Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα δέχεται καθημερινά άγριες επιθέσεις, με συνέπεια να έχει κατρακυλήσει στην 99η θέση σε σύνολο 180 χωρών της σχετικής αξιολόγησης, όμως εικόνες ντροπής και χειραγώγησης εμφανίζονται πλέον σε όλο και περισσότερα κράτη.

Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα δέχεται καθημερινά άγριες επιθέσεις, με συνέπεια να έχει κατρακυλήσει στην 99η θέση σε σύνολο 180 χωρών της σχετικής αξιολόγησης, όμως εικόνες ντροπής και χειραγώγησης εμφανίζονται πλέον σε όλο και περισσότερα κράτη.

Στη γειτονική μας Τουρκία ο πρόεδρος Γκιουλ καλείται μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου να επικυρώσει, να απορρίψει ή να επιστρέψει για τροποποιήσεις το νομοσχέδιο που ενισχύει τον κυβερνητικό έλεγχο στο Διαδίκτυο, με τον Ερντογάν, τη Δευτέρα, να παραμυθιάζει τον κόσμο ότι «όλα γίνονται για την προστασία των παιδιών από τους κινδύνους του Ίντερνετ». Οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ έχουν ήδη καταγγείλει αυτήν την πρωτοβουλία, όμως στην Τουρκία οι κυβερνητικές πιέσεις εντείνονται καθημερινά.
Ο συγκεκριμένος νόμος επιτρέπει στις τούρκικες αρχές να μπλοκάρουν μέσα σε μόλις τέσσερις ώρες (!) οποιοδήποτε σάιτ χωρίς δικαστική απόφαση. Επίσης τους δίνει την εξουσία να χαρακτηρίζουν «προσβλητικό» όποιο περιεχόμενο θέλουν, απαγορεύοντας την πρόσβαση των πολιτών στην ιστοσελίδα. Τέλος, διά νόμου, οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι θα είναι υποχρεωμένοι όχι μόνο να αποθηκεύουν όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες των χρηστών για διάστημα δύο ετών, αλλά και να παραδίδουν αμέσως αυτά τα προφίλ στις τούρκικες αρχές όταν ζητηθούν.
Ο σκληροπυρηνικός νόμος 5651 έχει ήδη περάσει από την τούρκικη Βουλή και, αν τον επικυρώσει ο Γκιουλ, τότε η Τουρκία θα καταταγεί στην ίδια δυσμενή θέση με την Κίνα και το Ιράν. Και σίγουρα θα αποτελεί ένα ακόμα σημείο τριβής στις συζητήσεις της γειτονικής χώρας με την Ε.Ε.
Ας μην ξεχνάμε τον διεθνή αντίκτυπο που είχε την περασμένη εβδομάδα η απέλαση του δημοσιογράφου από το Αζερμπαϊτζάν Μαχίρ Ζεϊνάλοβ επειδή «τουιτάρισε» κατά του Ερντογάν.
Ο Γκιουλ έχει διαπιστώσει την ύπαρξη προβλημάτων, αλλά δεν μπορεί κανείς να προδικάσει τι θα αποφασίσει. Ο Ερντογάν, από την άλλη πλευρά, υπερασπίζεται τον νόμο κάνοντας λόγο για «ιερότητα της ιδιωτικότητας». Μάλιστα, ακούγονται φιλοκυβερνητικές φωνές που κατηγορούν όσους κριτικάρουν τον νόμο ως υποστηρικτές του… πορνογραφικού λόμπι.
Φυσικά, το ότι ο Ερντογάν έχει βάλει πλώρη να σφραγίσει τις ανεπιθύμητες γι’ αυτόν ιντερνετικές πύλες θεωρείται ότι έχει να κάνει κυρίως με τα βιντεοσκοπημένα ή ηχογραφημένα tapes που εμφανίζονται στο Διαδίκτυο και ουσιαστικά στοιχειοθετούν τις δωροδοκίες υπουργών και συγγενών τους. Για να μη βγαίνουν τα άπλυτα στη φόρα δηλαδή.
Μέσα σε όλα ο Ερντογάν έχει κάνει λάβαρο τη συνωμοσιολογία για ξένα συμφέροντα που τον υπονομεύουν, στοχεύοντας στον Γκιουλέν. Ένα ενδεχόμενο προεδρικό βέτο, δηλαδή, θα το αξιοποιήσει επικοινωνιακά ως «απόδειξη» για συμμαχία Γκιουλ – Γκιουλέν με σκοπό την ανατροπή του.

