Οι τραγελαφικές προσπάθειες της Ν.Δ. να χρεώσει την τρομοκρατία στην Κεντροαριστερά

Οι τραγελαφικές προσπάθειες της Ν.Δ. να χρεώσει την τρομοκρατία στην Κεντροαριστερά

Είναι ένα σχοινί που το τεντώνει τρεις δεκαετίες η Νέα Δημοκρατία. Αρχικά με το ΠΑΣΟΚ, εσχάτως με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαρκείς απόπειρες σύνδεσης της τρομοκρατίας με τα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου αποτελούν μια αποτυχημένη παλαιοκομματική προσέγγιση, που δεν απέφερε ποτέ καρπούς, αφού ο κόσμος, στη συντριπτική του πλειονότητα, δεν μασάει κουτόχορτο. Και χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει…

Στο προηγούμενο φύλλο είδαμε πώς ξεκίνησε από το 1985 αυτό το επικοινωνιακό δεξιό τερατούργημα και πώς μέχρι το 1989 ολοκληρώθηκε η πρώτη του φάση. Σήμερα θα εμβαθύνουμε στις δυο επόμενες δεκαετίες για να φτάσουμε σιγά – σιγά στο τώρα.
Η δεκαετία του ’90 ξεκινάει με κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά. Ανήμερα των εκλογών στις 8.4.1990 και με τον Μητσοτάκη να είναι έτοιμος να κάνει κυβέρνηση έστω και με 150 έδρες, ξεπερνώντας το 46%, η «Απογευματινή της Κυριακής» είχε πρώτο θέμα τα περί τρομοκρατίας – ΠΑΣΟΚ.
«Αυτοί είναι οι φονιάδες του Μπακογιάννη» έγραφε η «Απογευματινή»: «Συγκλονιστικά στοιχεία με γνωστά ονόματα, ατομική βόμβα 1.000 μεγατόνων. Κύκλοι του ΠΑΣΟΚ, Κύπριοι και Άραβες τρομοκράτες οργάνωσαν την εκτέλεση με την ετικέτα της 17Ν».
Στις 22.6.1990 ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνείται να καταθέσει για θέματα που αφορούν την τρομοκρατία, με απαντητική επιστολή του προς τον εισαγγελέα εφετών Δ. Τσεβά.
Η 17Ν κορυφώνει τη δράση της στο επόμενο διάστημα με διαδοχικά χτυπήματα, ενώ απαγορεύεται με τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή η δημοσίευση των προκηρύξεων.
Στις 14.5.1992 κι ενώ ήδη είχε προκύψει η υπόθεση Ριανκούρ, τα «Νέα» με δημοσίευμά τους δίνουν μια άλλη διάσταση, ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε τότε στα θέματα τρομοκρατίας: «Ρωτούσαν για τη 17Ν – Διπλή καταγγελία από Παλαιστίνιο που δικάζεται για το μακελειό της Πάτρας: “Αντί να με ρωτούν για την έκρηξη, με ρωτούσαν ποιες σχέσεις έχει η 17Ν, το ΠΑΣΟΚ και ο Πάμπλο”».
Δυο μήνες μετά κυκλοφορεί το βιβλίο του Πάνου Καμμένου «Τρομοκρατία: Θεωρία και Πράξη», με δυο κεφάλαια ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα, το ένα για το ΠΑΚ και το δεύτερο για τη σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Λίγους μήνες αργότερα θα πυροδοτηθεί με αυτή την αφορμή μια απίστευτη τρομοκόντρα μεταξύ ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ…
Στις 4.10.1992 ο «Τύπος της Κυριακής» βγήκε στα περίπτερα με πρωτοσέλιδο «Ανοίγουμε τον φάκελο 17Ν. Να γιατί έπεσε πανικός στο ΠΑΣΟΚ. Η άγνωστη ιστορία του πράσινου ‘‘γιατρού’’. ‘‘Θα έχουμε εκπλήξεις από τη Ριανκούρ’’, λέει ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Πράσινα στελέχη φυγάδευσαν τον Λεσπέρογλου στη Λατινική Αμερική».

