search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 15:28
MENU CLOSE

Η σελίδα του λοξού

28.06.2010 03:06
oldphotos12773920067.jpg

◆Ολόγυρα οι φράχτες από τους πλίνθους. Κελιά ξεθωριασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Κλειδωμένα κιβώτια, δωμάτια φτιαγμένα να περιορίζουν τη σκέψη. Και στη μέση το κρύο τετράγωνο, το σκοτεινό.◆Η καριόλα είχε τοποθετηθεί στο βάθος της αίθουσας. Τέσσερα πόδια με ροδάκια και κιγκλιδώματα στο προσκεφάλι. Μεγάλα μαξιλάρια γεμισμένα με πανιά κομματιασμένα από το μεγάλο ψαλίδι, το σιδερένιο, που έτριζε όταν ανοιγόκλεινε.

◆Ολόγυρα οι φράχτες από τους πλίνθους. Κελιά ξεθωριασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Κλειδωμένα κιβώτια, δωμάτια φτιαγμένα να περιορίζουν τη σκέψη. Και στη μέση το κρύο τετράγωνο, το σκοτεινό.

◆Η καριόλα είχε τοποθετηθεί στο βάθος της αίθουσας. Τέσσερα πόδια με ροδάκια και κιγκλιδώματα στο προσκεφάλι. Μεγάλα μαξιλάρια γεμισμένα με πανιά κομματιασμένα από το μεγάλο ψαλίδι, το σιδερένιο, που έτριζε όταν ανοιγόκλεινε. Επικάλυμμα με συρραμμένα μικρά υπόλοιπα υφάσματος, με τη ραφή ανάγλυφη να ενώνει τη διαφορετικότητα των υπολοίπων.

◆Γυμνοί οι τοίχοι, λευκοί, με αφημένες σημειώσεις πολυκαιρισμένες κάποιων δύσκολων καιρών. Το παράθυρο ψηλά. Να πέφτει το φως, να γράφει μορφές και σχήματα στον περιορισμένο χώρο.

◆Πόρτα σιδερένια βαριά και μια συρταρωτή μικρή θυρίδα που φυλάκιζε ακόμα κι αυτόν τον ανεξέλεγκτο παρορμητισμό των βλεμμάτων.

◆Το σώμα χαμένο πηγαινοέρχεται, αποχαυνωμένο από το ίδιο τραγούδι που περνά μέσα απ’ τις λιγοστές χαραμάδες. Ξημερώνει, μεσημεριάζει, βραδιάζει και μόνο η σκιά των ειδώλων κάνει το φως να φαντάζει ένα ημερολόγιο τοίχου με τους αριθμούς και τα στιχάκια απλώς να ψευδολογούν φτιάχνοντας πρωινά κι απογεύματα, εικόνες καλοκαιρινές, φλοίσβους και έρωτες.

◆Και το ευρώ δεν κινδυνεύει, ελάλησε ο Πορτογάλος αξιωματούχος και κοιτάς τη φράση που ξεπετιέται από το σχήμα των χειλιών σου και τις παλάμες σου τεντωμένες ενωμένες να κατεβαίνουν απότομα και να σταματούν ανάμεσα στα πόδια σου, ορίζοντας τοιουτοτρόπως με την κίνηση την αυθόρμητη έκφραση της αγανακτήσεως.

◆Και ενώ ο κόσμος πυρακτώνεται κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, η ύψιστη ανάγκη για νέα πολιτικά κινήματα πήρε πλέον σάρκα και οστά χαρίζοντας την ανακούφιση στους λουομένους που καταρρακωμένοι αλείβονται με αντηλιακά μεγάλης προστασίας.

◆Αλλά το μαύρισμα, αναπόφευκτο αποτέλεσμα των θερινών μηνών, έχει επεκταθεί εδώ και καιρό και στις άλλες εποχές και περιοχές της επικράτειας.

◆Και η ανθοδέσμη έτοιμη. Και το σύνθεμα χρωματικά μπορεί να προκαλεί το γύρισμα των βλεμμάτων, αλλά οι αισθήσεις έχουν αποχωρήσει καταφεύγοντας εκεί που η απέχθεια για τα λουλούδια παντός κήπου είναι πασιφανής.

◆Κουφόβραση και υγρασία και πολυποίκιλα σημειώματα.

◆Κι ο ψεύτης ο χρόνος αφαίρεσε την επαφή με την εικόνα και τα ηχοβολήματα των αντιδράσεων τα κατάντησε στείρα επανάληψη.

◆«Και η απείρου κάλλους γαστρώδης χώρα». Και το -ς απεσύρθη εκ του τριτοκλίτου εξ αιτίας των δαιμόνων, στο προηγούμενο κείμενο, καταφέροντας ένα ισχυρό κτύπημα στον συναισθηματικό μου κόσμο.

◆Μέσα στο θεόρατο αλισβερίσι των λέξεων η προσπάθεια των συμπλεγμάτων των σειρών αναγκάζεται απολογούμενη να ψιμυθιώνει τις παρειές με το ερυθρό του χρώματος.

◆Και στους χλοοτάπητες δεξιοτέχνες ακριβοπληρωμένοι ξεγελούν το αποπνικτικό της υψηλής θερμοκρασίας και πιο πέρα κάποιοι μικροκλέφτες πασχίζουν για το μεροκάματο. H σφαίρα στο κέντρο περιμένει το σφύριγμα. Σε λίγο η λέξη η μονοσύλλαβη, η πασίγνωστη, η μακρόσυρτη, μετά η ανύψωση των χεριών κι εκείνες οι προστακτικές ερωτικού περιεχομένου όταν σπαρταρά το στρόγγυλο στο πολύπλεχτο. Συγκλονιστικές φράσεις εκδήλωσης χαράς και κρίσεων. Αποκορύφωμα όλων των σημείων.

