Μυρωδιά καραμέλας στον αέρα. Ο Μανώλης Λιδάκης έκοψε το τσιγάρο και καπνίζει ηλεκτρονικό. «Η λέξη “συνέντευξη” δεν μου αρέσει και πολύ, μια κουβέντα κάνουμε» μου τονίζει. «Το τσιγάρο οι περισσότεροι το κόβουν και το ξαναρχίζουν, λίγοι είναι οι ισχυροί» συνεχίζει. 

Μυρωδιά καραμέλας στον αέρα. Ο Μανώλης Λιδάκης έκοψε το τσιγάρο και καπνίζει ηλεκτρονικό. «Η λέξη “συνέντευξη” δεν μου αρέσει και πολύ, μια κουβέντα κάνουμε» μου τονίζει. «Το τσιγάρο οι περισσότεροι το κόβουν και το ξαναρχίζουν, λίγοι είναι οι ισχυροί» συνεχίζει.

«Στην Ελλάδα όμως δεν ισχύει και τόσο ο νόμος» του απαντώ. «Μα υπάρχουν τόσα άλλα σοβαρά που ο τσιγαρονόμος δεν μπορεί να ισχύσει. Ο άλλος είναι καταπιεσμένος, αγανακτισμένος, προδομένος και ο μαγαζάτορας θα του πει «δεν θα καπνίσεις»; Ισα – ίσα που θα του φέρει και ένα ποτηράκι με νερό σαν τασάκι».

Τελικά το νόμιμο και το παράνομο στην Ελλάδα της κρίσης είναι κάπου στη μέση.
«Δεν υπάρχει κανένας που δεν τον άγγιξε η κρίση εκτός από αυτούς οι οποίοι θησαύρισαν, γιατί υπήρξαν και αυτοί. Μιλάνε για τρισ. δολάρια κέρδη από την κρίση. Πάντα όταν χύνεται το αίμα κάποιου, άλλοι κερδοσκοπούν και αυτό συνέβαινε ανέκαθεν».

Ένας κύκλος λοιπόν η ζωή, μια και «Κύκλος» ονομάζεται το μαγαζί που εμφανίζεστε;
Η ζωή είναι ένας μεγάλος κύκλος που εμπεριέχει μέσα πολλά μικρά κυκλάκια. Αυτά τα κυκλάκια είναι οι γνωριμίες που πάνε και έρχονται, οι φιλίες, οι σχέσεις που τελειώνουν, οι αγάπες που αρχίζουν, οι φίλοι που ακόμα δεν έχουμε γνωρίσει, αυτοί που θα ’ρθουν. Όλα είναι ένας κύκλος.

Υπάρχει προκαθορισμένο πρόγραμμα στον «Κύκλο» της λεωφόρου Συγγρού;
Για να είμαι ειλικρινής, εγώ ποτέ δεν προσχεδιάζω το πρόγραμμα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα αυτοσχεδιάζω. Λέω «σήμερα δεν θέλω το ίδιο πρόγραμμα, το θέλω αλλιώς» και αυτό είναι ωραίο παιχνίδι. Αν και κάποιος από το κοινό ζητήσει τραγούδι, μπορώ να αλλάξω τη ροή και τον ρυθμό. Άλλες φορές πάλι, υπάρχει το κοινό που δεν κάνει ποτέ ησυχία. Υπάρχει και αυτό που όταν πρέπει, ακούει και όταν πρέπει, τραγουδάει. Νομίζω πως αυτό που διακρίνει τους ανθρώπους που με ακούνε, είναι μια προσήλωση, σαν να περιμένουνε και το λάθος μου, ώστε να γίνουν πιο θερμοί.

Κάνετε λάθη;
Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη λάθη, αλλά δείξτε μου και έναν αλάνθαστο. Νομίζω όμως πως ζωή χωρίς λάθη θα ήταν άχαρη εντελώς. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της ζωής είναι το λάθος. Τα λάθη της ζωής μου με διδάξανε πολλά πράγματα και στη συνέχεια με ώθησαν να βοηθήσω και εγώ ανθρώπους με τη σειρά μου. Από τη μια πρέπει να συμβουλεύεις τον άλλο για τα λάθη του, από την άλλη, αν βλέπεις ότι ο άλλος έχει μια ροπή προς τα εκεί ή είναι αυτοκαταστροφικός, να τα επισημαίνεις, αλλά με ιδιαίτερη τεχνική. Ειδικά στους νέους, δεν είναι τι τους λες, αλλά πώς το λες και πώς περνάς το μήνυμα. Η επιθετικότητα βγάζει αντίδραση. Πρέπει να έχεις τρόπο προσέγγισης του ατόμου με ροπή στο λάθος, την αυτοκαταστροφή, τον τζόγο, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ.

