search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 13:57
MENU CLOSE

Η κλάση των εξηντάρηδων

27.02.2014 11:16

Μετά τα αρχικά «Με θυμάσαι;» – «Δεν σε θυμάμαι», η τηλεφωνική συνδιάλεξη συνεχίστηκε ομαλά: σίγουρα θυμόμουν ποιο Γυμνάσιο (Λύκειο το λέγαμε τότε) είχα βγάλει και ποιο έτος. Οι απόφοιτοι του 1972, λοιπόν, του Πρώτου Λυκείου Αρρένων Λάρισας με καλούσαν να παρευρεθώ στη συνεστίασή τους σε κοσμική ταβέρνα. 

 
Μετά τα αρχικά «Με θυμάσαι;» – «Δεν σε θυμάμαι», η τηλεφωνική συνδιάλεξη συνεχίστηκε ομαλά: σίγουρα θυμόμουν ποιο Γυμνάσιο (Λύκειο το λέγαμε τότε) είχα βγάλει και ποιο έτος. Οι απόφοιτοι του 1972, λοιπόν, του Πρώτου Λυκείου Αρρένων Λάρισας με καλούσαν να παρευρεθώ στη συνεστίασή τους σε κοσμική ταβέρνα. 

Έπειτα από 42 ολόκληρα χρόνια 120 εξηντάρηδες (κλάση 1954), φαλακροί, ασπρομάλληδες και κοιλαράδες μαζευτήκαμε χωρίς κανένας να αναγνωρίζει κανέναν, χάριν μιας παιδικής οικειότητας την οποία κάποια στιγμή ξαναβρήκαμε τεχνηέντως διά της κρασοκατάνυξης. Σε ένα κεντρικό τραπέζι είχαμε βάλει και τους καθηγητές μας κι οι περισσότεροι θυμήθηκαν τη Γαλλικού που μας έκανε την τιμή να παρευρεθεί και την τρύπα που είχαμε ανοίξει στην έδρα για να βλέπουμε τα μπούτια της. Κάποιοι άλλοι θυμήθηκαν τους ομαδικούς αυνανισμούς στις τουαλέτες, τα σκασιαρχεία στο Υδραγωγείο, τον Γυμνασιάρχη που μετά την πρωινή προσευχή στεκόταν στην είσοδο και μετρούσε το μήκος από τις τρίχες της κεφαλής μας.
 
Εκείνα τα χρόνια ο διαχωρισμός μεταξύ μας ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν θρανίο δίπλα στα παράθυρα, γιατί μπορούσαν να παίρνουν μάτι στο απέναντι προαύλιο του Γυμνασίου Θηλέων, και στους υπόλοιπους που κάθονταν δίπλα στον τοίχο της αίθουσας. Τώρα, 42 χρόνια μετά, η διαχωριστική γραμμή δεν ήταν ανάμεσα σε επιτυχημένους επαγγελματίες, οικογενειάρχες, παππούδες κ.λπ. και σε αποτυχημένους της ζωής, αλλά σε καπνιστές και μη καπνίζοντες. Η μικρή ομολογουμένως ομάδα μας των καπνιστών επιβεβαίωσε το γεγονός πως ήμασταν μια γενιά που δεν φοβήθηκε ποτέ τη ζωή: ερωτευτήκαμε, ταξιδέψαμε, πετύχαμε, φάγαμε τα μούτρα μας, αλλά η ζωή δεν μας τρόμαξε ποτέ. Ήμασταν όλοι παρόντες εκεί στα εξήντα μας και μόλις κάνα δυο είχαν σκοτωθεί σε αυτοκινητικά δυστυχήματα, από φυσικό θάνατο ουδείς. 
 
Πέρα από το αν έχεις πολλά ή λίγα να πεις με τον συμμαθητή που κάθεται δίπλα ή απέναντι και σου γεμίζει διαρκώς το ποτήρι με κρασί, η συγκέντρωση, το ριούνιον, που λέμε στα λαρισαϊκά, μου άφησε αυτή τη δυνατή γεύση μιας γεμάτης ζωής, σαν το τελευταίο καλαμπούρι του συνομήλικού μας Σάκη Μπουλά, που προπλήρωσε την ψαρόσουπα της κηδείας.
 
Ο Σωτήρης Παστάκας είναι ποιητής
 
google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 13:56