Τον συνάντησα στα γραφεία της ΕΜΙ, της δισκογραφικής του εταιρείας. Μας έβαλαν σε ένα χαμηλοτάβανο δωμάτιο λες και θα του έκανα ανάκριση και όχι συνέντευξη. Δεν είναι άσχημη ιδέα τώρα που το σκέφτομαι. Αναλόγως βέβαια ποιον καλλιτέχνη έχεις απέναντί σου…

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κανελλόπουλο

Δύο είναι, βασικά, οι λόγοι που φιλοξενούμε αυτή την εβδομάδα τον Γιάννη Κότσιρα. Ο πρώτος, η κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου του. Το «LIVE 2010» που, όπως καταλαβαίνετε, είναι ηχογραφημένο ζωντανά. Ο δεύτερος είναι το ξεκίνημα της καλοκαιρινής περιοδείας του. Μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα βγαίνουν on the road σε δύσκολες, οικονομικά, εποχές. Το γνωρίζει και ο ίδιος, το λέει λίγο πιο κάτω στη συνομιλία μας. Την επόμενη Τετάρτη παίζουν στο Θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα και από Ιούλιο ξεκινούν το μουσικό τους οδοιπορικό. Έχουν πάρει ήδη το κολάι από τη χειμερινή τους συνεργασία στον Ζυγό που ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, ετοιμάζονται λοιπόν για μία θερινή εξόρμηση. Τη μέρα που συναντηθήκαμε, πάντως, ο Γιάννης Κότσιρας έδειχνε να θέλει να μου μεταφέρει κάτι που κράταγε πολύ καιρό μέσα του. Να διαμαρτυρηθεί, τρόπον τινά, για ένα αρνητικό σχόλιο που του είχαμε κάνει στο Ποντίκι ART, τότε που κατακρίναμε την κυκλοφορία παλιότερων cd του ως δώρο με την εφημερίδα Espresso…

Δεν σου φαίνεται λίγο παράταιρο να βγαίνουν τα cd σου ως δώρο με την Espresso;

Γ.Κ.: Το έκανε εν αγνοία μου η Espresso. Μετά από πέντε χρόνια τα τραγούδια παύουν να ανήκουν στο δημιουργό τους και τα δικαιώματα περνούν στη δισκογραφική εταιρεία. Ήθελα να μηνύσω την εφημερίδα. Έχω ένα ζήτημα με τα ΜΜΕ. Τις προάλλες έβγαλαν τις λίστες με τους φοροφυγάδες, χωρίς να υπάρχει τελεσίδικη απόφαση…

Η κυβέρνηση το έκανε, όχι οι εφημερίδες. Αυτή έδωσε στη δημοσιότητα τις λίστες με τα ονόματα.

Γ.Κ.: Σου στέλνει δηλαδή ένας τεμπελχανάς του Δημοσίου μία λίστα με φοροφυγάδες και συ τη δημοσιεύεις; Και ενώ ξέρεις πως η διαδικασία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί; Είμαι αντίθετος να ανακοινώνεται ένα όνομα πριν γίνει δίκη, πριν του επιβληθεί καν πρόστιμο.

Ο Βοσκόπουλος;

Γ.Κ.: Δεν θα κατηγορούσα τόσο αυτόν. Θα έψαχνα να βρω ποιος δεν του τα ζήτησε τόσα χρόνια. Όπως και με τους πραγματικούς μεγαλογιατρούς-φοροφυγάδες, με τα καγιέν και τις πισίνες. Ποιος είναι ο φοροτεχνικός που τους φτιάχνει τη δήλωση; Ποιος ο εφοριακός που την αποδέχεται; Ποιος κάνει την εκκαθάριση; Αυτοί φέρουν ευθύνη.

Η Γκερέκου φταίει;

Γ.Κ.: Στο ίδιο σπίτι δεν ζουν; Δεν γνωρίζει αλήθεια ο ένας τι κάνει ο άλλος;

Καλά έκανε και παραιτήθηκε;

Γ.Κ.: Ναι. Δείχνει ευθιξία.