◆Προαναφώνημα του καλοκαιριού. Τα λιμάνια υποδέχονται το πέρα δώθε των καραβιών. Αποβιβάσεις ονείρων στους μήνες της ψευδαίσθησης.

◆Ο θρίαμβος της απογύμνωσης των αισθήσεων και η κορύφωση των επιθυμιών.

◆Στους μεγάλους ορίζοντες των ακρογιαλιών τα σώματα αφήνονται όταν πέφτει το φως κι ο ήχος στολίζει την κατάληξη της ανάσας.

◆Και πού και πού κανένα άστρο ξέμπαρκο να κρυφοκοιτά εκείνη τη βρεγμένη πλεξούδα που κρύβει τα απόκρυφα της αισθαντικότητας.

◆Στους ξαφνικούς γυμνούς προλόγους του καλοκαιριού.

Μυογράφημα

Είχε χάσει τη φωνή του απ’ όταν γεννήθηκε. Μεγάλωσε μόνο βλέποντας. Άκουγε κάποιους περίεργους ήχους, σιγανούς που έβγαζαν τα χαμόγελα, τα δάκρυα, οι εικόνες. Αντιλαμβανόταν το ψέμα όταν κατέβαινε απ’ το μυαλό και κατέληγε στα χέρια, στα πόδια, στους μορφασμούς.

Είχε χάσει το φως του απ’ όταν γεννήθηκε. Μεγάλωσε μόνο ακούγοντας. Έβλεπε κάποιες περίεργες σκοτεινές εικόνες που έβγαζαν οι συλλαβές και τα φωνήεντα. Αντιλαμβανόταν το ψέμα όταν έπαιζε ο ήχος στα χείλια και κατέληγε να γίνει φανταστικό ιχνογράφημα.

Δεν άκουγε, δεν μίλαγε, δεν έβλεπε. Ένιωθε μόνο κάποιες περίεργες σκιές να τον περιτριγυρίζουν, κάποια χέρια να τον πιάνουν. Κάποια σπρωξίματα, πότε δεξιά, πότε αριστερά. Έπαιρνε τον δρόμο του όσο το σπρώξιμο τον πήγαινε.

Άλλες φορές σκόνταφτε πάνω σε φράχτες κι άλλες η διαδρομή κρατούσε περισσότερη ώρα.

Θυμάται πολλές φορές εκείνα τα χέρια κι απ’ τις δυο μεριές να τον σφίγγουν, να τον ακινητοποιούν. Κατευθυνόμενες οι αισθήσεις ορισμένες φορές βγάζαν κανένα βογγητό, έτσι για να αποκτά το τοπίο κάποιο διαφορετικό ηχόχρωμα.

Τον έντυναν, τον έπλεναν, του έδιναν να τρώει όσο χρειαζόταν για να μπορεί να περπατάει στον δρόμο που ήθελαν. Προσπάθησε να αντισταθεί κάποιες στιγμές στα σφιχτά δάχτυλα. Τον τσάκισαν, τον απομόνωσαν, τον φυλάκισαν.

Και φανταζόταν τις άδειες κόγχες και τα στόματα που κατάπιναν τον αέρα που ήθελε.

Και στον πανικό της μεταφοράς ξεχύθηκαν οι ήχοι, απλώθηκαν οι εικόνες, μαζεύτηκαν τα όνειρα και ξεπετάχτηκε στο κάδρο η χαμένη μνήμη.

Κι όλα αυτά ξαφνικά, σε μια μεγάλη καλοκαιρινή νύχτα.

Η κροκάλη των αισθήσεων

Αφημένες παγίδες στην άκρη της ακτής. Γυαλισμένες, καθαρές, με το νερό να πηγαινοέρχεται διώχνοντας την άμμο και εξαγνίζοντας τον απαλό χρωματισμό.

Χάντρες αιγαιοπελαγίτικες, ιέρειες των αισθήσεων, ξελογιάστρες καμπύλες, υγρές, έτοιμες.

Με τη λαμπεράδα του ήλιου, τις απαραίτητες σταγόνες, διαμάντια χειροποίητα φορεμένα στον λαιμό. Περιδέραια ανεμοδαρμένα, σμιλευμένα από το λίκνισμα των κυμάτων.

Και κάποιες γυμνές πατούσες θα κινδυνέψουν αν αφήσουν τη ματιά να ξεθαρρέψει περπατώντας αλόγιστα πάνω στην ολισθηρότητα των λείων επιφανειών.

Και χαμογελά το νερό βρέχοντας το ψηφιδωτό και μικρές φουσκάλες ξεπετάγονται να δώσουν τη στιγμή τους στην εικόνα και μετά να σκάσουν κρατώντας στη σιωπή τον ήχο τους.

Και πού και πού κάποια απόνερα παρείσακτα φανερώνονται ανακατεύοντας το τοπίο.

Και σαν περιπέτεια αναστατώνουν τα χρώματα, τον ήλιο, τα προσχήματα. Στις ζωγραφιές που φτιάχνει η θάλασσα όταν θέλει να παιχνιδίσει.

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 15:26