Τρεισήμισι δεκαετίες έκλει­σαν πριν από λίγες μέρες από την ημέρα που το «Ποντίκι» εμφανίστηκε πρώτη φορά στα περίπτερα, στις 9 Μαρτί­ου 1979.

 
Τρεισήμισι δεκαετίες έκλει­σαν πριν από λίγες μέρες από την ημέρα που το «Ποντίκι» εμφανίστηκε πρώτη φορά στα περίπτερα, στις 9 Μαρτί­ου 1979.
 
Μόλις μια πενταετία με­τά την εισβολή στην Κύπρο και την πτώση της χούντας, με τη Ν.Δ. να πλησιάζει προς το λυκόφως της πολυετούς πολιτικής κυριαρχίας – πλην διαλειμμάτων – της Δεξιάς, με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήδη να προβάλλει ως η επόμενη κυ­βέρνηση και με την Ελλάδα να προ­σχωρεί, δύο μήνες μετά, τον Μάιο του 1979, στην ΕΟΚ.
 
Η Ελλάδα της εποχής εκείνης πά­λευε να βρει τη νέα της ταυτότητα, να αφήσει πίσω της το μετεμφυλιακό «κράτος των δωσιλόγων», το οποίο ήταν ακόμη παρόν και καταδυνάστευε την πολιτική ζωή, αλλά και το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Ανα­ζητούσε τη νέα της ταυτότητα, αλλά και ένα νέο πλαίσιο ασφάλειας, στρε­φόμενη προς την Ευρώπη, ενώ ταυ­τόχρονα προσπαθούσε να βρει τον δρόμο προς τον πολιτικό και θεσμικό εκσυγχρονισμό της.
 
Μεγάλοι απεργιακοί αγώνες ερ­γατών και άλλων εργαζομένων και τε­ράστιες κινητοποιήσεις για την Παι­δεία, οι οποίοι έμοιαζαν με συνέχεια αυτών της δεκαετίας του 1960, που με βία είχαν διακοπεί από τη χούντα, αποσκοπούσαν στην πλήρη ένταξη του αποκλεισμένου «μισού» της κοινωνίας.
 
Σε εκείνο το κλίμα η αποκαλυπτι­κή και παρεμβατική δημοσιογρα­φία, αλλά και η καυστική σάτιρα του «Ποντικιού» και η αθυροστομία του, παρ' ότι επρόκειτο για ένα πρωτοπορι­ακό δημοσιογραφικό πείραμα για την Ελλάδα, ήρθαν να δέσουν με την πο­λιτική πραγματικότητα της εποχής.
 
Χαρακτηριστικό είναι πως, παρ' ότι και άλλα έντυπα στην Ευρώπη ήταν και είναι σατιρικά, ποτέ κανένα δεν πάντρεψε με τέτοια αρμονία τη σά­τιρα με την πολιτική. Τόσο στην Ευ­ρώπη όσο και στη χώρα μας η έντυ­πη σάτιρα συνοδεύτηκε κατά κανόνα από το πολιτικό… κουτσομπολιό κρα­τώντας μεγάλες αποστάσεις από την αποκαλυπτική δημοσιογραφία και το πολιτικό ρεπορτάζ.
 
Το πρωτότυπο αυτό πείραμα, το οποίο συνεχίζεται έως τις μέρες μας, γνώρισε μάλλον κακέκτυπα παρά αντίγραφα:
 
♦ Η πολιτική σάτιρα, τα επόμενα χρόνια, «άνθισε» – πολλές φορές με ιδιαίτερη επιτυχία – σε άλλα μέσα, όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, αλλά… δεν ευτύχησε στον Τύπο.
 
♦ Η αποκαλυπτική δημοσιογραφία ξέπεσε στη σκανδαλοθηρία, αλλά με πολλές υποσημειώσεις για το τι συνιστά «αποκάλυψη» και τι «δημοσιογραφία». Άλλωστε εδώ και χρόνια δεί­χνει να έχει περάσει η εποχή των «απο­κλειστικών» θεμάτων, αφού η πληρο­φόρηση έκτοτε δείχνει πολύ πιο ελεγ­χόμενη, και την αποκάλυψη έχουν δι­αδεχθεί οι στοχευμένες «διαρροές». 
 
♦  Η αθυροστομία του «Ποντικιού» επιχειρήθηκε να αντιγραφεί από τα περιοδικά του lifestyle, τα οποία ξεπετάχτηκαν μαζικά τη δεκαετία του 1980, αλλά πολύ γρήγορα χάθηκαν τα όρια μεταξύ του «αθυρόστομου» και του χυδαίου.

Ως εκ τούτου, το «Ποντίκι» παρέ­μεινε ένα μοντέλο εφημερίδας που στάθηκε αδύνατον να αντιγραφεί για πάρα πολλούς λόγους και συνεχίζει να αποτελεί μια εγχώρια αλλά και ευρω­παϊκή «ιδιαιτερότητα».

