Μια γυναίκα περιφέρεται στη σκηνή που βρίσκεται ανάμεσα στα τραπέζια. Ανεβοκατεβαίνει σε μια μεγάλη διάφανη καρέκλα. Κάθε ατάκα που ακούω είναι μια μικρή ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος.

Μια γυναίκα περιφέρεται στη σκηνή που βρίσκεται ανάμεσα στα τραπέζια. Ανεβοκατεβαίνει σε μια μεγάλη διάφανη καρέκλα. Κάθε ατάκα που ακούω είναι μια μικρή ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος. Το παράξενο είναι ότι ο πιανίστας παίζει και σκηνοθετεί ταυτόχρονα, τα λόγια και οι νότες γίνονται ένα μ’ έναν παράξενο τρόπο που δεν θυμίζει τραγούδι. Κάθομαι σε μια καρέκλα και αφήνομαι στη μαγεία…

Η Ελένη Ουζουνίδου είναι μια από τις πιο καλές και αθόρυβες ηθοποιούς που γνώρισα ποτέ όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω στις εφημερίδες και βλέπω παραστάσεις.
Σε λίγες μέρες ερμηνεύει Λούλα Αναγνωστάκη σε ένα τιμητικό αφιέρωμα στη συγγραφέα μέσα από τον λόγο έξι έργων της. Η παράσταση «I love U», με τη μουσική και τη σκηνοθεσία του συνθέτη, θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο «Open House», στον τρίτο όροφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης, λόγω της αγάπης του για τη σημαντική Ελληνίδα συγγραφέα, συνέθεσε μια παρτιτούρα ερμηνείας για την Ελένη Ουζουνίδου σε μια παράσταση που περιέχει θραύσματα από τα έργα «Σ’ εσάς που μ’ ακούτε», «Αντόνιο ή το μήνυμα», «Η πόλη», «Διαμάντια και μπλουζ», «Ο ήχος του όπλου» και ολόκληρο το έργο «Ο ουρανός κατακόκκινος».
Με την παρουσία μου, Δευτέρα απογευματάκι, προκαλώ ένα διάλειμμα στις πρόβες τους, για να τη ρωτήσω μερικά πράγματα που στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα…

ΚΘΒΕ, Εθνικό, Πολιτεία, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Νέου Κόσμου, Θεσσαλικό, ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, σημαντικές σκηνές, σπουδαίοι σκηνοθέτες και τώρα Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και Σταμάτης Κραουνάκης. Πώς είναι να σε σκηνοθετεί ένας συνθέτης με «παρτιτούρα ερμηνείας»;
Είναι ιδανική συνθήκη για μένα. Ούτως ή άλλως κάθε σκηνοθέτης είναι ταυτόχρονα και μαέστρος της παρτιτούρας που δίνει ο συγγραφέας του έργου. Εδώ η παρτιτούρα προκύπτει απ’ τη συνομιλία του Σταμάτη με την Αναγνωστάκη και την αγάπη που έχει ο Σταμάτης στις ηρωίδες της. Ο Σταμάτης διευθύνει, οδηγεί με συγκινητικό βάθος, ορμή και πάθος, κι εγώ προσπαθώ να γίνω το πιάνο του, το βιολί του, το τύμπανό του, που μ’ ένα χτύπημα θα του δώσει τις αποχρώσεις, τον ρυθμό και τη μελωδία που θέλει… Κι έτσι συμβαίνει όταν αφήνεσαι στα χέρια ενός τέτοιου μεγάλου δημιουργού.

Η Λούλα Αναγνωστάκη, μια τόσο σημαντική συγγραφέας, είναι παράλληλα και μια «μυστηριώδης πρωταγωνίστρια» στα έργα της;
Δεν τη γνωρίζω προσωπικά, αλλά καταλαβαίνω απ’ τις κουβέντες αυτών που την έχουν συναναστραφεί πως σχεδόν πίσω από κάθε ηρωίδα της κρύβεται ένα κομμάτι δικό της, κυρίως σ’ ό,τι αφορά αυτό το υποδόριο και περίεργο χιούμορ.

