Με τον Γιάννη Σπανό συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο, για να πετάξουμε για την Καβάλα. Είχαμε να βρεθούμε πάνω από δέκα χρόνια, από το «Μισέλ», όταν είχε εμφανιστεί με τον αγαπημένο μου φίλο, τον αξέχαστο Μάριο Τόκα.

Με τον Γιάννη Σπανό συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο, για να πετάξουμε για την Καβάλα. Είχαμε να βρεθούμε πάνω από δέκα χρόνια, από το «Μισέλ», όταν είχε εμφανιστεί με τον αγαπημένο μου φίλο, τον αξέχαστο Μάριο Τόκα. Όταν χαιρετηθήκαμε, μου φάνηκε πιο νέος από τότε και με το ίδιο σπινθηροβόλο βλέμμα με κοίταξε λίγο πριν προχωρήσουμε προς τον έλεγχο εισιτηρίων.
Λίγη ώρα μετά, στο φέρι που μας πήγαινε από την Κεραμωτή στη Θάσο, ακουμπισμένοι στην κουπαστή μιλούσαμε για τραγούδια και μουσική. Γαλήνη, τα φώτα του Λιμένα απέναντι κι οι σκέψεις σαν γλάροι να έρχονται.
Αν η μουσική είναι θάλασσα, ένα κύμα – το «Νέο Κύμα» – σήκωσε τον Σπανό από το Κιάτο, τον έφερε στην Αθήνα, τον ταξίδεψε ώς το Παρίσι, για να ξαναγυρίσει στην πατρίδα μας και να μας χαρίσει εκατοντάδες τραγούδια που μας μεγάλωσαν, μας έκαναν να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να απαλύνουμε τον πόνο και τη μοναξιά, να χαμογελάσουμε και να δακρύσουμε, να ωριμάσουμε ή να ξαναγίνουμε παιδιά.
«Τέτοια θα πεις στην εκδήλωση;» με ρώτησε. «Νιώθω άβολα, δεν μ’ αρέσουν τα μεγάλα λόγια» μου είπε λίγο πριν πάρουμε τις βαλίτσες μας για να αποβιβαστούμε.
Στην προκυμαία μάς περίμενε η διευθύντρια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λιμένα Θάσου, Μαρία Παπαλαζάρου, ο άνδρας της Γιώργος Καβάζης, ο δήμαρχος του νησιού Κώστας Χατζηεμμανουήλ και ο μικρός Σωτήρης, που έκλεψε την παράσταση την επομένη, υποδυόμενος τον Θεόκριτο στο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Τελευταίο σκαλί».
Η εκδήλωση η αφιερωμένη στον Σπανό είχε θέμα «Στίχοι & Νότες», διοργανώθηκε από μαθητές και εκπαιδευτικούς του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λιμένα Θάσου και έγινε την επομένη στην αίθουσα εκδηλώσεων του «Καλογερικού». Αφορμή ήταν η ημέρα του Παιδικού Βιβλίου και τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Καβάφη, ποιήματα του οποίου έχει μελοποιήσει ο σημαντικός αυτός Έλληνας συνθέτης.

«Έκανα αυτό που ήθελα»
Ο Γιάννης Σπανός, ο οποίος τιμήθηκε από τον δήμαρχο Θάσου κ. Κώστα Χατζηεμμανουήλ για την πολύχρονη προσφορά του στην ανάδειξη της ποίησης μέσα από το έργο του, άκουσε τα παιδιά, με την επιμέλεια, διδασκαλία και συνοδεία στο πιάνο της κ. Πελαγίας Αναγνωστάκη, να παρουσιάζουν χαρακτηριστικά έργα του. Τη χορωδία των μαθητών της ΣΤ’ τάξης διεύθυνε η κ. Αργυρώ Παπαλάσκαρη.
Έπρεπε να πω κι εγώ δυο λόγια για τον Σπανό. Τον είχα ρωτήσει στο αεροπλάνο πολλά πράγματα, για τις ανησυχίες που είχε νέος. Μετέφερα στο κοινό όσα μου είχε πει:
«Μετά το Γυμνάσιο ψαχνόμουνα μουσικά. Τότε μεσουρανούσαν στον ελληνικό χώρο διάφορα πράγματα, εγώ όμως ένιωθα ότι αναζητούσα κάτι διαφορετικό. Το οποίο δεν ήξερα κιόλας τι ακριβώς είναι. Έμπαινε βέβαια και το ζήτημα ως προς το τι επάγγελμα θ’ ακολουθήσω. Ο πατέρας μου, όπως όλοι οι πατεράδες, με ήθελε επιστήμονα, ούτε λόγος ν’ ακούσει για μουσική. Μου έκανε πάντως το δώρο ενός μεγάλου ταξιδιού στην Ευρώπη, που είχε διάρκεια ενός χρόνου. Έτσι, πέρασα για ένα μικρό διάστημα από Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία και κατέληξα στο Παρίσι, η ατμόσφαιρα του οποίου αμέσως κατάλαβα ότι μου ταίριαζε. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, μπήκα στη Νομική για να κάνω το χατίρι του πατέρα μου. Αλλά έπειτα από λίγο αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό που είχα στο κεφάλι μου και έφυγα ξανά για το Παρίσι».

