογές με αυτόν αρχηγό.

♦ Για τις εκλογές στις 2.6.1985 το ΠΑΣΟΚ κάλπαζε για τη δεύτερη σερί νίκη, ενώ στην αξιωματική αντιπολίτευση αναζητούσαν μια «πιασάρικη» επικοινωνιακά αφορμή για να ανάψουν τα αίματα και να φρεναριστεί κάπως η διαφορά.

♦ Στο διάστημα Μαρτίου – Μαΐου 1985 κυριάρχησε η συνταγματική κρίση με την πρόταση Παπανδρέου για την προεδρία της δημοκρατίας, την παραίτηση Καραμανλή και την ανάδειξη Σαρτζετάκη.

«Πράσινοι» τρομοκράτες…

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, λοιπόν, η Ν.Δ. βρήκε γήπεδο αντιπαράθεσης την τρομοκρατία. Στις 18.5.1985 έγινε για πρώτη φορά σύνδεση της τρομοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ. Μια ομοβροντία δημοσιευμάτων από τον φίλα προσκείμενο στη δεξιά Τύπο.

Το… κέντρο επιχειρήσεων στη Ν.Δ. είχε πάρει φωτιά κι «έδινε» στα ίσια, δίχως περιστροφές, ακόμα και ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης. Τα δημοσιεύματα στις 18.5.1985, που άνοιγαν αυτόν τον κύκλο 30ετίας, είναι ενδεικτικά:

♦ «Απογευματινή»: «Οργανωμένος στο ΠΑΣΟΚ ο εκτελεστής (σ.σ.: Τσουτσουβής), λένε ότι είναι φίλος του Λαλιώτη».

♦ «Βραδυνή»: «Στο ΠΑΣΟΚ ο εκτελεστής, μέλος του ΠΑΚ ο νεκρός τρομοκράτης, ανήκε στην ομάδα του Βαλυράκη και ήταν εκλογικός αντιπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ το 1981».

♦ «Ακρόπολις»: «Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ο εκτελεστής, μέλος της Αντικρατικής Πάλης, αποκαλύφθηκε η δράση του στο “Κίνημα”, η άφιξή του στην Ελλάδα συνέπιπτε με πολιτικές δολοφονίες».

Στο ίδιο μοτίβο και τα δημοσιεύματα της επομένης (19.5.1985). Η «Ακρόπολις της Κυριακής» έγραφε: «Κλονίζει τον Ανδρέα ο εκτελεστής, βρέθηκε η λίστα προγραφών της 17Ν, Ν.Δ.: Αποφεύγει το ΠΑΣΟΚ να απαντήσει για τους τρομοκράτες», όπως και ο «Ελεύθερος Τύπος»: «Πράσινος ο τρομοκράτης, όργιο φημών για σχέσεις με ΠΑΚ, Βαλυράκη, Λαλιώτη. Βρέθηκε ατζέντα με ονόματα και από τον πολιτικό χώρο».

Εκείνη τη μέρα υπήρχε ένα κόντρα δημοσίευμα των «Νέων», που παρουσίαζε δύο στοιχεία, κάνοντας λόγο για «φτηνή σκευωρία της Δεξιάς».

Το πρώτο στοιχείο είχε να κάνει με τα περί εκλογικού αντιπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, αφού, σύμφωνα με το έγγραφο – ντοκουμέντο που παρουσίασε η εφημερίδα, ο Τσουτσουβής ουδέποτε παρουσιάστηκε στην εφορευτική επιτροπή στο εκλογικό τμήμα το 1981.

Και το δεύτερο ήταν σχετικό με τον Βαλυράκη: «Ο ισχυρισμός ότι ο Τσουτσουβής στρατολογήθηκε στο ΠΑΚ το 1972 στη Σουηδία από τον Σ. Βαλυράκη καταρρέει από μόνος του, γιατί ο κ. Βαλυράκης από τον Μάιο του 1971 μέχρι το 1974 ήταν φυλακή. Επίσης έγινε γνωστό ότι ο κ. Βαλυράκης σε καμία εποχή δεν είχε γνωρίσει τον Τσουτσουβή».

