Σ’ όλες τις χώρες, έγραφε ο Ντίνος Σιώτης στην Καθημερινή της 13^ης Απριλίου, «ποιητές και πεζογράφοι, αλλά και πανεπιστημιακοί και πολιτικοί και δημοσιογράφοι κλέβουν διατριβές, βιβλία και ιδέες και τις πλασάρουν για δικές τους. 

Σ’ όλες τις χώρες, έγραφε ο Ντίνος Σιώτης στην Καθημερινή της 13^ης Απριλίου, «ποιητές και πεζογράφοι, αλλά και πανεπιστημιακοί και πολιτικοί και δημοσιογράφοι κλέβουν διατριβές, βιβλία και ιδέες και τις πλασάρουν για δικές τους. Το αποτέλεσμα; Αφού αποκαλυφθούν, ρίχνονται στην πυρά, εξοστρακίζονται από το σινάφι, επιστρέφουν βραβεία, χάνουν τις δουλειές τους». Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι λογοκλόποι δεν λογοδοτούν. Γύρω τους έχει στηθεί ένα ολόκληρο «πλέγμα προστασίας και ατιμωρησίας από δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, κριτικούς λογοτεχνίας, εκδοτικούς οίκους… Προς τι αυτή η διαπλοκή; Γιατί προστατεύονται οι λογοκλόποι; Τι κερδίζουν οι προστάτες;»
 
Τα ερωτήματα είναι εύλογα. Την ώρα που η χώρα αγωνίζεται να συνέλθει απ’ τη βύθιση και όλοι όσοι αρθρώνουν δημόσιο λόγο, πολιτικοί και διανοούμενοι, με στεντόρεια φωνή ζητούν την τιμωρία των υπαιτίων, όταν πρόκειται για την παραβατικότητα στους κόλπους τους, η σιωπή τους, η σιωπή των θεσμών που επηρεάζουν είναι απόλυτη. Πώς γίνεται τη στιγμή που μιλάμε η Ακαδημία Αθηνών να διαθέτει από τις εκδόσεις της σύγγραμμα παλαιού της προέδρου (του Νικόλαου Αρτεμιάδη) που δέκα χρόνια πριν στιγματίστηκε από οργανισμό διεθνούς κύρους (την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία) ως προϊόν λογοκλοπής; Τι σημαίνει ότι νυν μέλος της Ακαδημίας και πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων (ο κ. Θανάσης Βαλτινός) συμπαρουσιάζει πόνημα συναδέλφου του (του Χάρη Βλαβιανού) την επαύριο μόλις μιας, αναπάντητης, καταγγελίας κατά του συγγραφέα του για σωρεία λογοκλοπών;
 
Τι συνεπάγεται για τα πολιτικά μας ήθη ότι δύο κόμματα της Αριστεράς, με σημαία τους κοινή τον αγώνα κατά της διαφθοράς, φιλοξενούν ο μεν ΣΥΡΙΖΑ τον Στέλιο Κούλογλου στο ευρωψηφοδέλτιό του, η δε ΔΗΜΑΡ τον Γιάννη Πανούση στην κοινοβουλευτική της ομάδα; Ανθρώπους δηλαδή που στο παρελθόν έχουν καταγγελθεί από υπεύθυνα χείλη, τον Δημοσθένη Κούρτοβικ και τον Άγγελο Ελεφάντη αντίστοιχα, ως κοινοί λογοκλόποι; Τι δηλώνει το ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας (!) επέλεξε ως υποψήφιο του κόμματός του για τις επικείμενες ευρωεκλογές άτομο (την Φωτεινή Τομαή) που έχει καταδικαστεί στα δικαστήρια για λογοκλοπή;
 
Αλλού, όλα αυτά θα ήταν αδιανόητα. Χθες μόλις, δύο υπουργοί της κυβέρνησης Μέρκελ, ο Υπουργός Άμυνας της Ταϊβάν, ο Μεγάλος Ραββίνος της Γαλλίας, κορυφαίοι δημοσιογράφοι στην Αμερική, γνωστοί συγγραφείς στην Αυστραλία, τη Βρεταννία και αλλού υπέστησαν κυριολεκτική διαπόμπευση λόγω λογοκλοπής. Εδώ σ’ εμάς, ακόμη και ένας σεσημασμένος λογοκλόπος όπως ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, πρώην ευρωβουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων, του οποίου ο διδακτορικός τίτλος ανακλήθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, μπορεί να λανσάρεται ως φέρελπις αρχηγός, υποσχόμενος να μας σώσει.
 
* Ο Κώστας Κουτσουρέλης είναι συγγραφέας (www.koutsourelis.gr)
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.