Οι τρομολάγνοι
Το κρεσέντο των εφημερίδων που πρόσκεινται στη Δεξιά συνεχίζεται και τις επόμενες μέρες. Στις 13.10.1992 η «Απογευματινή» κάνει λόγο για «Έντρομη απολογία Παπανδρέου στη συζήτηση για την τρομοκρατία. Ανδρέα, ξόφλησες. Το ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται όλους τους υπόπτους για τρομοκρατία», ενώ ο «Ελεύθερος Τύπος» αποκαλεί «τρομολάγνο» τον Ανδρέα.
Το «Ποντίκι» δίνοντας το στίγμα εκείνων των ταραγμένων ημερών χαρακτηρίζει «ναρκοθετημένη» τη συζήτηση για την τρομοκρατία στη Βουλή.
Το 1993 μπαίνει δίχως να αλλάξει τίποτα με την, σχεδόν δεκαετή πια τότε, τακτική της Ν.Δ. να συνδέει το ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατία.
Στις 10.1.1993 το κυριακάτικο «Έθνος» γράφει για «Βιβλίο – βόμβα: στο στόχαστρο επώνυμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ». Και συνεχίζει: «Πυροβολούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Βιβλίο – σκάνδαλο που προλογίζει σύμβουλος του Μητσοτάκη στις βιβλιοθήκες της Ελληνικής Αστυνομίας – Άθλιοι υπαινιγμοί κατά Ανδρέα, Τσίμα, Λαλιώτη, Κίσσωνα και Βαλυράκη».
Την επόμενη μέρα, κι ενώ ετοιμαζόταν επερώτηση στη Βουλή από το ΠΑΣΟΚ, η ίδια εφημερίδα μιλάει για μηνύσεις από την πλευρά του κόμματος και τη μεθεπόμενη κάνει λόγο για «μπούμερανγκ για τη Ρηγίλλης το τρομο-βιβλίο – Ο Κώστας Λαλιώτης και ο Σήφης Βαλυράκης μιλούν για το εγχειρίδιο Καμμένου». Στο ίδιο μήκος και τα «Νέα»: «Ο συγγραφέας του βιβλίου γαλουχήθηκε με το πνεύμα των Κενταύρων».
Η 17Ν εξαπολύει μπαράζ επιθέσεων στις εφορίες το προσεχές διάστημα, ενώ λίγο αργότερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη «πέφτει». Στις 10.10.1993 το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην εξουσία, με ποσοστό που αγγίζει το 47%.
Ωστόσο, η προπαγάνδα της Ν.Δ. και το σιγοντάρισμα του φιλοδεξιού Τύπου για την τρομοκρατία δεν σταματάει. Μόλις έναν μήνα μετά τις εκλογές, και συγκεκριμένα στις 14.11.1993, ο «Τύπος της Κυριακής» γράφει: «Στο έλεος της 17Ν. Το σχέδιο νόμου του ΠΑΣΟΚ τής ανοίγει την… πόρτα».
Η εκτέλεση του πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλη Βρανόπουλου στις αρχές του 1994 τροφοδοτεί νέο γύρο πολιτικών αντιπαραθέσεων, αφού η τρομοκρατία δεν βγαίνει από το κάδρο της διαμάχης, με τη Ν.Δ. να ρίχνει διαρκώς λάδι στη φωτιά.
Ο «Ελεύθερος Τύπος» κυκλοφορεί στις 26.1.1994 με νέες αιχμές για το ΠΑΣΟΚ κι εμπρηστικές δηλώσεις Μητσοτάκη: «Δεύτερη εκτέλεση Βρανόπουλου – Ποιος θα απαντήσει σ’ αυτά τα παιδιά; Απίστευτη λάσπη από όργανα του ΠΑΣΟΚ ακόμα και πάνω από τον τάφο, ενώ την ίδια στιγμή χαϊδεύουν τους τρομοκράτες. Κ. Μητσοτάκης: Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε τον δρόμο στη 17Ν – “Με ποιους είστε, κύριοι; Με τους δολοφόνους;”».
Στις 20.9.1994, και μετά την ανατίναξη από τον ΕΛΑ λεωφορείου της αστυνομίας, το παιχνίδι εντυπώσεων χοντραίνει ακόμα πιο πολύ. Ο «Ελεύθερος» βγαίνει στα περίπτερα με δήλωση του πρώην πρωθυπουργού: «Κ. Μητσοτάκης: Ανδρέα, πάψε να στηρίζεις τρομοκράτες. – Κυβέρνηση αίματος – «Οι φονιάδες του ΕΛΑ και της 17Ν έχουν ‘‘πλάτες’’ στη Χαρ. Τρικούπη» – Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έλυσαν τα χέρια των τρομοκρατών».
Η «Καθημερινή», πάντως, εμφανίζει έντονη κριτική στάση απέναντι στους χειρισμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διαβάζουμε σε «επιθετικό» σχόλιο που δημοσιεύθηκε στις 20.9:
«Προσπάθησε να επιδείξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα χθες ο Μ. Έβερτ (αποφεύγοντας να κάνει δηλώσεις), μα δεν τον άφησε ν’ αγιάσει ο Επίτιμος τέως: με προκλητικές, ιταμές, ανεύθυνες δηλώσεις, ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Μητσοτάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση, τους υπουργούς της γενικώς και τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κουβελάκη προσωπικώς ότι… υποθάλπουν την τρομοκρατία κι έχουν ως κύριο μέλημά τους πώς να βγάζουν τρομοκράτες από τη φυλακή. Κι αντί η Ν.Δ. να αφήσει την αθλιότητα στο προσωπικό επίπεδο του τέως πρωθυπουργού, έσπευσε (για να μην… υστερήσει;) να βγάλει κι αυτή σχεδόν ανάλογη επίσημη ανακοίνωση».
Το 1995-1996 δεν υπάρχει ιδιαίτερη δραστηριότητα από τη Ν.Δ. για τα περί τρομοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Παρατηρείται μια ύφεση για πρώτη φορά τόσο μεγάλη σε διάρκεια από το 1985. Σε μια περίοδο διαρκών εξελίξεων για την τότε κυβέρνηση, με την παραίτηση του πρωθυπουργού, την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και τη νίκη Σημίτη στις εκλογές με αντίπαλο τον Έβερτ.
Πάνω – κάτω η ίδια κατάσταση επικρατεί και τα επόμενα χρόνια. Με τα θέματα αυτά να περνάνε σε δεύτερο πλάνο. Μέχρι που το 1999 που (ποιος άλλος;) πάλι ο Μητσοτάκης θα αναζωπυρώσει το πολιτικό κλίμα, βρίσκοντας πάτημα από σχετικό δημοσίευμα για την τρομοκρατία της «Ουάσιγκτον Ποστ».
Στις 16.11.1999 κατά τη συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου της Ν.Δ. ο Κώστας Μητσοτάκης, μια μέρα μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρέσβη Μπερνς, είπε μεταξύ άλλων ότι «πριν από τη δικτατορία στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν σχέση με αυτήν». Αυθημερόν το ΠΑΣΟΚ απαντάει μέσω Σκανδαλίδη.
Την επόμενη μέρα το θέμα μονοπωλεί στον ημερήσιο Τύπο, με την «Ελευθεροτυπία» να αφιερώνει το πρωτοσέλιδό της: «Ρουκέτα κατά ΠΑΣΟΚ. Τρομο-σοκ από τον Μητσοτάκη. Τα είπε, σόκαρε και ώς το βράδυ προσπαθούσε να τα μαζέψει. Μητσοτάκης: Τρομοκρατία ίσον ΠΑΣΟΚ ή μέρος του. Τρομο-επίτιμος».
Το 2000 η εκτέλεση Σόντερς (τον Ιούνιο) επαναφέρει την τρομοκρατία στην ημερήσια πολική ατζέντα, με τις πιέσεις από ΗΠΑ – Μ. Βρετανία να κορυφώνονται, λόγω και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Απ’ τη ναφθαλίνη