Και πράσινα… άλογα

Οι εκλογές, όμως, πλησίαζαν και ο παρασκηνιακός πόλεμος μαινόταν σε όλα τα επίπεδα. Το κλίμα είχε οξυνθεί. Μην ξεχνάμε ότι η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε κι από το πρωτοσέλιδο με τον Μητσοτάκη στην «Αυριανή», με την εφημερίδα να υποστηρίζει ότι τα δύο πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν είναι ναζί και ο ίδιος «συνεργάτης των Γερμανών».

Στις 20.5.1985 ο «Ελεύθερος Τύπος» κάνει λόγο για «επιχείρηση “κουκούλωμα” με εντολές Ανδρέα, αντί για την Ασφάλεια μιλάει το… ΠΑΣΟΚ» και την επομένη: «Χαριστική βολή για το ΠΑΣΟΚ ο “πράσινος” τρομοκράτης Τσουτσουβής», με τη «Βραδυνή» να αφήνει μπηχτές και για τις εισαγγελικές έρευνες: «Χωρίς εισαγγελέα οι έρευνες για τον Τσουτσουβή, αλλά προΐσταται το παλιό μέλος του ΠΑΚ και σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης κ. Τζήμας!».

Οι εκλογές τελειώνουν, όμως όχι και ο «πόλεμος». Από τότε, άλλωστε, που ανέλαβε ο Μητσοτάκης στη Ν.Δ. στήθηκε εκστρατεία διαρκείας για τις υπόνοιες ή τις ευθείες βολές σύνδεσης του ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατία.

Με μπαράζ δημοσιευμάτων, επί πέντε ημέρες η «Βραδυνή» φέρνει στο προσκήνιο από τις 15.9.1985 ακόμα και τον Λαλιώτη:

15.9.1985: «Φίλοι του Λαλιώτη οι τρομοκράτες, στοιχείο “βόμβα” για τη δολοφονία του Αθανασιάδη».

16.9.1985: «Τρέμει ο Λαλιώτης, σάλος στο Καστρί». Κι ακόμα: «Κατέρρευσε η βρώμικη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ ότι η εκτέλεση δεν ήταν “πολιτικό έγκλημα”. Θεμελιώνονται τα στοιχεία της Ασφάλειας του Γ. Τράγκα… Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία – επισημαίνουν πολιτικοί παρατηρητές – είναι οι σχέσεις ή οι επαφές όλων των τρομοκρατών που αποκαλύπτονται με μέλη ή στελέχη του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ».

17.9.1985: «Ντάνος Κρυστάλλης: Ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Γ. Αθανασιάδη. Την ΚΥΠ του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί ο τρομοκράτης. Ντάνος: Ο Λαλιώτης είναι γνωστός μου».

18.9.1985: «Ο Ανδρέας τα ήξερε όλα! Για τον Κρυστάλλη και τις βόμβες. Ομολογία Λαλιώτη για τον τρομοκράτη Ντάνο Κρυστάλλη – Τον προσλάβαμε γιατί μας έδινε πληροφορίες!… Κ. Μητσοτάκης: Να ντρέπεται ο Ανδρέας για όσα έλεγε σχετικά με τη δολοφονία του Γ. Αθανασιάδη».

19.9.1985: «Στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν διασυνδέσεις με τους τρομοκράτες. Ν.Δ.: Υπεύθυνος ο Ανδρέας».

Τρομο-πολιτική και σκανδαλολογία

Από εκεί και πέρα η επικοινωνιακή «τρομο-πολιτική» της Ν.Δ. μπαίνει σε μια φάση ύφεσης. Το σκάνδαλο Κοσκωτά, άλλωστε, έρχεται να ταράξει πια τα νερά για τα καλά. Η 17Ν, πάντως, κορυφώνει τη δράση της με αλλεπάλληλες ενέργειες σ’ αυτό το μεσοδιάστημα.