Ποια Ελλάδα σκιαγραφείται μέσα απ’ αυτά τα έργα που συνθέτουν την παράστασή σας;
Ενώ έχω μια αίσθηση ότι σκιτσάρουν μια Ελλάδα του παρελθόντος, την ίδια στιγμή, χωρίς να το θέλω, βρίσκω μέσα στα κείμενα συνδέσεις του χθες και του σήμερα, κυρίως στην ψυχολογία των ηρώων και στον τρόπο με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι με τους «δαίμονές» τους. Τα «σκοτάδια», οι «ρωγμές», αλλά παράλληλα και το υψηλής αισθητικής χιούμορ των ηρώων αυτών συνδέουν το σήμερα με το χθες. Αυτό βέβαια το συναντάμε σ’ όλους τους μεγάλους συγγραφείς και ποιητές.

Τι είναι αυτό που σας απογοήτευσε περισσότερο σ’ αυτή την κρίση αξιών που αντιμετωπίζει η χώρα μας;
Δεν έχω απογοήτευση, γιατί δεν βοηθάει. Η κρίση αξιών πάντα υπήρχε, απλά είναι πιο εμφανής λόγω της γενικότερης δυσκολίας. Άλλωστε περισσότερο γόνιμη είναι η προσπάθεια για κάτι καλύτερο καθημερινά. Δεν θα ήθελα να επαναλάβω εύκολες διαπιστώσεις και μεγαλοστομίες που χρησιμοποιούνται ως δεκανίκια. Η ευθύνη στην πολυσυζητημένη κρίση είναι ζήτημα όλων μας.

Μια φράση της Αναγνωστάκη, που θα μπορούσατε να είχατε πει εσείς σε μια στιγμή οργής…
«Τίποτα απ’ ό,τι έχουν όλοι αυτοί δεν με συγκινεί. Νεκροί είναι όλοι. Πεθαμένοι. Αυτό είναι». Από τον «Ουρανό κατακόκκινο».

Ο φόβος των ηρώων της, ποιος είναι;
Οι ήρωές της νομίζω πως κρύβουν ένα μυστήριο, μια επιθυμία, ένα απωθημένο, μια προσδοκία. Κουβαλούν κάτι ανεκπλήρωτο, κάτι που τους περιμένει και το πλησιάζουν σχεδόν αγγίζοντάς το από μακριά, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο.

Η μουσική σ’ αυτή την παράσταση είναι μια υπόκρουση της πραγματικότητας ή μια επένδυση του λόγου; Ή είναι κάτι άλλο για σας;
Είναι η υπόκρουση της πραγματικότητας και ταυτόχρονα η ίδια δυνατή πραγματικότητα μ’ έναν άλλο τρόπο, αυτόν της μουσικής ερμηνείας που έχουν οι λέξεις. Δεν αποτελεί μια απλή επένδυση του λόγου, αλλά συμπορεύεται μ’ αυτόν ως ένας διάλογος με τον ιδιαίτερο και ποιητικό κόσμο της Αναγνωστάκη.

5 στιγμές της ζωής σας που σας καθόρισαν

• Η πληθωρικότητα της ζωής δεν περιορίζεται, γιατί εναλλάσσεται σε σχέση με το ζητούμενο της συγκίνησης. Εντός και εκτός σκηνής το μαγικό αναπάντεχο είναι αυτό που σώζει και ξεχωρίζει στα σημεία. Στιγμές και πρόσωπα συνθέτουν κάθε φορά ορισμούς και καθορισμούς της ζωής με τη διαφορά ότι εξέχουν πέρα από κάθε σύγκριση αυτά της οικογένειάς μου και των φίλων μου.

5 άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο και γιατί

• Σημαντικοί οι γονείς μου, ο αδερφός μου, που ως πατρίδα και αγκαλιά υπάρχουν στην ψυχή μου, αλλά και σημαντικοί οι φίλοι μου που, παρά τη δυσκολία τους, ξέρουν να «βάλουν πλάτη», να μοιραστούν και να δώσουν.