Σε λίγες μέρες ξεκινάει το 15ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Από τις 19 έως τις 26 Μαρτίου θα μιλάμε… γαλλικά. 

Σε λίγες μέρες ξεκινάει το 15ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Από τις 19 έως τις 26 Μαρτίου θα μιλάμε… γαλλικά. Όχι στην κυριολεξία, αλλά μέσα από τις ιστορίες που θα διηγηθεί η ετήσια παραγωγή της γαλλικής κινηματογραφίας, την οποία, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, φροντίζει να μας συστήνει το Γαλλικό Ινστιτούτο.

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια το φεστιβάλ αυτό, έχει καταφέρει να γίνει must event στην αθηναϊκή ατζέντα. Ειδικά στην Ελλάδα το γαλλικό σινεμά είναι πολύ δημοφιλές. Βέβαια, τα καταφέρνει περίφημα σε όλο τον κόσμο.

Το 2012 ήταν μία από τις πιο εύρωστες χρονιές για τη γαλλική κινηματογραφία. Μιλάμε, βέβαια, για μια χρονιά με δύο μεγάλα χιτ, το «The artist» και τους «Άθικτους», που έκαναν περίπου 144 εκατομμύρια ευρώ εισπράξεις σε όλο τον κόσμο. Pas mal, που λένε και οι Γάλλοι. Η επόμενη χρονιά δεν ήταν το ίδιο καλή, τα έσοδα ήταν αρκετά μειωμένα – 50 εκατομμύρια –, αλλά γενικά το γαλλικό σινεμά καλά κρατεί. Κι αν ξεπεράσουμε τα νούμερα και σταθούμε στην ουσία του σινεμά και τη δημοσιότητα, η περσινή χρονιά είχε την ταινία «Η ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς, που συζητήθηκε σε όλο τον κόσμο και πήρε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών. Ενώ και το «Παρελθόν» του Ασγκάρ Φαραντί έφυγε από τις Κάννες με το βραβείο ερμηνείας για την Μπερενίς Μπεζό. Για να μην θυμηθούμε ότι η «Αγάπη» του Μίκαελ Χάνεκε πήρε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2013.

Ποιο είναι το μυστικό του γαλλικού σινεμά, που καταφέρνει να έχει δυναμική παρουσία στην παγκόσμια βιομηχανία, ενώ τα γαλλικά είναι μια γλώσσα δύσκολη και δύστροπη (άλλο τόσο και γοητευτική); Πέρα από την ίδια την κινηματογραφική γλώσσα των ταινιών, τα καλά σενάρια, τους ταλαντούχους σκηνοθέτες κ.τ.λ., κ.τ.λ., έχει ανοίξει τη βεντάλια του και δεν σνομπάρει κανένα είδος. Εξάγει τόσο σινεφίλ ταινίες όσο και εμπορικές κωμωδίες με λαϊκή απήχηση.

Επιπλέον, έχει την Unifrance, τον Οργανισμό που προωθεί το γαλλικό σινεμά σε όλο τον κόσμο με συγκεκριμένη πολιτική, στόχο και πείσμα. Το αποτέλεσμα φαίνεται από την εξωστρέφεια του γαλλικού κινηματογράφου, που είναι πλέον υποδειγματική. Με μπάτζετ εννέα εκατομμυρίων ευρώ, η Unifrance – που λειτουργεί υπό την αιγίδα του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου – έχει κάνει τη Γαλλία τη δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε εξαγωγή ταινιών. Και γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί το ελληνικό σινεμά έχει κάνει άλματα από μόνο του χωρίς συγκεκριμένη και συντονισμένη πολιτική προώθησης. Από όλες τις πλευρές…