Την ευθιξία τη δείχνεις όταν σε «τσακώνουν»;

Γ.Κ.: Και τι πρέπει να κάνεις σε ανάλογες περιπτώσεις; Δεν μπαίνεις στην πολιτική; Έχει μία διένεξη με το ελληνικό δημόσιο ο άντρας σου. Ωραία. Τι κάνεις; Περιμένεις σπίτι σου μέχρι να λήξει; Είναι λίγο περίεργο με τους πολιτικούς το θέμα.

Σε εκνευρίζουν οι πολιτικοί;

Γ.Κ.: Τα πολιτικά πρόσωπα και τα κυβερνώντα κόμματα. Και έκλεψαν ασύστολα και έχουν εγκλωβίσει τη δικαιοσύνη ώστε να μην μπορεί να τους ακουμπήσει. Να γνωρίζεις τον κλέφτη που μπήκε στο σπίτι σου και πήρε το πορτοφόλι σου και να μην σε αφήνει ο νόμος να τον πιάσεις…

Και η Αριστερά;

Γ.Κ.: Τα έχω πάρει με το ΚΚΕ γιατί έχουν ξεχάσει σε ποιους απευθύνονται. Μοιάζουν σαν να προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατήσουν διασπασμένη την Αριστερά. Γραφικοί τύποι, παλιομοδίτες. Εν έτει 2010, να κρεμούν κόκκινα σφυροδρέπανα στην Ακρόπολη, σημαίες ενός κράτους που δεν υπάρχει πια. Δεν βασίζονται στην ιδεολογία, αλλά σε μία παρωχημένη εικόνα, στην εικόνα του Μάο, μία εικόνα που την έχει ξεράσει το ίδιο το σύστημα και ο κόσμος. Είναι τραγικό να κρατάς κλειστή την Ακρόπολη. Ή να μην αφήνεις τα κρουαζιερόπλοια να πιάσουν λιμάνι.

Να καεί η Βουλή επομένως;

Γ.Κ.: Aν την κάψουν για πολιτικούς λόγους, ναι, αν την κάψουν για το θεαθήναι, όχι. Γιατί ξέρω πως οι γονείς μας έχουν χύσει αίμα για τη γαμημένη αυτή Βουλή.

Να μπουν και οι επιχειρηματίες στη Βουλή;

Γ.Κ.: Μα είναι ήδη μέσα. Πώς βγαίνουν οι πρωθυπουργοί και οι βουλευτές κάθε φορά; Μέσω επιχειρηματιών. Προφανώς τώρα θέλουν να μπουν κατευθείαν οι ίδιοι για να μην πληρώνουν μίζες. Έτσι όπως είναι το σύστημα, για να καταφέρεις να εκλεγείς πρέπει να βρεις χρήματα. Ή θα τα κλέψεις από το δημόσιο ή θα δεχτείς χορηγία από έναν επιχειρηματία. Κάποια εξυπηρέτηση θα θέλει όμως μετά αυτός. Ένα δημόσιο έργο, μία σύμβαση, κάτι.

Φαληρίσαμε πάντως ως κράτος…

Γ.Κ.: Βλέπω τους Τούρκους να έρχονται και να αναλαμβάνουν τη διαχείριση ενός νησιού. Θα μας ανήκει χωροταξικά, αλλά όχι οικονομικά. Κι έτσι μαζί με τη γη, πουλάς και την ιδεολογία σου. Παράδειγμα, στην ανατολική Αττική που ζω εγώ τώρα, στα καμένα, έχουν ήδη βάλει πασαλάκια. Έτσι είναι η Ελλάδα σήμερα. Τα μεγάλα κράτη της Ευρώπης μάς βάζουν πασαλάκια. Χρωστάμε παντού. Τα αεροδρόμια τα δώσαμε, τα διόδια, τις παραλίες κ.ά. Το μόνο που απομένει είναι να δώσουμε γη.

