Δύσφραστη η αμηχανία και στους οφθαλμούς κρεμασμένη η επιχειρηματολογία της πυγής, εύθραυστη αντίπραξη της πελαγοδρομίας φανερώνει άνευ σιέλου τη δύστυχη παρουσία της ανόητης έκθεσης των ενστίκτων.

◆ Δύσφραστη η αμηχανία και στους οφθαλμούς κρεμασμένη η επιχειρηματολογία της πυγής, εύθραυστη αντίπραξη της πελαγοδρομίας φανερώνει άνευ σιέλου τη δύστυχη παρουσία της ανόητης έκθεσης των ενστίκτων.
◆ Και οι προτάσεις στην απλοϊκότητα της απελπισίας στέκονται αφήνοντας τη στιγμή να εκδηλώνει τη σαφήνεια της ηλιθιολαγνείας.
◆ Ανακοινώσεις πολλαπλών νοημάτων, ενώ στα μικρά σύννεφα η βροχή συνοδεύεται από τον θόρυβο των ολίγιστων συμπερασμάτων.
◆ Στον πρόλογο η γενική της πτώσεως πολιτική παρέμβαση παρορμητικού περιεχομένου ξερνά ένα χάχανο ουδετέρου γένους, δημιούργημα ηχομιμητικής προεκτάσεως των εξεικονισμάτων.
◆ Μονοσύλλαβη η επανάληψη της φαιδρότητας στους τίτλους των παρουσιάσεων έτσι όπως η χειρ αντιλαμβάνεται την κάθετον ορμήν των ενστίκτων.
◆ Παντοιοτρόπως ετόλμησεν.
◆ Διάθεση επιβεβαίωσης, εκλογή του Μαΐου, συνονθύλευμα των σημείων και των περάτων, υπερτόνισε χαριτολογώντας η γρήγορη τάση των δαιμόνων των εντυπωμάτων.
◆ Εύκολη η συνέχεια στο βήμα και πολυλογώντας με τη θρασυστομία έρχεται το διαζευκτικόν να υπογράψει την ανορθογραφία.
◆ Εύκωλη κατά το λαϊκόν, εύπυγη στην αφήγηση των οδηγιών του παιγνίου η μεταφορά των ομοιοτυπιών, απευθύνεται πεντακάθαρα στους πέντε τον αριθμόν προχωρημένους θεατές της πρώτης αναγνώσεως.
◆ Κι η κοινωνία στα δρομάκια, στα στενά και στα φαρδιά, στους λόγγους και στις οροσειρές, στις θάλασσες και στους κόλπους, στα ρυάκια, στα ποτάμια και στις σπηλιές, στα δέντρα και στα βράχια, χαριεντίζεται βλακωδώς πολιτικολογώντας στη μετοχή των τόνων χωρίς λίγο από το ερυθρόν, όπως λέει και το ανεντρόπιαστα συνωνύμως!
◆ Τριχοτραβήγματα χειρίστου ειδους απ’ τα αριστερά στα δεξιά και τούμπαλιν, και ευφυολογήματα μεγαλουπόλεων και νήσων ποιητική αδεία, ενώ στα μαγειρεία η κουτάλα περιστρέφεται δίνοντας τους κύκλους της ιστορίας.
◆ Στη δοτική την καταργημένη πέρασε η φωνή.
Και έξω μια βροχή στα κάγκελα ξεσκόνιζε την αλήθεια.
Φτιάχνοντας σταγόνες

Mυογράφημα

Με την αναίδεια να ξεφυσά αποστηθίζοντας.
Και τους χαμηλούς τόνους να προσπαθούν να αφήσουν στα σιγανά την εντύπωση.
Απέναντι προς αλλήλους.
Με το θλιβερό να ακυρώνει την ιδιότητα των επιθέτων.
Ουσιαστικά της μελαγχολίας.
Κι οι λέξεις μοναξιά της ουσίας στη διάθεση των κειμένων.
Στην εμμετρία των αντιθέσεων.
Η ρητορική των ομοίων.
Στις λεπτομέρειες κάτω απ’ τον ήλιο.
Με τα προσχήματα να αποσύρονται στην επανάληψη.
Βαρύσαρκος και αποφθεγματικός.
Θεατρικότητα της απαγγελίας.
Ευφυΐα παλαιού τρόπου.
Στο πλατάγισμα της γλώσσας. Όταν τα φωνήεντα διαδέχονται.
Στα χοντρά δάχτυλα τα σύμφωνα. Κι οι σταγόνες στο μέτωπο.
Με την αγωνία της υπεροχής να στέκεται στο αποτύπωμα.
Ολιγοβαρής. Απουσία νοήματος στα διαστήματα της εκφοράς.
Με την αφήγηση να περιπλέκει.
Και τους χρόνους να χάνονται στο μακρόσυρτο.
Στιγμιότυπα της ελλείψεως.
Ένθεν κακείθεν.
Στους τόπους όπου η επιτήδευση απελπισμένη μεταμφιέζεται.
Κακόμορφη δραματοποίηση ιδίων παραγράφων.
Στο περιθώριο του τετραδίου.
Στις κόκκινες επισημάνσεις.
Με τα κτητικά να καταλήγουν στο πικρό χαμόγελο των επιφωνημάτων.

Παράδρομος

Χωρίς αναπνοή
Στα πατήματα
Στα μυστικά σκαλοπάτια
Με το λιγοστό αντιλαμπύρισμα
(ήταν η Σελήνη κρυμμένη)
Πρώτη συνάντηση
Με το σκοτεινό
Στην ωραία πύλη
Των ερώτων
Με την καμπύλη να υποδέχεται
Στα θροΐσματα τον φόβο
Με το δάχτυλο σταυρό στη σιωπή
Στο φιλί