Συνέντευξη του Γιώργου Σκούρτη.

Το νέο σας έργο, «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο», θα παρουσιαστεί τον Ιούλιο στο Φεστιβάλ Αθηνών. Ποιο είναι το στίγμα του; Υπάρχει μια σαρκαστική νύξη στον τίτλο;

«Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» είναι ένας δραματικός και πολυδιάστατος μονόλογος, ένα δυνατό ρεσιτάλ ηθοποιίας για τον ερμηνευτή του, αλλά και πρόκληση για μια ευρηματική και καθηλωτική παράσταση…

Μπορεί να παρασταθεί με σκηνικά ή χωρίς, με κουστούμια ή όχι, με ηχοληψία και επιλογές μουσικής, με χρήση προτζέκτορα για όλες τις οπτικοακουστικές χρήσεις, με συμφωνικό έργο ειδικά γραμμένο, με έναν ή με είκοσι ηθοποιούς, χορεύτριες… κ.λπ… κ.λπ., ανάλογα με την έμπνευση και τις οικονομικές δυνατότητες της παραγωγής.

Το έργο καθαυτό είναι μια αλληγορία της κοινωνικής και υπαρξιακής κρίσης που ζούμε σήμερα σε όλο τον κόσμο, προσωποποιημένη στο παραλήρημα ενός – κατά φαντασίαν; – αποσυρμένου απ’ τα εγκόσμια θεατρικού συγγραφέα. Το ουρλιαχτό ενός Πολίτη-Οπλίτη ενάντια στην Εξουσία, έχοντας συνείδηση ότι είναι αδύνατον να γλιτώσει από το πόδι του ελέφαντα που, τελικά, θα τον λιώσει με τον πιο αδυσώπητο και τραγικό τρόπο.

Τα έργα σας «Νταντάδες» (1970) και «Κομμάτια και θρύψαλα» (1976) παίζονται συνέχεια και θα παίζονται στο απώτερο θεατρικό γίγνεσθαι. Αν δίνατε τη δική σας ερμηνεία, πού θα λέγατε ότι οφείλεται η μεγάλη απήχηση;

Μιλάνε στον κόσμο, στη δική του γλώσσα, για τα δικά του καθημερινά άγχη, με «δραματουργική δεξιοτεχνία». (Τα ’χουν πει άλλοι για μένα…).

Οι αντιδράσεις του κοινού ποιες ήταν, αλήθεια;

Τους εξέπληξε ο τολμηρός λόγος και η αμεσότητα της θεματογραφίας. Για πρώτη φορά το ελληνικό θεατρικό έργο γράφτηκε στην απλή καθομιλουμένη. Οι θεατές ένιωθαν να φωνάζουν από μέσα τους πολλά ταμπού, φοβίες, καταπίεση, ματαιώσεις, απώλειες… και για λίγο γινόντουσαν κι αυτοί «αναρχικοί.»

Τι σας σπρώχνει να αρχίσετε κάθε φορά το γράψιμο;
Το ίδιο συναίσθημα που με έκανε να πρωτοξεκινήσω. Η οργή.

Κάποιοι συγγραφείς γράφουν πολύ κοντά στις δικές τους ζωές. Εσείς το κάνετε;

Το κάθε μου έργο είναι κομμάτι της αυτοβιογραφίας μου.

Στην πορεία σας έχετε σταθερές συνεργασίες: Γιώργος Αρμένης, Θύμιος Καρακατσάνης και τώρα ο Κώστας Μεσσάρης.

Οι ρόλοι που γράφω δεν παίζονται από άπειρους, ημι-μορφωμένους και ατάλαντους. Κυρίως στα έργα μου υπάρχουν 2-3-4 πρόσωπα. Ο κάθε ηθοποιός προκαλείται να κάνει ρεσιτάλ υποκριτικής (αν καταλάβει το έργο και αν το έχει καταλάβει και ο σκηνοθέτης).

Πώς σας φαίνεται η παρουσία του ελληνικού έργου στις θεατρικές σκηνές;
Γράφονται – και παίζονται δυστυχώς! – άπειρα καινούργια έργα, που δεν έχουν δημιουργική και αποτελεσματική δραματουργία. Όλοι πλέον γράφουν, μεταφράζουν, διασκευάζουν… Μόνο στο βιογραφικό τους θα μείνουν αυτά τα θεατρικά «εκτοπλάσματα» του αυτισμού τους.

Στο έργο σας «Νταντάδες» γράφετε: «Πάντα έτσι μας τη φέρνανε, χωρίς ποτέ να καταλάβουμε το πώς και το γιατί». Θα αντιδράσει ο Έλληνας στην εξουσία;

Ας τελειώνουμε μ’ αυτήν τη μεγάλη παραμύθα «εμείς οι Έλληνες… η Ελλάδα…» κ.λπ. παπαριές. Την εξουσία την κουβαλάμε – ως άνθρωποι κι όχι ως Έλληνες μόνο – στο DNA μας. Είναι σαν να αναρωτιόμαστε μέχρι πότε ο ελέφαντας θα «φορτώνεται» στην ελεφαντίνα. Η ατάκα απ’ τους «Νταντάδες» είναι το αποτέλεσμα της άγνοιας που επιβάλλει η εξουσία. Σήμερα, το 90% των πολιτών αγνοεί τι είναι το μνημόνιο, οι αγορές, τα ομόλογα, το χρηματοπιστωτικό στάτους… τα φάρμακα, το γάλα, το ψωμί, ο πληθωρισμός και το σκατογενές πλεόνασμα! Μόνο την ανεργία και την πείνα γνωρίζει καλά. Ε, βρε μαλάκα πολίτη, ποιος σε οδήγησε σ’ αυτήν την ξεφτίλα; Σφάξ’ τον!

Τι θα μπορούσαν να διδαχτούν οι νεότεροι θεατρικοί συγγραφείς από το έργο σας;

Τίποτα απολύτως. Για να μάθεις, πρέπει ήδη να ξέρεις… Πριν δώσω τους «Νταντάδες» είχα γράψει πάνω από δέκα έργα που δεν τα είχα δώσει να παιχτούν. Για να μάθω – γράψε, σβήσε, διάβασε, σκέψου, γράψε – τα πολλά και δύσκολα μυστικά της θεατρικής γραφής. Σήμερα γράφουνε ένα μονοπρακτάκι ή κάποια μεγαλύτερη σε διάρκεια θεατρική μαλακία κι αμέσως δηλώνουνε «θεατρικοί συγγραφείς», αλλά, βέβαια, σ’ αυτό έχουνε μεγάλη ευθύνη και όσοι τους αποδέχονται ως… τέτοιους.

INFO: Ο θεατρικός μονόλογος του Γιώργου Σκούρτη «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» με τον Κώστα Μεσσάρη θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, 22-23 Ιουλίου / Πειραιώς 260 (Ε)