Άλλη Ελλάδα, άλλη ενημέρωση
 
Ύστερα από 35 ολόκληρα χρόνια, συνεχίζουμε να είμαστε παρόντες, έχοντας περάσει, όπως και ολόκληρη η χώρα, σε μια εντελώς νέα εποχή. Μια μικρή μόνο ανακεφαλαίωση δεί­χνει το μέγεθος των δραματικών αλ­λαγών:
 
♦   Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κί­νημα, το οποίο τότε φάνταζε σαν η ελπίδα ενός ολόκληρου λαού, αφού μετατράπηκε σε επίκεντρο του πολι­τικού συστήματος και διαμόρφωσε το οικονομικό, κρατικό και κοινωνικό μοντέλο τριών δεκαετιών, σήμερα, έχοντας υπογράψει τη χρεοκοπία της Ελλάδας και παραδίδοντάς τη στους δανειστές της άνευ όρων, σέρνεται διαλυμένο και προσπαθεί να μαζέψει τα τελευταία κομμάτια του.
 
♦  Η Δεξιά, κάποτε ενιαία και παντο­δύναμη, σήμερα εμφανίζεται πολυδιασπασμένη και αδύναμη να δια­χειριστεί τα οικονομικά και κοινωνικά συντρίμμια της μεταπολίτευσης κιν­δυνεύοντας, πρώτη φορά, να «ανανε­ωθεί» από την Άκρα Δεξιά, η οποία, 40 ακριβώς χρόνια μετά την πτώση της χούντας, εμφανίζεται πιο απειλητική από ποτέ. 
 
♦  Η Αριστερά, περιθωριοποιημένη επί δεκαετίες, κάνει πρώτη φορά την εμφάνισή της με όρους διεκδίκησης της εξουσίας με τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματι­κή αντιπολίτευση και πιθανή επόμενη κυβέρνηση.
 
♦  Το ελληνικό κράτος, λεηλατημέ­νο, αποτυχημένο και χρεοκοπημένο, πολύ μακριά από την εποχή της τε­χνητής ευμάρειας, έχει παραδοθεί στη διάλυση, με το κοινωνικό κράτος, που οικοδομήθηκε κυρίως τη δεκαε­τία του 1980, να τελεί υπό εξαφάνιση.
 
♦  Τα εθνικά θέματα, μετά τα Ίμια και τη Συμφωνία της Μαδρίτης, που «γκριζάρισαν» το μισό Αιγαίο, με τη Θράκη σε συνθήκες χρεοκοπίας να γνωρίζει την πιο οργανωμένη οικο­νομική και πολιτική διείσδυση εκ μέ­ρους της Τουρκίας και την Κύπρο να βρίσκεται υπό την απειλή ενός ακό­μη ανοιχτά διχοτομικού σχεδίου «λύ­σης» του Κυπριακού, συγκροτούν ένα τεράστιο πακέτο γεμάτο προκλήσεις και, κυρίως, κινδύνους. 
 
♦  Η Ευρώπη, η οποία θεωρούνταν έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990 το οικονομικό και εθνικό καταφύγιο για τη χώρα μας, σήμερα έχει μετα­βληθεί σε δυνάστη που λεηλατεί την Ελλάδα, η οποία βιώνει κρίση στρατη­γικού προσανατολισμού όχι μόνο έρ­μαιο της χρεοκοπίας, αλλά και με δι­αλυμένο τον βαλκανικό της περίγυρο. Αναζητεί εναγωνίως ρόλο στο πιο δυ­σμενές περιβάλλον που γνώρισε εδώ και δεκαετίες.
 
♦ Η ενδημική διαφθορά και η κατα- λήστευση του κράτους και του ελληνι­κού λαού έχει λάβει τόσο μεγάλες δια­στάσεις, ώστε το σκάνδαλο Κοσκωτά, που κάποτε συντάραξε την Ελλάδα, σήμερα να μοιάζει με… πταίσμα. 
 
♦  Η ενημέρωση, ακολουθώντας την πορεία της χώρας, περνάει κρίση ύπαρξης – και να μην ξεχνάμε ότι με­γάλο μέρος της είναι στρατευμένο με τις δυνάμεις που ελέγχουν οικονομικά και πολιτικά τη χώρα.

Κρίση είναι, θα περάσει!
 
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον το «Πο­ντίκι» συνεχίζει να είναι παρόν, να ενημερώνει, να αναλύει, να προειδοποιεί εγκαίρως για τα επερχόμενα και να σατιρίζει εξίσου καυστικά. Προσαρ­μοσμένο στις απαιτήσεις των καιρών, με την επέκτασή του στο Διαδίκτυο (topontiki.gr), εντύπως κάθε Πέμπτη στα περίπτερα και διαδικτυακά κάθε μέρα, είναι εδώ για να σας προσφέρει ένα μοναδικό μο­ντέλο ενημέρωσης.
 
Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, συ­νεχίζει, χωρίς να χάνει τα κουράγια του, αισιόδοξο όπως πάντα, να είναι δίπλα σας. Πού θα πάει; Κρίση είναι, θα περάσει. Με το «Ποντίκι» στα χέρια και στις οθόνες σας…