Χρειάζεται «εξωτερική» βοήθεια για να ισορροπήσεις ύστερα από ένα στραπάτσο;
Τώρα, στην Ελλάδα, για να είμαστε ειλικρινείς, αν κάποιος πηγαίνει σε ψυχολόγο, δεν το λέει εύκολα. Μου έχει συμβεί στο Λονδίνο, να πίνουμε καφέ με φίλους και να σηκώνεται ένα παιδί λέγοντας «συγγνώμη, αλλά έχω ραντεβού με τον ψυχολόγο μου» και κανείς δεν έδειξε να αντιδρά, σαν να έλεγε πάω να παρκάρω και θα έρθω. Εδώ υπάρχει ακόμα ταμπού. Ψυχολογικά προβλήματα έχουμε όλοι μας. Η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής. Και εγώ έχω ψυχολογικά και ανασφάλειες και άγχη, και τρακ πριν τραγουδήσω, το θέμα είναι να πειστούμε ότι κάτι συμβαίνει. Το δύσκολο είναι να καταλάβεις ότι έχεις πρόβλημα, ώστε να δεχτείς τη βοήθεια.

Τον Θεό τον επικαλείστε;
Προσεύχομαι. Με την Εκκλησία δεν έχω σχέση. Είναι μεγάλη μπίζνα η Εκκλησία, προσεύχομαι όμως, γιατί τον Θεό τον έχω μέσα μου. Τώρα, αυτές οι θρησκοληψίες και τα διάφορα δεν με αφορούν.
Ο Θεός δεν είναι ανάγκη να έχει μορφή και να κατοικεί κάπου. Άμα τον έχεις μέσα σου και τον κουβαλάς, είναι πάντα μαζί σου, όπως τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή.
Τους νιώθουμε κοντά μας. Φυσικά και πιστεύω, πιστεύω και στην ενέργεια, τη θετική αύρα. Δεν είναι εύκολο να περιβάλλεσαι από θετική ενέργεια, ωστόσο προσπαθώ. Να μην υποτιμάμε όμως τη βλακεία και την ανοησία, γιατί κρύβουν τεράστια δύναμη από πίσω τους.

Είστε επιφυλακτικός με τα Μέσα Ενημέρωσης;
Όχι, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε όλη μέρα και δεν τους ακούει κανείς μετά. Στο «Ποντίκι», ένα πολύ σημαντικό έντυπο, το οποίο διαβάζω κάθε Πέμπτη χρόνια τώρα, θα ήθελα να μιλήσω και το κάνω με πολλή χαρά.

Μια και διαβάζετε το «Ποντίκι»… φαντάζομαι είστε μέρος αυτών που ασκούν κριτική στην πολιτική.
Μα δεν έχουμε ούτε πολιτική ούτε πολιτικούς. Έχουμε γεγονότα, και αυτό που με θυμώνει, είναι ότι δεν κάθονται πρώτα να λύσουν τα προβλήματα και μετά να τσακωθούν. Τσακώνονται τη στιγμή που τα γεγονότα τρέχουν. Απορώ, αυτός ο λαός πρέπει ή να είναι πολύ ώριμος ή να μην έχει συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει ή κάποια στιγμή να εκραγεί, γιατί δεν το έχει κάνει ακόμα.

Ούτε τότε με τους «Αγανακτισμένους»;
Ελάτε καλέ. Αυτά ήταν αστεία, για τις εντυπώσεις. Δεν είδα να γίνεται κάτι. Τηλεόραση, για παράδειγμα, δεν βλέπω πια. Είναι οι ίδιοι στα παράθυρα από το πρωί και μιλάνε. Ποια είναι τα εφόδια και ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος που ασχολείται με την πολιτική, γιατί η αναγνωρισιμότητα δεν είναι. Εδώ, επειδή είσαι αναγνωρίσιμος, μπαίνεις και στην πολιτική. Απαξιώ. Πράξεις θέλω να δω και έργα. Θέλω να σταματήσω να βλέπω ανθρώπους να κρέμονται σε κάδους σκουπιδιών. Μπορώ;