Σε κλοιό
Την ίδια ώρα, στην «Ολυμπιακή» Ρωσία τα ΜΜΕ της χώρας βρίσκονται στον ατσάλινο κλοιό του Πούτιν. Μπορεί τα βλέμματα όλου του πλανήτη να είναι στραμμένα στο Σότσι, ωστόσο η ελευθερία του Τύπου έχει ήδη δεχθεί ισχυρό πλήγμα. Με την άβουλη και καλοχορτασμένη από χορηγίες ΔΟΕ… απλό θεατή. Οποιαδήποτε κριτική στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες από τα ΜΜΕ θεωρείται εχθρική και αντι-ρωσική, ενώ αρχισυντάκτες προειδοποιήθηκαν πως πιθανή επικριτική αναφορά θα μπορούσε να απειλήσει τη βιωσιμότητα των εντύπων τους.
Είναι τέτοιος ο φόβος του Πούτιν για οποιαδήποτε αντίθετη φωνή, ώστε στην προ-Ολυμπιακή περίοδο αντικαταστάθηκαν βασικά στελέχη των ΜΜΕ που ελέγχονται από το κράτος. Στο δημόσιο πρακτορείο ειδήσεων, το οποίο ήταν πάντοτε πιστό στις επιταγές του Κρεμλίνου, έστω και με κομψό τρόπο, τη θέση του επικεφαλής ανέλαβε από τον Δεκέμβριο ο Νμίτρι Κισέλεφ, με ξεκάθαρα αντιαμερικανική και ομοφοβική ατζέντα.
Ακόμη, ελεγχόμενα από το κράτος ΜΜΕ εξαπέλυσαν, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, σφοδρή και συντονισμένη επίθεση σε καλωδιακό κανάλι επειδή τόλμησε να προβάλει τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία.
Αν και στη Ρωσία το κράτος επίσημα ελέγχει μόνο δύο μεγάλα κανάλια, ωστόσο και πολλά ιδιωτικά βρίσκονται υπό την άμεση ή έμμεση επιρροή του ολιγάρχη αυτοκράτορα των ΜΜΕ Γιούρι Κόβαλτσουκ, προσωπικού φίλου του Πούτιν. Εκτός από το National Media Group (με συνιδιοκτησία σε τρία κανάλια, συμπεριλαμβανομένου του 25% στο Channel One), στον ολιγάρχη ανήκει επίσης ένα μεγάλο μέρος της Gazprom Media, του κορυφαίου μιντιακού ομίλου στη Ρωσία.
Στην Gazprom Media περιλαμβάνονται πέντε τηλεοπτικά κανάλια, αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και εφημερίδες. Η ιδιοκτησιακή δομή της Gazprom Media είναι περίπλοκη. Είναι σε ποσοστό 100% ιδιοκτησία της Gazprom Bank, που με τη σειρά της ανήκει, σε ποσοστό μεγαλύτερο του μισού, στο Gazprom Fund. Το συγκεκριμένο fund βρίσκεται υπό τη διαχείριση εταιρείας συμφερόντων του Κόβαλτσουκ!
Όσον φορά την εταιρεία National Media Group, του κυριότερου κρατικού τηλεοπτικού σταθμού της χώρας (Channel One), στον οποίο το κράτος κατέχει το 51%, να θυμίσουμε ότι το 2011 ο Κόβαλτσουκ είχε αγοράσει το 25% των μετοχών από τον Ρομάν Αμπράμοβιτς. Με αντίτιμο, όπως είχε γραφτεί τότε, 150 εκατομμύρια δολάρια.
Ο όμιλος Κόβαλτσουκ ιδρύθηκε το 2008. Του ανήκουν ακόμα το Ren-TV και το τηλεοπτικό δίκτυο της Αγίας Πετρούπολης, όπως και η καθημερινή εφημερίδα «Izvestia».
Φυσικά ο πανίσχυρος Κόβαλτσουκ ελέγχει πλέον και τη διαφημιστική πίτα στη Ρωσία, αφού οι εταιρείες του συγκεντρώνουν τα δύο τρίτα της ετήσιας τηλεοπτικής διαφημιστικής πίτας.
Με βασικό εργαλείο της διακυβέρνησης Πούτιν το χρήμα που εξαγοράζει την αφοσίωση και με ναυαρχίδα τον μιντιακό κολοσσό του Κόβαλτσουκ, ο έλεγχος και η χειραγώγηση της είδησης στη Ρωσία θεωρούνται δεδομένα. Μάλιστα, πλέον η αυστηροποίηση και η φίμωση επεκτείνονται στο Ίντερνετ. Με νέο νόμο, οι ρώσικες αρχές μπορούν, επικαλούμενες ασαφώς τον εξτρεμισμό, να μπλοκάρουν πλέον οποιοδήποτε σάιτ. Χωρίς δικαστική εντολή!