Αντέχει η Αθήνα άλλους πολυχώρους πολιτισμού;

Αντέχει η Αθήνα άλλους πολυχώρους πολιτισμού;

Λεωνίδας Πετρόπουλος, ιδιοκτήτης του πολυχώρου Gazarte

Βασικό θεματικό συμπλήρωμα της ερώτησης είναι η υποερώτηση «τι εννοούμε πολυχώρο στην Ελλάδα;».
Εάν θεωρούμε ως πολυχώρο τον χώρο που φιλοξενεί τα πάντα ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση της δεδομένης στιγμής, η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, η Αθήνα δεν αντέχει άλλους λίγο απ’ όλα χώρους πολιτισμού.
Η Αθήνα σίγουρα έχει ανάγκη και υπάρχει άπλετος χώρος για τη δημιουργία οργανωμένων χώρων με σοβαρές υποδομές που μπορούν και θέλουν να στηρίξουν το πολιτιστικό ρεύμα που διαπερνά την πρωτεύουσα σε θέματα μουσικής, χορού, κινηματογράφου, θεάτρου και γενικά τάσεις πολιτισμού και τέχνης είτε από την εγχώρια είτε από τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή.
Το μείζον είναι η σοβαρότητα και το ήθος με το οποίο οι πολυχώροι προσφέρουν το θεματολογικό τους προϊόν στους θιασώτες των θεαμάτων που παρουσιάζουν. Το αθηναϊκό κοινό δείχνει πλέον αρκετά έτοιμο να απορρίψει την αρπαχτή, το φτηνό και το δήθεν, και καλό είναι να το κάνει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο.
Γυρίζω την πλάτη στο πρόχειρο, στο πρόσκαιρο, ενθαρρύνω τη σοβαρή προσπάθεια γιατί είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την παρακμή.

Κώστας Νικολός θεατής και φοιτητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Η ύπαρξη πολυχώρων πολιτισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πολιτιστικό υπόβαθρο μιας πόλης. Ειδικότερα για την πρωτεύουσα μιας χώρας αυτόματα αντανακλάται το συλλογικό, εθνικό και πολιτιστικό ποιόν αυτής.
Στην περίπτωση της Αθήνας παρατηρείται μια πολιτικά στοχευμένη απαξίωση και αδιαφορία για την ενίσχυση τέτοιων δράσεων βέβαια. Στον αντίποδα, όμως, βλέπουμε να δημιουργούνται και να αναδεικνύονται δεκάδες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές ομάδες από νέους ανθρώπους με ταλέντο, όρεξη και μεράκι για τη δουλειά τους. Δεν υπάρχει, όμως, ή – για την ακρίβεια – δεν τους παραχωρείται ο χώρος και οι συνθήκες για να δουλέψουν όπως μπορούν και θέλουν, πάνω στο αντικείμενό τους. Σε μια εποχή όπου γιγαντώνεται και μάλιστα εντείνεται η επιθετική απαξίωση από πλευράς πολιτείας. Θεωρώ απαραίτητη και αναγκαία την ύπαρξη και λειτουργία πολυχώρων πολιτισμού σε κάθε γειτονιά και πλατεία. Με αύξηση και ενίσχυση των κρατικών δαπανών. Ξέρω, όμως, πως για να χτιστεί το εποικοδόμημα, δηλαδή ο πολιτισμός, πρέπει πρώτα να φτιαχτεί η βάση, δηλαδή η οικονομία. Στο πλαίσιο όμως της πολιτικής που ασκείται και διαχειρίζεται αυτό το σύστημα, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Για αυτό και μόνο ως χώροι πολιτισμού θα νοούνται τα «σκυλάδικα» και το Μέγαρο Μουσικής.