Χρόνια ολόκληρα ήθελε να γράψει τραγούδια για παιδιά – αλήθεια, φαντάζεστε πώς νανουρίζει μια μουσικός τα δικά της παιδιά; Κι επίσης χρόνια ολόκληρα ήθελε να ασχοληθεί με τους μύθους του Αισώπου.

Χρόνια ολόκληρα ήθελε να γράψει τραγούδια για παιδιά – αλήθεια, φαντάζεστε πώς νανουρίζει μια μουσικός τα δικά της παιδιά; Κι επίσης χρόνια ολόκληρα ήθελε να ασχοληθεί με τους μύθους του Αισώπου. Πλέον, για πρώτη φορά στην πολύχρονη καριέρα της η Ευανθία Ρεμπούτσικα προσθέτει στην πλούσια δισκογραφία ένα άλμπουμ για παιδιά με τίτλο «Τι λέει η αλεπού;». Τις μουσικές της συνοδεύουν οι στίχοι της Ελένης Ζιώγα – με την οποία είχαν αρκετά χρόνια να συναντηθούν σε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα η Ερωφίλη Γκόνου.
Μάλιστα για τρεις Κυριακές, 9, 16, που προηγήθηκαν, και 23 Φεβρουαρίου και έξι παραστάσεις (11 π.μ. και 2 μ.μ.) η Ευανθία Ρεμπούτσικα, οι μουσικοί και τα παιδιά θα βρεθούν στον «Ιανό» για να τραγουδήσουν ζωντανά «Τι λέει η αλεπού;».

Μύθοι σκληρής δικαιοσύνης
Με την οικειότητα μιας πολυετούς σχέσης – «γνωριζόμαστε από παιδιά» μου λένε –, στίχοι και μουσική ταίριαξαν έπειτα από αρκετή συζήτηση. Είχε τα… θέματά της με τους μύθους του Αισώπου η Ελένη Ζιώγα, ειδικά με τα ηθικά διδάγματα που συνόδευαν τις μεταφράσεις κι ακόμη ειδικότερα με τον μύθο του Τζίτζικα και του Μέρμηγκα. Τελικά επέλεξε να τους μεταφράσει η ίδια και να αφήσει τα διδάγματα να τα συμπεράνουν μόνα τους τα παιδιά. Τις έβλεπα να το συζητούν ακόμη, παρότι η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί και θα κυκλοφορήσει στις 10 Φεβρουαρίου. Παρέμενε… «έξαλλη» η Ελένη Ζιώγα με την… αναισθησία του Μέρμηγκα, που τον θεωρούσε και… σατράπη, και την άρνησή του να μοιραστεί τα πολλά με τον Τζίτζικα που δεν είχε τίποτα. Γελούσε η Ευανθία Ρεμπούτσικα και την πείραζε: «Το έχεις ακόμη το θέμα». «Μα είχα πάθει μεγάλη πλάκα, σκεφτόμουν τι σκληρή δικαιοσύνη περνά μέσα από αυτούς τους μύθους», τόνιζε η Ελένη Ζιώγα. Κάπου εκεί παρενέβη ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος: «Είστε γυναίκες και δεν καταλαβαίνετε τι πάει να πει σκληρότητα;» τις πείραξε και τις δύο.  Έπειτα ξεκίνησε η μουσική. Στους ρυθμούς του βαλς, του σουίνγκ και του τσάρλεστον, μια μελωδία που μυρίζει «Πολίτικη Κουζίνα» («υπήρχαν μελωδίες μέσα μου για χρόνια που τις προόριζα για παιδικές και τελικά βρήκα άλλο δρόμο», μου λέει η Ευανθία Ρεμπούτσικα), νανουρίσματα κι ορχηστρικά, πολλά όργανα, βιολί φυσικά και παιδικές φωνές.
Το μαγικό είναι ότι δεν πήραν μια έτοιμη χορωδία, αλλά έκαναν οντισιόν σε παιδιά από σχολεία και σχημάτισαν μια ομάδα 25 παιδιών που ξεχύθηκαν στο στούντιο της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, στο σπίτι της, γέμισαν τον χώρο με γέλια και το CD με τις φωνές και τις ερμηνείες τους – μάλιστα ερμηνεύουν… ρόλους, γιατί τόσο οι στίχοι όσο και η ροή των τραγουδιών έχουν μια έντονη θεατρικότητα.
Υπεύθυνη για τα παιδιά και τη διδασκαλία τους ήταν η Άρτεμις Γκόνου και μάλιστα είχε και το δύσκολο έργο να τα κάνει ομάδα. «Εκείνες τις μέρες πήρε ζωή το στούντιο», παραδέχεται η Ευανθία Ρεμπούτσικα.

Ενήλικος δίσκος για… παιδιά
Το εξώφυλλο του CD κοσμεί δημιουργία του Αλέκου Φασιανού, ενώ το CD θα κυκλοφορήσει μαζί με βιβλίο από την Cantini και τον Ιανό. «Στην αντιμετώπισή του ο δίσκος είναι… ενήλικος», υπογραμμίζει η Ελένη Ζιώγα για τις προδιαγραφές του. Από την άλλη, το δημιουργικό είναι καθαρά «οικογενειακό, κάτι έγινε μέσα σε ένα σπίτι και αυτό είναι το κλίμα του δίσκου», τονίζει η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Αν μιλήσουμε λίγο ευρύτερα για στόχους, αυτός είναι μόνο να μάθουν τα παιδιά ηχοχρώματα, μουσικούς ρυθμούς, όργανα. Διασκεδάζοντας και περνώντας καλά, όπως οι συντελεστές του.
Για το τέλος κρατήσαμε το φινάλε του δίσκου, ένα υπέροχο, μελωδικό τραγούδι από παππού και γιαγιά για τα εγγόνια τους. Το ερμηνεύουν ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη Φωτίου, «ζευγάρι χρόνια μαζί, παππούδες με εγγόνια και καλλιτέχνες. Πολύ τρυφερή στιγμή, πολύ ιδιαίτερη για εμάς», λέει η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Κι είναι πράγματι μια πολύ ιδιαίτερη δισκογραφική στιγμή, πολύ συγκινητική… «Χαρά κρυφή που σ’ έχω δυο φορές παιδί…».