Την 1.3.1988 η 17Ν δολοφονεί τον βιομήχανο Αλέξανδρο Αθανασιάδη – Μποδοσάκη στην Κηφισίας, στο ύψος του Ψυχικού, και ο Μητσοτάκης δηλώνει σαν να μην πέρασε μια μέρα: «Η κυβέρνηση προστατεύει την τρομοκρατία» (εφημερίδα «Πρώτη», 7.3.1988).

Εκείνες τις μέρες κάνει αρχηγική εμφάνιση και ο επίτιμος αρχηγός του κόμματος. Ο Αβέρωφ ήταν, μάλιστα, απόλυτα εναρμονισμένος με το πνεύμα των θέσεων της Ν.Δ. στις δηλώσεις του:

«Επανειλημμένα έχει υποστηριχθεί στον Τύπο – κάπως αόριστα αλλά επίμονα – ότι έχουν σχέσεις με τις τρομοκρατικές οργανώσεις πρόσωπα ανήκοντα ή προσκείμενα στο ΠΑΣΟΚ, που υπήρξαν άλλοτε ιδρυτικά μέλη του ΠΑΚ. Δεν είδαμε πουθενά πειστικές διαψεύσεις. Πριν από δυο χρόνια έπεφτε νεκρός από τη 17Ν ένας εκλεκτός και δημιουργικός βιομήχανος, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος. Τότε ο πρωθυπουργός, από το εξωτερικό που βρισκόταν, είχε μιλήσει για διανοούμενους ηθικούς αυτουργούς που βρίσκονται πίσω απ’ αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες. Κάποιους ή έστω κάποιον είχε υπ’ όψιν του για να χρησιμοποιήσει αυτή τη διατύπωση».

Το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο αμέσως για μικροκομματική εκμετάλλευση από τη Ν.Δ.: «Ο κ. Αβέρωφ προφανώς για να μην υστερήσει σε αντιπασοκικό παραλήρημα του αρχηγού του αυτοαναγορεύεται τώρα σε λαγωνικό με αστυνομικό δαιμόνιο. Ο πρωθυπουργός κ. Α. Παπανδρέου έχει επανειλημμένα καταδικάσει τις τρομοκρατικές ενέργειες με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο».

Τότε το γραφείο Τύπου της Ν.Δ. απαντούσε μεταξύ άλλων: «Πώς συνέβη να μην γίνει ούτε ένα βήμα προόδου στις έρευνες ακόμα και όταν στα χέρια της αστυνομίας έπεσαν οι γιάφκες και οι ατζέντες του Τσουτσουβή και για ποιο λόγο καθυστέρησε επί οκτώ ώρες η έρευνα στο σπίτι του σκοτωμένου τρομοκράτη; Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά από πού προέρχονται οι τρομοκράτες».

Κοριοί, κασέτες, σκάνδαλα

Το 1989 η Ελλάδα μπαίνει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Η ένταση κυριαρχεί ξανά στην πολιτική με σκανδαλολογία, κοριούς, κασέτες με συνομιλίες, αλλά – φυσικά – και με τρομοκρατία. Τι κι αν γίνονται μηνύσεις για αστήριχτους ισχυρισμούς; Τι κι αν δεν αποδεικνύεται τίποτα στην πράξη; Οι επιθέσεις της Ν.Δ. ότι πίσω απ’ όλα είναι το ΠΑΣΟΚ συνεχίζονται.

Ανάμεσα στις πρώτες και δεύτερες εκλογές του 1989 και ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι έτοιμος να κάτσει στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου, ο τόπος συνταράσσεται και βυθίζεται ακόμα περισσότερο από τη δολοφονία Μπακογιάννη στις 26.9.1989 από τους εκτελεστές της 17Ν.

