Ογδόντα ένα χρόνια αφότου άνοιξε τις πύλες του, το Νταχάου, το  στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τους Ναζί, συνεχίζει να στοιχειώνει και να προκαλεί ανατριχίλα.

Ογδόντα ένα χρόνια αφότου άνοιξε τις πύλες του, το Νταχάου, το  στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τους Ναζί, συνεχίζει να στοιχειώνει και να προκαλεί ανατριχίλα.

Οι παρακάτω φωτογραφίες από το Νταχάου, οι οποίες τραβήχτηκαν από τον προσωπικό φωτογράφο του Αδόλφου Χίτλερ το 1950, Hugo Jaeger, προκαλούν τρόμο και αποτροπιασμό, αφού ανάμεσά τους υπάρχουν εικόνες από τους φούρνους, μέσα στους οποίους οι Ναζί αποτέφρωναν τα σώματα των νεκρών.

 
Το στρατόπεδο άνοιξε τις πύλες του τον Μάρτιο του 1933 και έκλεισε τον Απρίλιο του 1945.

Κανείς δεν ξέρει γιατί ο φωτογράφος επισκέφτηκε το στρατόπεδο πέντε χρόνια μετά το κλείσιμό του. Ωστόσο, σύμφωνα με το περιοδικό TIME -το οποίο δημοσιεύει τις φωτογραφίες- έπειτα από την αυτοκτονία του Χίτλερ, ο Jaeger έβαλε όσες φωτογραφίες είχε βγάλει σε μεταλλικά δοχεία τα οποία στη συνέχεια έκρυψε σε πολλές και διάφορες τοποθεσίες στο Μόναχο. 

Μάλιστα, κατά διαστήματα, επέστρεφε, τις έβλεπε και τις στέγνωνε!

 
Ο Jaeger έβγαλε τουλάχιστον 2.000 φωτογραφίες ταξιδεύοντας με τον Χίτλερ στα τέλη της δεκαετίας του '30 και τις αρχές της δεκαετίας του '40.

Σημειώνεται ότι την περίοδο 1933 – 1945 καταγράφηκαν επίσημα στο Νταχάου 206.000 κρατούμενοι. Yπήρξαν, όμως, και άλλοι που δεν καταγράφηκαν, όπως πολλοί Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου. 

 
Αν και το Νταχάου δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης, καταγράφηκαν 31.000 θάνατοι κρατουμένων, κυρίως λόγω των πολύ κακών συνθηκών διαβίωσης αλλά και εκτελέσεων από δεσμοφύλακες. Δεν είναι, επίσης, καταγεγραμμένα όλα τα θύματα των ιατρικών πειραμάτων που εκτελούνταν εκεί με προϊστάμενο το Δρα Ζίγκμουντ Ράσερ, μέλος των Waffen-SS, που έκανε έρευνες για λογαριασμό της Λουφτβάφε. 

 
Φυσικά, οι εντολές των SS ήταν να εκτελείται οποιοσδήποτε κρατούμενος υπέπιπτε στο παραμικρό παράπτωμα. Οι εκτελέσεις των Σοβιετικών αιχμαλώτων, επίσης, δεν καταγράφηκαν ποτέ.

Δημιουργήθηκε, έτσι, πρόβλημα με την διαχείριση των πτωμάτων, καθώς το αρχικό κρεματόριο διέθετε μόνο δύο αποτεφρωτήρες. Κατασκευάστηκε, έτσι, επέκτασή του με τέσσερις επιπλέον αποτεφρωτήρες και στην επέκταση αυτή περιλήφθηκαν εξ αρχής και πέντε θάλαμοι αερίων. 

Οι θάλαμοι αυτοί δεν προορίζονταν για την εξόντωση κρατουμένων αλλά για την απολύμανση, καθώς υπήρχε έντονος fόβος για εμφάνιση τύφου που οφειλόταν στις ψείρες. Ωστόσο, ο πέμπτος θάλαμος χρησιμοποιήθηκε για εξόντωση κρατουμένων, καθώς παρουσίαζε σαφείς κατασκευαστικές διαφορές από τους υπόλοιπους τέσσερις και πιθανότατα προοριζόταν για χρήση στα πλαίσια του Προγράμματος ευθανασίας Τ-4, όπως φαίνεται από μια επιστολή του Ράσερ το 1942.

 
Προς το τέλος του πολέμου, οι συνθήκες διαβίωσης χειροτέρευσαν σημαντικά, καθώς δεν υπήρχαν και τα σχετικά εφόδια, ενώ οι SS μετέφεραν εκεί συνεχώς κρατούμενους από τα στρατόπεδα που βρίσκονταν σε κατεχόμενες χώρες, φοβούμενοι είτε την απελευθέρωση είτε τη δραπέτευσή τους. 

Οι συνθήκες υγιεινής ήταν ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα το θάνατο περίπου 15.000 ατόμων την περίοδο αυτή, ενώ συνεχίζονταν και οι εκτελέσεις αιχμαλώτων πολέμου από αποσπάσματα.

(Αναδημοσίευση από το www.protothema.gr)