Η παράσταση «Ήλιος στην πέτρα» της Σοφίας Αδαμίδου δεν μοιάζει με καμία απ’ όσες παίζονται αυτόν τον καιρό.

Η παράσταση «Ήλιος στην πέτρα» της Σοφίας Αδαμίδου δεν μοιάζει με καμία απ’ όσες παίζονται αυτόν τον καιρό. Ένα ιστορικό – κοινωνικό έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, για να ξαναζωντανέψει τις ταραχώδεις ζωές των χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Αφορμή οι μαρτυρίες, όπως αυτές καταγράφηκαν στο αφήγημα της αντάρτισσας Ελένης Τραγγανίδα – Μακρυνιώτη, «Η Μυρτιά του βουνού», αλλά και μερικές ακόμα διηγήσεις άλλων αγωνιστριών και εξόριστων γυναικών από την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα.

«Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Ελένη Μακρυνιώτη». Με αυτή τη φράση μάς καλωσορίζει η Ελένη Γερασιμίδου, η οποία ενσαρκώνει μία από τις μικρότερες ανταρτοπούλες, που κατατάχθηκαν στον Δημοκρατικό Στρατό σε ηλικία μόλις 16 χρόνων. Στη μία ώρα που διαρκεί η παράσταση, η διαδρομή της ζωής της ξετυλίγεται μέσα από τις άλλοτε φρικιαστικές για τον πόλεμο και άλλοτε τρυφερές της μνήμες για τον γιο και την οικογένειά της. Η ηθοποιός Μαρία Τσίγκα είναι πάντα δίπλα της ως νεαρή και έγκυος συγκρατούμενή της, για να μοιραστεί μαζί με το κοινό τον ασταμάτητο μονόλογο της Ελένης Γερασιμίδου για μια ζωή γεμάτη κακουχίες, φυλακίσεις, εξορίες αλλά και φρικαλέους θανάτους.

Όλη η ζωή της βουτηγμένη μέσα στην οργή και το άδικο. «Από μικρή οργιζόμουν με το άδικο, και δεν έφυγε ποτέ αυτή η οργή. Όσο υπάρχει το άδικο θα το πολεμάω», μας εκμυστηρεύεται για να μας διηγηθεί αργότερα πώς έφτασε από τα Αετόπουλα στις φυλακές Αβέρωφ. Η ιδανική ερμηνεία της Ελένης Γερασιμίδου πάνω στη σκηνή εναλλάσσεται με την ερμηνεία της Καλλιόπης Βέττα σε παραδοσιακά μοιρολόγια, αντάρτικα αλλά και τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Θάνου Μικρούτσικου, Απόστολου Καλδάρα και Νίκου Κηπουργού σε συνοδεία κυμβάλου που παίζει ο Κλέαρχος Κορκόβελος.

Όλη της η ζωή μια πέτρα, αυτή του βουνού, της φυλακής, της εξορίας. Η ιστορία της Μυρτιάς με ευρηματικό τρόπο φτάνει ύστερα από εξήντα πέντε χρόνια από τη λήξη του Εμφύλιου Πολέμου στην Ελλάδα (1949) αλλά και σαράντα χρόνια από την πτώση της δικτατορίας (1974) μέχρι το σήμερα, με σκοπό να φωτίσει άγνωστες πτυχές των αγωνιστών αλλά και να δώσει κουράγιο σε όσους δεν αντέχουν το άδικο.