Την επόμενη μέρα ο «Ελεύθερος» με πρωτοσέλιδό του χοντραίνει το παιχνίδι: «Αυτός είναι ο δολοφόνος – Όπλισε το χέρι των εκτελεστών» (με φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου!). Έγραφε ακόμα:

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου όπλισε το χέρι των στυγερών δολοφόνων του Παύλου Μπακογιάννη. Ο υπόδικος τέως πρωθυπουργός, που παραπέμπεται απόψε από την πλειοψηφία της Βουλής στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά καταγγέλθηκε ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του βουλευτή της Ν.Δ. και γαμπρού του προέδρου του κόμματος κ. Κ. Μητσοτάκη».

Κι ακόμα: «Στην υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ οι δολοφόνοι της 17Ν. Ολόκληρη η προκήρυξή της στρέφεται εναντίον της Ν.Δ. και κατά του σκανδάλου των προβληματικών».

Την ίδια μέρα μπαίνει στο παιχνίδι και ο Μίκης Θεοδωράκης, δήλωση του οποίου φιλοξενείται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»: «Μίκης: Ξέρω τον ηθικό αυτουργό, ΠΑΣΟΚ: Απαράδεκτο».

Ο φίλα προσκείμενος στη Ν.Δ. Τύπος κλιμακώνει τις επιθέσεις του, και στις 28.9.1989 η «Απογευματινή» είχε πρωτοσέλιδο: «Έφοδος για τη 17Ν. Όπλα στο σπίτι του Ζιάγκα. Ύποπτα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ».

Το ΠΑΣΟΚ υποχρεώνεται από τις εξελίξεις να βγάλει μια ανακοίνωση – απάντηση για τα δημοσιεύματα, κάνοντας λόγο για οργανωμένο ψέμα: «Παρακαλούμε τον “Ελεύθερο Τύπο”, την “Απογευματινή”, τον “Ελεύθερο” και όλους τους άλλους που παίζουν το ίδιο παιχνίδι να πάνε αμέσως στη Δικαιοσύνη και να καταθέσουν οποιοδήποτε στοιχείο νομίζουν ότι έχουν για να αποδείξουν τους γελοίους ισχυρισμούς τους. Να πάνε στον αρμόδιο εισαγγελέα και να αποδειχτούν ψεύτες, συκοφάντες και πυροδότες της ομαλότητας».

Όμως, την 1.10.1989 ο «Τύπος της Κυριακής» επιστρέφει δριμύτερος: «Δολοφονία Μπακογιάννη. Όλοι δείχνουν ΠΑΣΟΚ. Κοινή γνώμη, Τύπος, πολιτική ηγεσία». Κι αναρωτιέται: «Για ποιο λόγο ουδέποτε δόθηκε επαρκής εξήγηση γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκλεισε το φάκελο της υποθέσεως Τσουτσουβή, μόλις οι έρευνες έφεραν στο φως σχέσεις του τρομοκράτη και των συνεργατών του με στελέχη του ΠΑΣΟΚ;».

Στις 5.10.1989 διαβάζουμε στα «Νέα» ότι «Ύστερα από πρόσκληση των ανακριτικών αρχών ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης υπέβαλε στην Ασφάλεια Αττικής – υπηρεσία αντιτρομοκρατίας – υπόμνημα για όσα είχε δηλώσει μετά τη δολοφονία του βουλευτή της Ν.Δ. Μπακογιάννη.

Το υπόμνημα διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία χωρίς να γνωσθούν λεπτομέρειες από το περιεχόμενό του. Σύμφωνα με πληροφορίες στο υπόμνημα επαναλαμβάνονται σημεία από κατά καιρούς δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος μάλιστα εκφράζει τις υπόνοιες ότι μέλη της 17Ν πρέπει να ανήκουν στο χώρο του αντιδικτατορικού ΠΑΚ».

Στις 18.10.1989, μάλιστα, ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωνε σε ραδιοφωνικό σταθμό (Top FM) ότι «Επί οκτώ χρόνια το ΠΑΣΟΚ “έκρυβε” τους τρομοκράτες», κατηγορώντας και τον ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην διοικητή της ΕΥΠ Κωνσταντίνο Τσίμα, ο οποίος απάντησε με μηνύσεις.

Όσο για τις δεκαετίες 1990 και 2000;

Συνεχίζεται…