Ποιος πρωθυπουργός θα τολμούσε κάτι τέτοιο;

Γ.Κ.: Οι ίδιοι πρωθυπουργοί που ευχαρίστησαν τους Αμερικάνους όταν σκοτώθηκαν τα ελληνόπουλα. Οι ίδιοι που λένε τη μία μέρα πως έχουμε λεφτά και την άλλη ζητούν να σφίξουν οι κώλοι. Οι ίδιοι που από το 1983 και μετά υποστηρίζουν πως χρειαζόμαστε τρία, μόνο, χρόνια λιτότητας. Οι ίδιοι που μας έλεγαν να επενδύσουμε στο χρηματιστήριο.

Μόνο οι πολιτικοί φταίνε; Εμείς οι πολίτες; Εσείς οι καλλιτέχνες;

Γ.Κ.: Δεν φάγανε μόνο οι λίγοι πολλά, έφαγαν λίγα και πολλοί. Δεν βγάζουμε τον εαυτό μας απ’ έξω όταν ζητάμε ρουσφέτια από τους υπουργούς για να βάλουν το παιδί μας στο Δημόσιο. Ή, όταν σπρώχνουμε στην πολεοδομία φακελάκι.

Εσύ το έχεις κάνει;

Γ.Κ.: Δεν το έχω κάνει ποτέ, για λόγους ιδεολογίας. Όχι ότι είμαι ηθικό στοιχείο. Πρόσφατα χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο και ο γιατρός μέσες-άκρες μού ζήτησε χρήματα. «Θα σε σαπίσω στο ξύλο» του είπα. Είμαι θυμωμένος και με τους δημοσιογράφους γιατί βλέπω πως δεν εκφράζετε τον πραγματικό καημό του κόσμου. Κάποιοι προσπαθείτε να μας πείσετε πως η μόνη λύση είναι να μας κόψουν τον 13ο και τον 14ο μισθό.

Ποιος δημοσιογράφος λέει τέτοια πράγματα;

Γ.Κ.: Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στον Σκάι. Τραγικός. Ένας σαδισμός εναντίον των εργαζόμενων, ακατανόητος. Έρχεται το ΔΝΤ, λέει, «τώρα θα σας πηδήξω», και αυτός χαίρεται. Και η ΕΡΤ; Λες και ζει σε άλλο κράτος, όλα τα βλέπει μία χαρά. Το Mega έχει μία στάση σαν του Παπαδημητρίου αλλά πιο ήπια, πιο αριστερή ας πούμε.

Η έλευση του ΔΝΤ ωστόσο αποτελεί μία πραγματικότητα…

Γ.Κ.: Έπρεπε να προηγηθεί δημοψήφισμα. Τι αποδέχεται ο Έλληνας πολίτης; Ότι χρωστάει ο ίδιος ή ότι χρωστούν οι πολιτικοί του;

Και ο Παπανδρέου;

Γ.Κ.: Δεν πιστεύω πως είναι κακών προθέσεων. Απλά, νομίζω, πως είναι λίγος. Βαράει το χέρι του στο τραπέζι, μόνο στο σημείο που του έχει υποδείξει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός που λέει και η Ελληνοφρένεια.

Προεκλογικά υποστήριζε ότι χρήματα υπάρχουν…

Γ.Κ.: Και βγαίνει στις 6 Οκτωβρίου και λέει πως δεν υπάρχει σάλιο. Και μετά από εννιά μήνες παίρνουν αποφάσεις που δεν είχε τολμήσει ούτε η χούντα. Εξαγόρασαν άλλη μία φορά την ψήφο μας με ανύπαρκτα ψέματα. Είναι τραγικό. Απορώ πώς οι βουλευτές μέσα στη Βουλή δεν αντέδρασαν, όπως με αυτοθυσία έκαναν η Σακοράφα, ο Δημαράς και ο Οικονόμου. Να σηκωθούν να πετάξουν αυγά και ντομάτες.

Ο κόσμος τι κάνει;

Γ.Κ.: Βγήκαν 100 χιλιάδες άνθρωποι μπροστά στη Βουλή και φώναζαν κλέφτες και ψεύτες. Είναι μία προειδοποίηση. Ο κόσμος θα μπει στη Βουλή.

