• Πλαστούργημα του Μαρτίου, στο πανώγραμμα.

• Πλαστούργημα του Μαρτίου, στο πανώγραμμα.
• Στο ξεφύλλισμα οι σελίδες διαδέχοντο η μία την άλλη και τα σημαντικά περιπλέχτηκαν με την καθημερινότητα αφήνοντας τις κατευθυνόμενες δευτερεύουσες προτάσεις να δώσουν το μεγαλείο στην κρυμμένη πραγματικότητα.
• Αποκρυπτογράφηση της πολιτικής ίδια κι απαράλλαχτη με το ερωτικό ψεύδος της αποπλανήσεως.
• Στα σημειώματα ο επίλογος των σχηματισμών δίνει την εντύπωση του χαμένου χρόνου και στις παρουσιάσεις των ηλιθιοτρόπων προσεγγίσεων η αμηχανία περιφέρεται αναμαλλιασμένη, ανήμπορη και κατατρεγμένη.
• Γενικολογίες του κερασφόρου έτσι για να περνά η ώρα και η αισθητική της νοημοσύνης κατέβηκε στα χαμηλά του πεζοδρομίου. Χειροκρότημα αργού κτύπου, ειρωνείας εκδήλωση στις αναπνοές της νοημοσύνης.
• Αναμασήματα αιγών και λαλήματα πετεινών στο ξεπέρασμα όλων των συνιστωσών που ορίζουν την αυθάδεια. Και οι λέξεις ερήμην τους απέκτησαν κομματική ταυτότητα και στους διαμελισμούς ανακατεύτηκαν τα προσχήματα και η πανίς και η χλωρίς και στα γάργαρα τρέχει το νερό λοιδορώντας την ακολουθία της ευήθειας!
• Ασύλληπτο το σύνθεμα. Ορθάνοιχτες οι κόγχες συνοδεύουν τα χείλη στη σχηματογραφία της απορίας και στα παραμιλητά ακατανόητες οι φράσεις φροντίζουν τον διαχωρισμό των φρένων. Στα μισόκλειστα κρυμμένοι οι άνθρωποι βλέπουν απ’ τις χαραμάδες και στις ομολογίες οι λέξεις πασχίζουν να λοξοδρομήσουν τα νοήματα.
• Αυταπάτες του καιρού, διαδρόμων αποφθέγματα!
• Όπως ακριβώς ο ενεστώτας γράφει τη μελαγχολία της ιστορίας.
Τεχνάσματα της ανοίξεως, παγωμένο το φωτεινό και ο Μάρτιος δίνει τον επίλογο στο προαναφώνημα του Απριλίου.
• Στην επεξήγηση των γραμμών.
• Στα απεικονίσματα η ευτραπελία παρηγορεί την κατάπληξη ενώ ένα συνώνυμο ξάφνιασμα απογυμνώνει την κακοφωνία του περιπαίγματος.
• Στα όμοια η επανάληψη αισχρότροπη παραπλάνηση αφήνει στα σημάδια τα παραμύθια της.
• Έτσι όπως το επίρρημα!

Mυογράφημα
 
Στο χαρτί. Το αφημένο στο τραπέζι. Στα πλάγια με την άκρη να κάνει τη στρόγγυλη απορία.
Το μολύβι παρατημένο στο κάθετο κόβοντας στα δυο. Δυνατό γράψιμο.
Βαθύ στην αρχή και μετά απαλό.
Βελούδο της γλώσσας όταν αυτή προσέχει τα φωνάγματα.
Στο χέρι τα χείλια, να παίζουν στα δάχτυλα την επόμενη λέξη και το χάδι προσκύνημα στο τελευταίο φιλί να φροντίζει με σαφήνεια την εικόνα.
Ταίριαζε στο χαμηλό φως. Στους χαμηλούς ήχους.
Τοπίο καθιερωμένης απογοητεύσεως των πρωτογράμματων χρόνων.
Αληθινή υπαγόρευση της παιδικότητας.
Με πολλά ρήματα. Με αμέτρητα επίθετα. Με τις μετοχές της παθητικής.
Με την οργή. Δίχως αναπνοή. Να τρέχουν στα μολύβια τα φωνήεντα.
Στην κίνηση. Το άγγιγμα. Η ματιά στον λευκό τοίχο.
Και στη ζωγραφιά το παρανόημα.
Κι από πάνω μια γραμμή. Και μια άλλη. Πιο βαθιά.
Πάνω κάτω.
Στη χαρακιά. Σβήστηκε το παραμύθι. Κι από κάτω στο ξύλο μια γραμμή άφησε την υπογραφή της.
Στις Αποτυχημένες Καλολογικές ασκήσεις επί χάρτου!

Εξώφυλλον

Όπως ο οφθαλμός
Στο περίγραμμα
Πίσω από τον τοίχο
Στο επίχρισμα της αλλοιώσεως
Του τόπου και του χρόνου
Στη σκουριά της ψευδαισθήσεως
«Τι κάνεις;»
«Στον πληθυντικό, παρακαλώ!»
και έφυγε
«Να βάλω λίγο βροχή;»
και μπήκαν οι σταγόνες
στην επικεφαλίδα
«Μην ξεχάσεις να το διαβάσεις»
και έφυγε