Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Στράτος Τζώρτζογλου είναι ο τελευταίος σταρ μιας εποχής που πλέον έχει φύγει ανεπιστρεπτί.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Στράτος Τζώρτζογλου είναι ο τελευταίος σταρ μιας εποχής που πλέον έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Περπάτησε όλη τη διαδρομή του τρίπτυχου «επιτυχία – δύναμη – πόνος». Και από πέρσι, με την παράσταση «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα» έδειξε ένα άλλο πρόσωπο. Πιο κοντά στον ηθοποιό παρά στο νεανικό είδωλο. Αυτές τις μέρες ερμηνεύει έναν ρόλο – έκπληξη. Υποδύεται τον Πάπα στην παράσταση «Elle» του Ζαν Ζενέ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (6-9 Μαΐου), διαγράφοντας μια διαδρομή εξουσίας, περηφάνιας και αυτογνωσίας. Τον παρακολουθούμε στην εφηβεία του ως βοσκό να ταΐζει λύκους με τα χέρια του και στην ωριμότητά του να αναζητεί την ταυτότητά του στην ομίχλη της απόλυτης εξουσίας του.

Στο θεατρικό «Εκείνη», μούσα του Πάπα είναι η ιεροσύνη. Στον ηθοποιό ποια είναι;
Η πρόκληση του ρόλου. Αυτή ενεργοποιεί κάθε κύτταρό του βελτιώνοντας κάθε κίνηση, λόγο και σκέψη. Στο έργο ο Πάπας στο απόγειό του προσπαθεί να σπάσει τη μοναχικότητα της εικόνας του, να ξεπεράσει όλες τις ψευδαισθήσεις.

Ο ηθοποιός βιώνει ψευδαισθήσεις;
Κυρίως ψευδαισθήσεις που καλείται να τις ξεπεράσει, γιατί διαφορετικά θα παγιδευτεί σε αυτές και δεν θα μπορέσει να βρει την αλήθεια του. Σε μένα ένα κομμάτι της ζωής μου ήταν η εικόνα του αγαπημένου παιδιού των σκηνοθετών. Του Καρόλου Κουν, του Θόδωρου Αγγελόπουλου, του Μιχάλη Κακογιάννη, του Ζιλ Ντασέν, του Μίνωα Βολανάκη. Μετά η εικόνα του τηλεοπτικού σταρ. Και στη συνέχεια ο ξεπεσμός αυτής της εικόνας.

Η εικόνα του sex symbol;
Πλέον μου φέρνει αναγούλα. Το να βγω σε αυτήν την ηλικία και να μιλήσω για sex symbol είναι σαν να θέλω να ακυρώσω την πορεία μου.

Είχατε αρνηθεί αυτό τον ρόλο;
Έπαιξα κάποιους ρόλους για 2-3 χρόνια που προβλήθηκαν ανάλογα και έπαιξα αυτό το παιχνίδι χωρίς να πω «όχι, δεν το κάνω». Στο «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» εμφανίστηκα γυμνός. Το τηλεοπτικό «Σημάδι του έρωτα» με στάμπαρε για χρόνια. Αλλά θα ήταν άδικο κάποιοι ρόλοι να επισκιάσουν μια πορεία και να αμφισβητούν, αν όχι την ποιότητά μου ως ηθοποιού, τις καλές μου προθέσεις.

Με την εικόνα σας νιώθατε άνετα ή ασφυκτιούσατε;
Ασφυκτιούσα τρελά. Αλλά έμαθα σε μια πορεία είκοσι επτά χρόνων να βρίσκω τη χαρά σε ρόλους, να κλέβω την ευτυχία μέσα από τις μικρές στιγμές τους. Όπως νιώθω ότι έκανα και στη ζωή. Έκλεβα ευτυχία μέσα από την καθημερινότητα. Τα περιττά των άλλων ήταν μεγαλείο για μένα. Το να βλέπω ελληνικές ταινίες με τη μάνα μου στην τηλεόραση. Το να περιμένω τον γιο μου να ξυπνήσει για να του πω καλημέρα.

Δηλαδή η εικόνα σας σάς εγκλώβιζε;
Συνέβη πολλές φορές. Με θεωρούσαν ένα τέρας που ζει μέσα σε σκάνδαλα. Ή σαν μια χαμένη ευκαιρία που θα μπορούσε να γίνει κάτι εξαιρετικό και δεν έγινε. Γι’ αυτό και όταν έφυγα πέρυσι στην Αμερική ένιωσα ανακούφιση. Δεν με ήξερε κανείς και το κοντέρ έγραφε από την αρχή. Ένιωσα ελεύθερος. Να δημιουργήσω, να κάνω φιλίες, να αγαπήσω, να επικοινωνήσω, να ακούσω τους ψιθύρους της καρδιάς μου.

Η εμπειρία της Αμερικής τι σας έμαθε;
Ότι βρίσκομαι σε έναν τεράστιο πλανήτη και πως πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να έχω ελάχιστες ευκαιρίες να δείξω τη δουλειά μου. Πάντως πρόλαβα στο λίγο διάστημα που βρέθηκα εκεί να έρθω σε επαφή με μεγάλους δασκάλους της υποκριτικής και να κάνω έναν τίμιο αγώνα αποκλειστικά με τις δικές μου δυνάμεις σε μια ξένη γλώσσα. Το κέρδος ήταν ότι πίστεψα ξανά στη νιότη που κουβαλάω μέσα μου.