Η αριστερή όχθη
Μίλησα στη συνέχεια για την αριστερή Όχθη, για τη Ζυλιέτ Γκρεκό, για την επιστροφή στην Ελλάδα, τις δεκάδες επιτυχίες του, τις συνεργασίες του με τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές, την εξαίσια δουλειά του στις ποιητικές ανθολογίες. Ο Γιάννης Σπανός μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το Νέο Κύμα, σημαντικότεροι δίσκοι του όμως είναι οι «Ανθολογίες», το «Εκείνο το καλοκαίρι» (Α’ Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1971) και η «Οδός Αριστοτέλους». Θύμισα μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο καράβι», «Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» κ.ά.
Στις «Ανθολογίες» κάνει γνωστά στον κόσμο σπουδαία ποιήματα, τα οποία μετατρέπει σε σπουδαία τραγούδια, όπως τα «Παιδί μου ώρα σου καλή» του Γεωργίου Βιζυηνού, «Ήρθες εψές» του Σωτήρη Σκίπη, «Τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά» της Αιμιλίας Δάφνη κ.ά., με απλότητα και χαρακτηριστικό προσωπικό ύφος, χωρίς υπερφίαλες προθέσεις.

«Ζω την κάθε μέρα»
«Έχω ζήσει στιγμές ευτυχίας και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ζω την κάθε μέρα μου ουσιαστικά. Τώρα, για παράδειγμα, μαθαίνω, εκτός από ρωσικά, αραβικά και τουρκικά. Έχω πάρα πολλά χόμπι» μου είχε πει τρώγοντας στη «Σύμη», την αγαπημένη μου ψαροταβέρνα.
Τελείωσα με το καινούργιο του χόμπι. Τώρα περνάει πολλές ώρες με τα δέντρα και τα λουλούδια του στο Κιάτο. «Περίπου 600 είδη φυτών και δένδρων καλλιεργώ σε τέσσερα στρέμματα βοτανικού κήπου. Έχω μάθει όλες τις ονομασίες τους στα λατινικά, τους έχω καρτελίτσες» μου είχε εξομολογηθεί πίνοντας τσίπουρο – χωρίς γλυκάνισο – κι εγώ το μοιράστηκα με τους γονείς και τα παιδιά στην κατάμεστη αίθουσα του «Καλογερικού», κλείνοντας τη σύντομη ομιλία μου.
Στο τέλος της βραδιάς, χαρακτηριστικά έργα του ερμήνευσε και ο ίδιος ο συνθέτης, ο οποίος συγκινημένος είπε ότι λίγες φορές ένιωσε ένα τέτοιο συναίσθημα.
 
Την εκδήλωση παρουσίασε η διευθύντρια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λιμένα Θάσου Μαρία Παπαλαζάρου ενώ η εκδήλωσε πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού Γ. Μπαλά, ο οποίος απήγγειλε τους «Τρώες» και τη «Σατραπεία», ενώ με τα παιδιά του σχολείου δραματοπoίησε το «Περιμένοντας τους βαρβάρους» και το «Πρώτο σκαλί». Την επιμέλεια του ήχου είχε η δασκάλα της Β΄ τάξης Λασκαρίνα Νικολέρη. Η Πελαγία Αναγωνστάκη βρισκόταν στο πιάνο ενώ τη χορωδία του σχολείου διηύθυνε η Αργυρούλα Παπαλάσκαρη. Βοήθησαν επίσης ο Βαγγέλης Αγγελίδης, ο Αναστάσιος Μπίλιας, ο Γιώργος Κοβάζης (επιμέλεια projector), ο Αντώνης Παπαλάσκαρης( επιμέλεια ήχου) και ο Νίκος Τρικούπης (λήψη video). Αλλά και οι Αποστολίδης Τάσος, η Συκούδη Σωτηρία, ο Μητσόπουλος Ιωάννης, ο Κυριακίδης Ηλίας, ο Συνοδιάς Στέλιος, ο Ρήγας Γεώργιος, η Κατσαμάκη Σοφία.