Η Ν.Δ. ξαναβγάζει από τη ναφθαλίνη τις παλιές τακτικές. Στις 9.6.2000 διαβάζουμε:
◆  «Χώρα»: «Οργή στη Ν.Δ. για τη δολοφονική επίθεση – Μητσοτάκης: Τι πιέζει τον Σημίτη και δεν αλλάζει τον αντιτρομοκρατικό νόμο;».
◆  «Αδέσμευτος Τύπος» (Ρίζου): «Τρομοκρατία και κυβερνητικές ευθύνες… Ένας φοβερός Μητσοτάκης: Μίλησε για όλα στο Mega με γλώσσα που έσπαγε κόκαλα… Η πεποίθηση που υπάρχει σε πολλούς κύκλους στο εξωτερικό, στην Αμερική και στην Ευρώπη είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να καταπολεμήσει την τρομοκρατία».
◆  «Ελεύθερος»: «Στο… ‘‘εδώλιο’’ η ρουκέτα Γούλσεϊ – Η κυβέρνηση θα ζητήσει τη δικαστική συνδρομή των ΗΠΑ, προκειμένου ο πρώην αρχηγός της CIA, που υπαινίχθηκε σχέσεις στελεχών της κυβέρνησης με τη 17Ν, να καταθέσει στην ελληνική Δικαιοσύνη».
Το πολιτικό κλίμα παρέμεινε φορτισμένο μέχρι ουσιαστικά τη σύλληψη της 17Ν το καλοκαίρι του 2002. Το 2001, μάλιστα, υπήρχε σειρά δημοσιευμάτων σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, δίχως ουσιαστικά να έχει αλλάξει κάτι στην αραχνιασμένη επικοινωνιακή πρακτική της Νέας Δημοκρατίας.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η δήλωση Μητσοτάκη ότι «αν είχαμε μείνει έξι μήνες ακόμα στην κυβέρνηση, τότε οι τρομοκράτες θα ήταν φυλακή («Απογευματινή», 2.2.2001), με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να καλεί αργότερα μέσα στο ίδιο έτος τον Επίτιμο να δώσει όποιες πληροφορίες έχει στη Δικαιοσύνη.
Στα τέλη Ιουνίου 2002 έσκασε στα χέρια του Σάββα Ξηρού ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός. Ο καιρός πέρασε, οι μπηχτές για το ΠΑΣΟΚ συνεχίστηκαν από την πλευρά της Ν.Δ., έστω κι αν ήταν πλέον πιο σποραδικές, ωστόσο το ίδιο κι απαράλλαχτο σκηνικό ξαναφούντωσε τα τελευταία χρόνια, αυτή τη φορά με τον ΣΥΡΙΖΑ στο στόχαστρο. Και με τη Ν.Δ. να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ!
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2014, δίχως να αλλάζει τίποτα στη βαρετή, μονόχνωτη κι εμμονική επικοινωνιακή φούσκα της Νέας Δημοκρατίας. Τριάντα χρόνια φαγούρας, λοιπόν! Κυριολεκτικά για το τίποτα.