Τα κινήματα τα πολιτικά; Οι «58»;
Έλα μωρέ, μου θυμίζουν μεταγραφές αθλητών. Μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο και ξεχνάνε τι έλεγαν εναντίον του κόμματος στο οποίο κατέληξαν. Δεν έχουν αντιληφθεί πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα, δεν το έχουν καταλάβει και, αν το έχουν, μας δουλεύουνε. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν ήξεραν τι συνέβαινε εδώ και δεκαετίες και πού θα κατέληγε αυτό. Απλώς ήμασταν οι πρώτοι που έσκασε η κρίση γιατί ήμασταν οι πιο ανοικοκύρευτοι. Ακούς για απάτες εκατομμυρίων, λες και μιλάμε για μαρουλόφυλλα. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και θα έπρεπε οι πολιτικοί να διαισθάνονται πόσο σοβαρή είναι η θέση για την οποία τους έχει ψηφίσει ο ελληνικός λαός. Δεν σας κάνει εντύπωση πως, ενώ έχουμε τόσα γεγονότα που τρέχουν, δεν υπάρχει ένα κόμμα που να βγει και να σαρώσει; Να ξέρετε ότι θα ταλαιπωρηθούμε πάρα πολύ τη στιγμή που θα πάμε για εκλογές. Βάσει των δεδομένων και των εξελίξεων, δεν υπάρχει περίπτωση να σχηματιστεί κυβέρνηση. Η Ελλάδα θα σέρνεται επί μακρόν σε τεράστια περίοδο ακυβερνησίας. Θυμηθείτε αυτό που σας λέω. Δεν είναι όλοι άχρηστοι βέβαια, υπάρχει μια μερίδα που θέλουν να βοηθήσουν και έχουν ήθος, αλλά χάνονται μέσα στους υπόλοιπους. Η Ελλάδα αυτήν την εποχή δεν έχει την πολυτέλεια να εκπαιδεύσει τους πολιτικούς του μέλλοντος. Λένε, εγώ δεν το λέω, ότι, όπως εμφανίστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, τώρα είναι ο Τσίπρας. Ως φαινόμενο. Γεννιούνται κόμματα καθημερινά.

Στο προσκήνιο και η Χρυσή Αυγή, 7% στην τελευταία δημοσκόπηση.
Τη Χρυσή Αυγή τη γέννησε η αγανάκτηση κάποιων ανθρώπων και τη διατηρεί η ίδια αγανάκτηση. Η Χρυσή Αυγή λειτουργεί όπως η βαλβίδα εξαέρωσης στη χύτρα. Ένας θυμωμένος, αντί να σου βαρέσει μια στο κεφάλι, πάει στη Χρυσή Αυγή. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχουν συνεχώς στοιχεία αποπροσανατολισμού, που προκαλούν στρουθοκαμηλισμό.

Οι νέοι να φύγουν ή να μείνουν στην Ελλάδα;
Να κάνουν ό,τι αισθάνονται. Είναι δύσκολο και άχαρο να μιλάς για τις ζωές των άλλων. Δεν μπορώ να κριτικάρω, οι νέοι για να φεύγουν έχουν κάποιους λόγους. Εύχομαι να επιστρέψουν σύντομα.

Το τραγούδι απαλύνει την καθημερινότητα;
Το τραγούδι είναι γιατρειά, θεραπεύει ψυχές. Όλοι οι Έλληνες τραγουδάνε και σε χαρές και λύπες. Δεν πιστεύω τόσο πολύ στις φωνές, όσο στις ερμηνείες.

Είναι περίοδος εκπτώσεων, κάνετε εκπτώσεις στη δουλειά σας;
Όχι, γιατί με ένοιαζε πάντα το αποτέλεσμα, χωρίς να ενδιαφέρομαι για χρήματα. Δεν έχω κάνει ούτε εκπτώσεις ψυχής ούτε στη δουλειά μου ούτε θεοποίησα ποτέ την ύλη. Δεν έβαζα ποτέ το χρήμα μπροστά, έβαζα τον άνθρωπο και την ψυχή. Ούτε μανιώδης καταναλωτής είμαι. Τα απαραίτητα.

INFO Ο Μανώλης Λιδάκης ξεκινά έναν «Κύκλο» εμφανίσεων στο «Kyklos Live Stage», με παλιά και καινούργια αγαπημένα τραγούδια. «Kyklos Live Stage» (Λεωφ. Συγγρού 338, Αθήνα), κάθε Σάββατο στις 22.00, τιμές: 10 ευρώ με μπύρα/κρασί, τιμή φιάλης: 120 ευρώ για τέσσερα άτομα, τηλ. κρατήσεων: 210-9570400