Εσύ τι κάνεις για να αντιδράσεις;

Γ.Κ.: Το θεωρώ πάντως καπηλεία να δώσω μία συναυλία για τον λόγο αυτό. Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Με τη μουσική πώς μπορείς να τα πεις;

Γ.Κ.: Τα τραγούδια πρέπει να αποτελούν έκφραση του λαϊκού συναισθήματος.

Και αυτό θα βοηθήσει κάποιον που δεν έχει χρήματα;

Γ.Κ.: Πρακτικά όχι, αλλά όταν ακούει ένα τραγούδι που μιλάει για τον πόνο του είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ο απλός κόσμος δεν έχει φωνή, με το τραγούδι αποκτά φωνή.

Ο Λαζόπουλος είναι η φωνή του κόσμου;

Γ.Κ.: Ναι είναι. Και πολύ δυνατή. Γιατί χειρίζεται εξαιρετικά τον λόγο και διαθέτει τρομερά μεγάλη ευφυΐα. Κι ας τον λένε λαϊκιστή. Δεν με νοιάζει. Δεν τα παίρνει όμως. Αυτό θέλω. Αν ο Λάκης κάνει λαϊκισμό, τότε θέλω Λάκη. Παντού στη ζωή μου. Ένα Λάκη πρωθυπουργό, να «λαϊκίζει» και να λέει «δεν θέλω κύριοι να σας δώσω τα λεφτά γιατί τα έφαγαν οι λούμπεν και γιατί δεν μπορώ να βάλω τον συνταξιούχο να πληρώσει».

Το κόψιμο των συντάξεων αποτελεί την απόλυτη χρεοκοπία μίας κοινωνίας…

Γ.Κ.: Είναι τρισάθλιο να βλέπω τον Λοβέρδο να βγαίνει και να λέει πως πονάει για τα μέτρα που παίρνει. Κάποιος, που τον πληρώνουμε εμείς. Να σηκωθεί να φύγει αν πονάει. «Δεν θα κάνω διάλογο μαζί σας» έλεγε ο Χρυσοχοΐδης σε πολίτη. Τι λες ρε καραγκιόζη; Δεν θα κάνεις διάλογο με μένα που σε πληρώνω; Με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο και μου λέει: «Γιαννάκη, δεν ξέρω αν φέτος θα πάω στην Αιδηψό να κάνω τα μπάνια μου, γιατί μας έκοψαν μαζί με του πατέρα σου, 4.000 ευρώ από τη σύνταξη». Μία σύνταξη 1.500 ευρώ από έναν άνθρωπο που ήταν 40 χρόνια στη θάλασσα.

Είναι έτοιμη να διαδηλώσει η μητέρα σου;

Γ.Κ.: Της έχει γυρίσει το μάτι. Η μόνη της πολυτέλεια, επειδή και ο πατέρας μου είναι άρρωστος στο σπίτι, ήταν μία εβδομάδα στην Αιδηψό. Αυτή είναι η ζωή τους.

Κάποιοι θα αντιτείνουν, επιτυχημένος τραγουδιστής είναι ο Κότσιρας, δεν μπορεί να μην έχει να δώσει μερικά χρήματα στους γονείς του…

Γ.Κ.: Δεν έχω να κρύψω κάτι. Πληρώνω τεράστια ποσά κάθε χρόνο στην εφορία. Απλώς τα τελευταία χρόνια τα έσοδά μας έχουν μειωθεί κατά 80%. Δουλεύουμε 8 μέρες το μήνα, Παρασκευή και Σάββατο, για 5 μήνες όλο το χρόνο. Ούτε στις τράπεζες έχω καταθέσεις, ούτε περιουσία. Ένα σπίτι μόνο κι ένα αυτοκίνητο νοικιασμένο. Ψάχνω να βρω ποιος κερατάς κατέστρεψε τη δουλειά μου. Ποιος είναι εκείνος που μου έκανε δύο τα μεροκάματα ανά εβδομάδα, ποιος είναι αυτός που έκανε τον κόσμο να μην μπορεί να πάει να αγοράσει τους δίσκους μου.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Γ.Κ.: Πιστεύω ότι πολύ σύντομα, και δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο χειμώνας αυτός θα είναι ο πιο δύσκολος που έχουμε ζήσει ποτέ. Οι μισθωτοί θα φάνε όλες τις καταθέσεις τους, χωρίς να πάνε διακοπές, δεν θα μπορούν να δανειστούν, δεν θα διαθέτουν πιστωτικές κάρτες.