Η γρήγορη επιτυχία ποιες παγίδες βάζει;
Νιώθεις το επίκεντρο του κόσμου. Ότι όλα κινούνται γύρω από σένα. Είναι ένα μεγάλο φορτίο και είναι δύσκολο να λειτουργήσεις. Αν τη διαχειριστείς με αλαζονεία, την έχασες. Είναι σαν το άρμα του Ίκαρου. Δεν θέλει ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Χρειάζεται πειθαρχία, σκέψη και προβληματισμό. Και αν μπορείς ,να αποστασιοποιηθείς. Γιατί μετά τη χαρά έρχεται η θλίψη και αν δεν είσαι δυνατός άνθρωπος τα χάνεις όλα και η επόμενη μέρα είναι πολύ οδυνηρή.

Η καριέρα θέλει στρατηγική;
Θέλει αλήθεια. Και οι πολιτικοί έχουν στρατηγική και είδαμε πού μας έφτασαν. Τριάντα χρόνια όμως κανείς δεν πήρε είδηση. Όλα ήταν σαν ένα καλοδουλεμένο σενάριο. Και ξαφνικά είδαμε πως ξεγελαστήκαμε. Στρατηγική είχαν, αλλά δεν ήταν για το καλό μας.

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ήσασταν παρών.
Η πολιτική είναι κάτι που δεν γνωρίζω και έτσι δεν μπορώ να φανώ χρήσιμος. Ίσως μάλιστα επειδή δεν το κατέχω, μπορεί να κάνω κακό παρά καλό. Και έτσι αποφάσισα, αν και είχα αρκετές προτάσεις, να μην εμπλακώ, γιατί θέλησα έστω και σε έναν ελάχιστο βαθμό να είμαι τίμιος προς τον κόσμο.

Ποια διαδρομή έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, από τα χαμηλά στα ψηλά ή από τα πάνω στα κάτω;
Όταν είσαι χαμηλά και θέλεις να φτάσεις ψηλά έχεις προσμονή, ελπίδα, είναι μια πορεία που μοιάζει με κλείσιμο ματιού της ζωής σε σένα. Από τα ψηλά στα χαμηλά η πορεία είναι μελαγχολική, αρνητική και μπορεί να σε τρελάνει. Εγώ ξεκίνησα από τα ψηλά και έφτασα στα πολύ χαμηλά. Αλλά πάντα αναζητούσα την Ιθάκη. Ήξερα ότι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες θα πηγαινοέρχονται. Θεωρώ όμως πως τώρα είναι πιο συνειδητά τα βήματά μου. Νιώθω πιο υπεύθυνος. Και η εμπειρία και η γνώση σε κάνει να μπορείς να κατανοήσεις και να αξιοποιήσεις πολλά πράγματα. Από τον ενθουσιασμό του σκηνοθέτη και του κοινού μέχρι τη μοναξιά και τις μικρές αγωνίες σου. Και όλα αυτά να μπορείς να τα αγκαλιάσεις.

Η επιβίωση σε ωθεί σε εκπτώσεις;
Ο φόβος είναι εκείνος που σου φέρνει άγχος, σε κάνει μη δημιουργικό και σε νεκρώνει από την ανασφάλεια. Οι δύσκολες συνθήκες σε κάνουν να είσαι πιο συγκεντρωμένος και αποφασιστικός. Για παράδειγμα για ένα πενηντάλεπτο επεισόδιο στην τηλεόραση παλιότερα χρειαζόμασταν έντεκα μέρες. Σήμερα σε μια μέρα πρέπει να κάνουμε ενενήντα λεπτά της σειράς. Οπότε όλα πρέπει να δουλεύουν ρολόι και να αντέχεις στους γρήγορους ρυθμούς.

Θα μπορούσατε να αλλάξετε δουλειά προκειμένου να φροντίσετε τον γιο σας;
Εννοείται. Ποτέ δεν είπα ότι είμαι μόνο ηθοποιός και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Αλλά το θέμα είναι πως είκοσι επτά χρόνια κάνω μόνο αυτή τη δουλειά και στην κυριολεξία δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Ίσως έψαχνα κάτι σχετικό στον χώρο μου.

Ποιος ηθοποιός σας έχει εντυπωσιάσει από κοντά;
Ο Άντονι Χόπκινς μού έχει κάνει τεράστια εντύπωση. Τον γνώρισα σε ένα ταβερνάκι ενός Έλληνα στο Λος Άντζελες και ήταν πολύ προστατευτικός και γλυκός. Μου μιλούσε, σε μένα που του ήμουν άγνωστος, για είκοσι πέντε λεπτά για το Χόλιγουντ και τις συνθήκες δουλειάς και μάλιστα απολάμβανε το να μιλάει σ’ έναν νεότερό του. Επίσης, ο Αλέκος Αλεξανδράκης είχε μεγάλη καλοσύνη και γενναιοδωρία. Ίσως αυτά είναι χαρακτηριστικά των μεγάλων ηθοποιών.

5 ΣΤΙΓΜΕΣ 5 ΑΝΘΡΩΠΟΙ

> Η γέννηση του γιου μου και οι διακοπές μαζί του.
> Ο «Ήχος του όπλου».
> Οι επισκέψεις μου στο Άγιο Όρος.
> Τα ταξίδια μου στο Λος Άντζελες.
> Η επόμενη πρεμιέρα μου.

> Ο πατέρας μου.
> Ο γιος μου Αλκιβιάδης.
> Ο Κάρολος Κουν.
 > Η Μαρία Γεωργιάδου.
> Ο Θόδωρος