Λες και επιθύμησε ξαφνικά να αλλάξει παραστάσεις, λες και της συμβούλεψαν οι γιατροί εκδρομή στο βουνό και προσωρινή απομάκρυνση από εντασιογόνες καταστάσεις, η Υπουργός ΥΚΑ, εδώ και λίγες μέρες, έχει αφήσει τα νούμερα των υγειονομικών δαπανών να χτυπιούνται ανήμερα στο δημοσιονομικό ροντέο, τα παράπονα για την προβληματική λειτουργία πολλών νοσοκομείων ανά τη χώρα να ξεθυμαίνουν μόνα τους, τα πιράνχας να δοκιμάζουν νέες μεθόδους επιθέσεων στο έμβιο και άβιο δυναμικό της Δημόσιας Υγείας…. κλπ κλπ κλπ, κι ασχολείται με υποθέσεις που την ευθυγραμμίζουν με την ανώτερή της φύση.

Λες και επιθύμησε ξαφνικά να αλλάξει παραστάσεις, λες και της συμβούλεψαν οι γιατροί εκδρομή στο βουνό και προσωρινή απομάκρυνση από εντασιογόνες καταστάσεις, η Υπουργός ΥΚΑ, εδώ και λίγες μέρες, έχει αφήσει τα νούμερα των υγειονομικών δαπανών να χτυπιούνται ανήμερα στο δημοσιονομικό ροντέο, τα παράπονα για την προβληματική λειτουργία πολλών νοσοκομείων ανά τη χώρα να ξεθυμαίνουν μόνα τους, τα πιράνχας να δοκιμάζουν νέες μεθόδους επιθέσεων στο έμβιο και άβιο δυναμικό της Δημόσιας Υγείας…. κλπ κλπ κλπ, κι ασχολείται με υποθέσεις που την ευθυγραμμίζουν με την ανώτερή της φύση. Είναι πάντα ωραίο να αναδύεται κανείς πάνω απ’ το χάος και να λέει μια καινούρια ιστορία. Και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου την είπε. Την είπε μάλιστα πολύ γλαφυρά γι’ αυτό και ο Τύπος ανταποκρίθηκε κάνοντας λόγο, ως επί το πλείστον, για «σαρωτικές» ή «ριζικές» αλλαγές στο ΕΣΥ.

Η τελευταία αυτή αγαθοεργή ενασχόληση, όχι μόνο της Υπουργού αλλά και των «συν αυτή» επιτελών του Υπουργείου Υγείας, με το κοινωνικό πρόσωπο τής δημόσιας περίθαλψης πάντως, δεν ήρθε μόνο ως καταπραϋντικό χάπι και χόμπι -αντίδοτο στην όξυνση μιας κατάστασης που ήτανε χρόνια (τις δαπάνες και τα μπάχαλα στα νοσοκομεία, εννοούμε). Ήρθε και ως απάντηση σε όλους εκείνους που ασκούσαν τους τελευταίους μήνες κριτική στη Μαριλίζα κι έλεγαν…, εντάξει… το έργο της είναι δύσκολο, έχει να καθαρίσει την αρωματική κόπρο των προκατόχων της στο Υπουργείο, έπεσε στα βαθιά κι είναι και τόσο συμπαθητική κοπέλα, αλλά με την καθημερινότητα της Υγείας, πότε θα ασχοληθεί;;; Ε, να που ασχολήθηκε. Κι εκεί που εξασφάλιζε με το ζόρι το «ψωμί» (μεταφορικά μιλάμε) για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τους έμμισθους απλούς γιατρούς, που από καιρό βαρυγγομάνε για τα αυτονόητα, προσέφερε στο κοινό «τυρί» και μάλιστα κασέρι (ένεκα που υπάρχουνε και οι τρύπες) για την αποκατάσταση των υγρών και των οξέων του στομάχου. Πρώτη και ηχηρή ανακοίνωση ήταν εκείνη που αφορούσε στην μετατροπή των νοσοκομείων σε ολοήμερα…

Όλη μέρα εργασία, κούραση κι ορθοστασία…

Όταν τα Δημοτικά σχολεία έγιναν ολοήμερα, χρειάστηκαν τόσοι πολλοί δάσκαλοι ώστε οι λίστες των επιτυχόντων του ΑΣΕΠ στέρεψαν εντελώς. Κι ακόμα υπάρχουν κενά! Όσοι έχουν στοιχειώδη σχέση με την Εκπαίδευση, το γνωρίζουν. Το Υπουργείο Υγείας ωστόσο, σκοπεύει να καλύψει τις ανάγκες που θα προκύψουν από το φιλολαϊκό αυτό μέτρο, εκ των ενόντων. Διαγνωστικές, επεμβατικές και θεραπευτικές πράξεις θα γίνονται και το απόγευμα με σκοπό την προσέλκυση των απογευματινών πελατών του Ιδιωτικού Τομέα. Οι μόνιμοι γιατροί θα έχουν στο πλαίσιο των διευρυμένων δραστηριοτήτων τους τη δελεαστική δυνατότητα να αμείβονται με υπερωρίες και με τον τρόπο αυτό να αυξάνουν το εισόδημά τους. Καταπληκτικό; Μάλλον καταθλιπτικό, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι πρότινος, τρία  ήταν τα πιο καυτά προβλήματα του γιατρών του ΕΣΥ:

α. Ότι τους έβγαινε η ψυχή μέχρι να πληρωθούν τις δεδουλευμένες υπερωρίες

β. Ότι η εφαρμογή των διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας περί των εφημεριών και των εβδομαδιαίων ορίων απασχόλησης(ΠΔ 88/99) είναι ανεκπλήρωτο αίτημά τους εδώ και πολλά χρόνια κι ότι η προσπάθεια τήρησης των διατάξεων αυτών οδήγησε την περασμένη Άνοιξη σε εφημεριακό κραχ… Πού να σφίξουν δηλαδή και οι απαιτήσεις! Στα νοσοκομεία της επαρχίας ειδικά, είναι εντελώς εξωπραγματικό να μιλήσει κανείς για παράταση της νοσοκομειακής λειτουργίας με το υπάρχον δυναμικό. 7 γιατρούς  θα πρέπει να διαθέτει κάθε τμήμα, σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ, προκειμένου να εκπονηθεί ασφαλές πρόγραμμα εφημεριών. Κι αυτό το νούμερο, απλά, δεν υπάρχει.

γ. Ότι, συνεπεία των παραπάνω, οι περισσότεροι γιατροί (οι απλοί αμόλυβδοι, όχι οι ακριβοθώρητοι μεγαλοσχήμονες) αντιμετώπιζαν σύνδρομο burn out λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων. Κι αν συνυπολογίσει κανείς τη δύσκολη για τις προσλήψεις (πλέον της τήρησης του ισοζυγίου αποχωρήσεων-εισόδων) συγκυρία, αντιλαμβάνεται ότι η προτεινόμενη νομοθεσία είναι λιγουλάκι ουτοπική.

Η εισπρακτική πλευρά του νομίσματος

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, ένας σημαντικός στόχος του μέτρου είναι η μείωση της ιδιωτικής δαπάνης. Το Υπουργείο θέλει να επισκέπτονται το απόγευμα, τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, όλοι οι πολίτες, που -ανατρέχοντας στην εύκολη λύση- συνέβαλαν μέχρι σήμερα, στη διόγκωση των εσόδων των ιδιωτών. Το Υπουργείο θέλει επιπλέον να μπορούν να βρίσκουν οι πολίτες στα νοσοκομεία της χώρας, μεταξύ άλλων, και Καθηγητές που τιμούν τη Δημόσια Υγεία με την αποκλειστική τους εργασία. Ακούγεται καλό. Και υπόσχεται και χρήμα (αυτές οι επισκέψεις θα κοστίζουν κάτι παραπάνω) που θα αφικνείται και θα μένει στο ΕΣΥ. Ποιος όμως θα καλύψει τις σχετικές δαπάνες για λογαριασμό των πολιτών; Τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που θα υπογράψουν συμβάσεις με το Σύστημα Υγείας, απαντάει το Υπουργείο. Ζονγκ! Νέα έξοδα για τα Ταμεία, νέοι ιδιώτες στις παρυφές της Δημόσιας Υγείας.

Ιατρική Αποκέντρωση και εθελοντισμός…

Παρότι σέρνεται και ΔΝΤ και οι προσλήψεις είναι γενικώς δύστοκες, το Υπουργείο Υγείας προτίθεται, με το νέο νομοσχέδιο, να δώσει ισχυρά κίνητρα (γενναία μοριοδότηση και δυνατότητα προνομιακής μεταχείρισης μετά την παρέλευση πενταετίας, προσαύξηση μισθού κατά 10% κλπ) για το διορισμό γιατρών σε απομακρυσμένες περιοχές. Επιπλέον, οι επικουρικοί γιατροί, για να καταλάβουν θέση σε νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, θα πρέπει να έχουν εκτίσει «ποινή» ενός χρόνου στην περιφέρεια. Αρκεί να μην αρχίσουν πάλι να «παίζουν» βύσματα και προνομιακές απαλλαγές…

Πέραν των υπόλοιπων μέτρων που αποσκοπούν στην τόνωση του κοινωνικού χαρακτήρα της Υγείας (Γραφείο Στήριξης του Πολίτη, αλoιφίτσες και πανάκια), το ΥΥΚΑ σκοπεύει να «βγάλει» με τη μαιευτική μέθοδο στην επιφάνεια την ανάγκη των μονάδων να προσφέρουν. Ο θεσμός του εθελοντισμού θα φωτιστεί και θα λάβει στη δύσκολη φάση που διανύουμε, τη θέση που του αρμόζει. Κι αυτός είναι πράγματι ένας ρεαλιστικός και εμπεριστατωμένος στόχος.