Η ηθική έπεται των οικονομικών; Αν έχεις οικονομικές δυσκολίες δηλαδή μπορείς να έχεις απαιτήσεις ηθικού περιεχομένου;

Γ.Κ.: Μου έχει τύχει να μου κάνουν πρόταση για συνεργασία σε κέντρο, με πολλά χρήματα, αλλά δεν τη δέχτηκα. Και σε μία περίοδο που χρώσταγα εκατομμύρια. Αρνήθηκα να κάνω πράγματα που δεν ταιριάζουν στη φυσιογνωμία και την αισθητική μου.

Γι’ αυτό παραιτήθηκες και από το Greek Idol;

Γ.Κ.: Δεν μου ταίριαζε αισθητικά. Έθεσα κάποιους όρους και δεν τους δέχτηκαν. Ήθελα να έχει μεγάλες ορχήστρες, ζωντανά, να υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν από μουσική. Ήλπιζα πως θα ήταν ένα παιχνίδι που η τηλεθέασή του θα στηριζότανε στη μουσική και όχι στην προσωπική ίντριγκα.

Θα σε κατηγορούσαν πάντως αν συμμετείχες…

Γ.Κ.: Ό,τι κι αν κάνω με κατηγορούν. Στον πρώτο μου δίσκο με κατηγόρησαν πως είμαι μία φωτοβολίδα και, σύντομα, θα εξαφανιζόμουν. Στον τρίτο μου δίσκο με είπαν γλυκερό. Για το live μου είπαν πως βιάστηκα. Μετά με κατηγόρησαν που συνεργάστηκα με τον Ρόκκο και τον Δάντη.

Λένε πως θα ήθελες να είσαι Χατζηγιάννης…

Γ.Κ.: Τι σχέση έχουμε μεταξύ μας; Είμαστε εντελώς διαφορετικοί. Και πώς το ξέρει αυτός που το λέει και δεν το ξέρω εγώ! Πώς το συμπεραίνει; Γενικά υπάρχει μία τάση κακοδαιμονίας. Η κακία πουλάει, είναι γνωστό.

Ετοιμάζεσαι για καλοκαιρινή περιοδεία σε μία, δύσκολη, εποχή…

Γ.Κ.: Είναι περίεργη κατάσταση φέτος. Οι Δήμοι χρωστούν πολλά λεφτά στους καλλιτέχνες από απλήρωτες συναυλίες του παρελθόντος. Στο γραφείο παραγωγής που ανήκω, χρωστούν μισό εκατομμύριο ευρώ. Έχουμε και την αναστάτωση λόγω του Καλλικράτη, είναι και η κρίση, το κλίμα μοιάζει πολύ αρνητικό. Εμείς έχουμε κλείσει μόνο 15 συναυλίες, λίγες για τα δικά μας δεδομένα, πολλές για το φετινό καλοκαίρι.

Ρίξατε τις απαιτήσεις σας;

Γ.Κ.: Πάρα πολύ. Αν και ποτέ δεν παίρναμε υπέρογκες απολαβές. Πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια δουλεύοντας μεροκάματα σε οικοδομές, εργοστάσια κ.α. και προσπαθώ πάντα να μην έχω τρελές απαιτήσεις ώστε να μην έχουν και τα μαγαζιά που δουλεύω. Να ένα παράλογο: οι περισσότεροι καλλιτέχνες μείωσαν τις αμοιβές τους από 20 έως 50% και όμως τα μαγαζιά κράτησαν τις ίδιες τιμές.